Og enn þegja stjórnvöld þunnu hljóði

Vafasamur sá heiður okkar að skipa sæti á þessum lista. Enn aðhafast ráðherra og þar með ríkisstjórn ekkert í þessum efnum. Síðasta yfirlýsing forsætisráðherra var lituð ,,diplómatískri" og rómatískri hulu. Össur kvað þó fastar að orði, hann má eiga það.

Við Íslendingar eigum að slíta stjórnmálasambandi við Breta.  Sá skaði sem ráðherrar þeirra hafa valdið verða seint að fullu metnir og þaðan af síður tekinn til baka.

 

Landsbanki í slæmum félagsskap

Rambar ríkisstjórnin til falls?

Mér þykja þessi eilífu fundarhöld ráðherra ríkisstjórnar fyrir luktum dyrum æði leyndardómsfull að verða. Ráðherra boðar í sífellu til blaðamannafundar, gefur engin eða loðin svör þegar á hólminn er komið, Samfylkingin með alls kyns yfirlýsingar um samstöðu og einhug og ég veit ekki hvað og hvað. Björn jafnvel farinn að ýja að kosningum, svona undir rós. Ber meira á þessum dularfullu og loðnu skilaboðum út í samfélagið eftir að Ingibjörg snér til baka úr veikindaleyfinu.

IMF virðist lykillinn að því að við getum rétt úr kútnum, samt liggur ekki enn fyrir hvort við munum sækja um lán til þeirra eður ei. Menn tala undir rós í þeim efnum sem öðrum. Ekkert samræmi á milli þess sem ráðherrar láta frá sér og þess sem ráðamenn INF gefa út.

Þetta fer að verða eins og spennand farsi í breskri sakamálasögu. Í öllu falli ,,spúký". Svei mér ef það hriktir ekki í stoðum á stjórnarheimilinu? Mér sýnist menn ættu að fara íhuga sína stöðu og líta á jarðveginn.  Það skyldi þó aldrei vera.................

Engin niðurstaða enn

Lífið utandyra

Kíkti aðeins út fyrir dyr í dag og skoðaði mannlífið á höfuðborgarsvæðinu. Fór reyndar ekki langt, kíkti upp í Smáralind með Sigrúnu sys, rétt svona til að kíkja í búðarglugga, skoða aðra og sýna sjálfa sig.  Langaði að kíkja í kaffihús, fá mér stríðsteru eða eitthvað í kreppunni. Var eiginlega hálfhvumsa þegar ég leit í kringum mig, mannhafið gríðalegt, allar búðir fullar og þá ekki einungis bundið við búðagluggana heldur og einnig búðakassana. Fólk var sem sé að versla og verslaði grimmt sýndist mér. Haustdagar hér og þar með 30-50% afslætti, jafnvel meiri. Gulræturnar virkuðuð auðvitað á mig líka, ég fór að skoða og spekúlera.

Vantar ekkert sérstakt en þarna var hægt að sjá ýmislegt sem ég gæti hugsanlega nýtt mér, einhvern tíma við tilteknar aðstæður. Ekki síst af því að verðið var lækkað, náttúrlega.  Tókst á loft þegar ég sá barnafötin á heilu rekkunum frammi á gangi fyrir utan búðirnar, hugsaði til Kamillu litlu, hvað hún yðri nú fín í þessum lit og hinum litnum. Pínulitlar og fallegar flíkur, kostuðu jafnvel meira en fatnaður á fullorðna. Nóg var úrvalið.  En vá, hvað maður er raunveruleikafirrtur. Hér er bullandi efnahagskreppa og maður stendur í miðri Smáralindinni að skoða piparstauka og fatnað  sem maður gæti hugsanlega notað, einhvern tíman en ekki bráðnauðsynlega. Þegar ég rýndi í verðið, tók ég eftir því að það hafði hækkað á síðsustu 4-6 vikum, jafnvel sama flíkin hafði hækkað um 20-30%, sumar meira. Skyldi það vera út af nýjum sendingum eða...........????

Við systurnar sannfærðum hvor aðra að tiltekin stígvél æptu á okkur í gegnum búðarglugga, urðum að skoða þau betur. Þau æptu meira, Sigrún mátaði og auðvitað gátu þau ekki farið betur á fæti, verið meira töff. Þau bókstaflega æptu enn meira. Við litum hvor á aðra, í miðri kreppunni, með stígvélin í annarri hendi og létta budduna í hinni. Vorum fljótar að finna lausnina; sameinuðum 2 léttar buddur, fengum eina meðalþunga og keyptum fjandans stígvélin. Rosalega eru þau flott!

Ég get ekki sagt að úthaldið hafi verið neitt til að hrópa húrra fyrir, varð fljótt þreytt á harkinu en mesta furða þó hve langt gulrótin getur dregið mann. Vorum ósköp penar í fjárútlátum eftir þetta en það spillti ekki fyrir áhuganum að kíkja á þetta og hitt, sem maður á nóg af. Mér var hugsað til fatarskáps míns sem er stútfullur af fötum sem eru orðin allt of stór á mig og þá meina ég stútfullur. Ég tók þá ákvörðun að teyma systur þangað þegar heim væir komið og stóð við það. Drifum okkur í kaffi og með því, meira að segja ég fékk mér gúmmelaði og naut í botn, svona framan af alla vega. .

Hvað varðar fataskáp minn þá hef ég horft á hann síðasta árið og verið að armæðast yfir því að geta ekki notað fötin mín. Þau eru orðin allt of stór. Megnið af ævi minni hef ég barist við aukakilóin, verið með spik hér og þar, mér til mikillar skapraunar. Nú horfir dæmið öðru vísi við, ég get ekki með nokkru móti haldið einu kílói á mér skammlaust og orðin fjandi tálguð, nákvæmlega eins og krabbameinssjúklingur sem og ég er auðvitað. Ekki lagast útlitið þegar ég klæði mig í of stór föt, verð eins og fuglahræða þannig að ég hef verið að bæta inn einni og einni flík við sem þó kemst ekki inn í skápinn. Varð því að rýma og ákvað að þessi dagur yrði kjörinn til þess. Setti Sigrúnu í stellingar og síðan hófst mátun, ekkert múður heldur klárt púl. Hana nú, og flest passaði. Við báðar ánægðar, hún komin með smá lager af nýlegum fatnaði og jafnvel með öðrum stíl en hennar eigin og ég komin með pláss í skápinn. Þarf ekki lengur að mæna inn í hann, full af samviskubiti. Þungu fargi af mé létt, ekki síst nú í kreppunni og get klætt stakk eftir vexti. Það eru töluverð verðmæti fólgin í fatnaði og ekki nýtast þau við að geyma þau í lokuðum fataskáp. Maður á að mota þau á meðan þau eru í tísku og passa manni.

Dagurinn var sem sé harla góður, byrjaði ekki fyrr en um kl. 14.00 hjá mér en betra er seint en aldrei stendur einhvers staðar. Get ekki sagt að ég hafi hlaupið um Smáralindina og var býsna verkjuð um tíma en áhuginn dró úr þeirri líðan. Mér er það ljóst að ég er á eins konar ,,steraflippi" þessa dagana, þeir hafa reyndar verið svolítið seinir í gang hjá mér en farnir að verka á fullu. Helstu fylgikvillar steranna er þó næturgöltið á mér, ég ,,þarf ekki að sofa" á næturnar, er bísperrt og hress, auk þess sem maginn lætur vita af sér. Er með brjóstsviða og önnur óþægindi sem ég átti svo sem von á. 

Útahaldið hefur verið með skásta móti, treysti mér þó ekki út í göngutúr með Lafði Díönu, fór í gær með hana og stóð bókstaflega á öndinni með köfnunartilfinningu þannig að ég þarf að byrja á núlli og hægt og bítadi auka þolið í þeim efnum. Sigrún tók að sér göngutúrinn. 

Mín kynslóð þekkir kreppu frá fyrri tíð. Ég get ekki sagt að ég hafi orðið við einkenni hennar í Smáralindinni í dag, án þess þó að gera lítið úr því að ein slík er skollin á. Allar vörur hafa hækkað, ekki síst matvara og við eigum eftir að verða vör við afleiðingarnar í auknu mæli. Við getum hins vegar gert eitt og annað til að komast léttar frá þeim enda með reynslu og séð það svartara. Ég græt það ekkert ógurlega þó ég nái ekki að fylla fatarskápana mína, hef hvort eð er ekki undan því að nota það sem ég þegar. Þarf að breyta forgangsröðuninni, líkt og margur.Á sama tíma og ég gekk um Smárann í dag, varð mér hugsað til þeirra sem eiga ekki milli hnífs og skeiðar. Mér var hugsað til þeirra sem leitar til mæðrarstyrksnefnda, fjölskylduhjálpar o.fl. og ég blátt áfram skammast mín. Það eru ekki allir sem geta valið hvort og þá hvað er á borðum þessa dagana.

Ég ætla samt að leyfa mér að njóta þessa dags, er mjög ánægð með þær framfarir sem ég finn, jafnvel þó þær séu til komnar af sterunum.  Er býsna sátt og stefni að því að sofa í nótt.

 

Komin, á fullt

Þá er meðferðin komin á fullt, fór í fyrstu geislana í dag. Þurfti undirbúningstíma fyrir herlegheitin þar sem það svæði sem geisla á, er afmarkað kyrfilega með tússi. Geislunin tekur örstta stund, aðaltíminn fer í að koma sér fyrir á hörðum bekk og reyna að verða sér úti um þrjósku til að halda þá legu út, þó skammvinn sé, vegna verkja. Það var ekki auðhlaupið að því markmiði.

Átti tíma í lyfjagjöf í gær en hann fórst fyrir vegna ótrúlegs klúðurs í biðröðinni til míns sérfræðings. Í stuttu máli beið ég í 3 klst. á bekk á biðstofunni og var ógjörningur að fá einhvern til að bæta úr því. Þegar ég gafst loks upp, meðtekin af verkjum og lyfjalaus, var orðið of seint að hefja meðerðina, orðið of áliðið.  Fyrir vikið tókst mér aldrei að verkjastilla mig í gær og nóttin fremur bág.

Fór því í lyfjameðferðina í dag, að loknum geislum og gekk hvorutveggja vel. Náði að liggja skammlaust á bekknum og verkjastatus sæmilegur í dag. Var hins vegar orði  ansi dösuð og búin á því þegar heim var komið um kl. 16 enda búin að standa vaktina síðan kl. 06 í morgun. Er býsna ánægð með þann árangur þó hann hafi kostað það að ég sofnaði við kvöldfréttir og svaf í einum rykk til kl. 21.30! Það er kraftaverk í mínu tilviki.

Nú liggur meðferðarplanið fyrir; lyfjameðferð x 1 í viku og geislar daglega, 5 daga í viku, samtals 22 skipti. Mér sýnist það prógram ná fram í miðjan nóvember. Síðan á að meta stöðuna m.t.t framhalds, þ.e hvort ég verið skurðtæk eða haldi áfram óbreyttri meðferð. Þetta plan miðast við að allt gangi vel; fái ég miklar aukverkanir, verður planið endurmetið eins og venjan almennt er. Ég veit og treysti því að fyrri sérfræðingar mínir sem önnuðust brottnámið á lunganu, munu skera, sjái þeir einhverja smuga án þess að sú aðgerð myndi kosta mig, skert lífsgæði, óheft ferðafrelsi og getu til annast sjáfla mig til frambúðar. 

Sérfræðingur minn var ekki nógu sáttur við mig í gær, finnst ég of verkjuð.   Ég get ekki verið meira sammála honum. Er búin að halda því fram ansi lengi, reyndar. Verkirnir eru af margvíslegum toga, bæði út  gigt- og ,,draugaverkir og svo seytir æxlið efnum sem valda ómældum verkjum. Því standa vonir til að verkirnir minnki smám saman eftir því sem geislar og lyf hafa áhrif.  Læknirinn ræddi um innlögn við mig til að verkjastilla mig, ég afþakkaði pent og var fljót að því.  Ég er búin að vera svo verkjuð lengi án þess að hafa fengið viðunandi lausn mála að mér finnst ég hreinlega ekki nógu ,,slæm" til að teppa eitt dýrmætt pláss á hátæknisjúkrahúsinu. Auk þess komin á betri meðferð við þeim nú en áður.  Fer helst ekki inn á sjúkrahús nema á börunum og meðvitundarlítil eins og ég hef áður sagt. Ætla því að reyna að taka mig á hvað varðar verkina og ekki síst mataræði, er komin með ýmiss merki um vannæringu sem ég sporna gegn. Get ekki látið lélegan næringarstatus tefja fyrir eða eyðileggja meðferðina. Í þetta sinn verður félagsráðgjafi stofnunarinnar að standa sína plig gagnvart mér og senda inn umsóknir fyrir þeim hejálpartækjum- og efnum sem ég á rétt. Próteindryggki þess vegna. 

Er fegin að vera búin að fá einhverjar fastar línur með framhaldið, get loksins farið að skipuleggja mig fram í tímann.  Mér verður ekki mikið meint af meðferðinni,  hingað til alla vega enda rétt að byrja. Er þreytt og dösuð en alls ekki með ógleði, uppköst og rugguveiki eins og síðast. Hef fullan hug á því að reyna að vinna örlítð samhliða meðferðinni, verð að láta á meðferðina reyna í næstu viku til að byrja með.  Ef ég er fín á þeim tíma, vil ég alla vega prófa að vinna. Tel það algjört ,,must", ekki síst til að halda geðheilsu minni, verð að vera innan um fólk og geta sinnt því sem ég vil sinna og er mér hugleikið. Sé til í næstu viku.

Ég  get, ætla, og skil stendur einhvers staða, góður frasi að hafa yfir í huganum á meðan meðferðin stendur yfir og ekki síst á milli lota. "GÆS,, verða einkunarorð mín á næstunni, leyfi mér að stela þeim frá bróður en þau svínvirka hjá honum.

Það er þreytt en sæl kona sem leggst til hvílu í kvöld, úff hvað verður ljúft að sofna aftur

 

Ekki öll kurl komin til grafar

Mig skal ekki undra þó ráðamenn hafi tekið sinn tíma í að vinna með þessi mál öll sömul og fátt fengist af viti frá þeim fyrstu sólahringana eftir að skellurinn kom! Í hópi þeirra sem hlýddu á niðurstður úr þessari svörtu skýrslu voru Í hópi áheyrenda voru hagfræðingar frá Seðlabankanum, fjármálaráðuneytinu, einkageiranum og háskólasamfélaginu.

Það er ekki oft sem mig setur á hljóðan. Ég er kjaftstopp! Ekkert, nákvæmlega ekkert mun verða til þess að ríkisstjórn og aðrir ábyrgir aðilar endurheimti trúverðugleika og traust. Menn eiga að samstundis að víkja. 

Bankaskýrsla undir stól

Svefninn

Allir vita að svefninn er okkur mikilvægur. Tökum honum sem gefnum þar til eitthvað fer úrskeiðis og við verðum vansvefta.

Ég hef ekki átt samfelldan nætursvefn síðan í nóvember á síðasta ári sökum verkja. Hef ekki getað legið flöt í rúmi, né með hækkað undir höfði í jafn langan tíma (eins gott að ég deili ekki rúmi með örðum ). Það sama átti við á árunum 2005-2006 þegar ég var klárlega orðin veik.  Framan af fór best um mig hállfsitjandi í sófanum með sjónvarpið við hendina náttúrlega sem auðveldaði mér oft að sofna aftur. Náði gjarnan tveimur 2-3 klst. dúrum yfir nóttina en stundum mun skemmri tíma í senn. Fékk mér gjarnan kríu seinni partinn eða yfir fréttunum til að bæta mér þetta allt saman upp. 

Samfelldur nætursvefn minn hefur verið 1-2 klst. í senn síðustu vikurnar. Hefur þá farið best um mig  sitjandi við eldhúsborðið, svo ótrúlegt sem það hljómar og með teppi yfir mér! Það ,,fyrirkomulag" hefur gengið nokkuð áfallalaust fyrir sig en nokkrum sinnum hef ég vaknað við það að ég er að detta fram fyrir mig í stólnum og á gólfið. Eitthvað um mar en engin beinbrot né skurðir, ennþá.  Ansi snaupuleg kona engu að síður sem þarf að horfast í augu við sig. 

Ég kannaði, svona fyrir forvitnissakir" hvort ég ætti rétt á rúmi sem hjálpartæki frá TR. Svarið var stutt og laggott; Nei. Það vantaði greiningu til að styðja umsóknina. Ekki nóg að vera með einkenni, það þarf greiningu og hún verður að falla að ramma þeirra hjá stofnuninni.  Reyndar var þetta fyrir seinni greiningu hjá mér en mér skilst að svarið sé hið sama í dag. Við munum þá láta á það reyna, ég og félagsráðgjafinn á næstu dögum en mér skilst að krabbameinssjúklingar eigi ekki greiðan aðgang a sjúkrarúmi fyrr en  viðkomandi er að miklu leyti bundinn við rúmið. Ekki það að ég er svo sem ekkert að kvarta en leiðist pínu hvað allur sólahringurinn fer í að bæta upp tapaðan nætursvefn.

Ég hef alla vega lært að góður svefn er undirtaða vellíðunnar og framtaksins hvern dag.  Menn þurfa að fara vel með hann og bregðist við þegar hann fer að klikka.Það er ekkert til sem heitir ,,sjálfsagt mál"

Mikilvægt að sofa nóg á tímum sem þessum

Ella Dís - tökum þátt þó tímar séu erfiðir

Ljáum endilega sem flest þessu máli lið þó tímar séu svartir þessa dagana. Þarna er á ferð ótrúleg fórnfýsi og samhugur fjölmargra einstaklinga sem vilja leggja málinu lið en margir okkar fremstu tónlista- og tæknimanna gefa framlag sitt á þessum tónleikum í kvöld.

Þjóðin hefur marg sýnt samhug í verki í tilvikum sem þessum, margt smátt gerir eitt stórt. Slíkur samhugur getur gjörbreytt lífi þeirra einstaklinga sem um ræðir. Það þekkir sá er fær að njóta slíkra góðra verka og samkenndar.  Ég get aðeins ímyndað mér hversu margar vinnustundir hver þátttakandi tónleikanna er að gefa af sér, í þeim  tilgangi að sýna litlu stúlkunni samhug í verki og gera líf hennar sem og fjölskyldu bærilegra.

 Mætum í kvöld og sýnum samhug í verki.Oft er þörf en nú er nauðsyn.

Stillum stengi saman með þeim sem standa að þessari metnaðarfullu dagskrá og mætum endilega  eða takið þátt í söfnuninni fyrir Ellu Dís. Hægt er að fræðast betur um tónleikana á slóðinni: http://blogg.visir.is/elladis.  Ég kemst ekki  í þetta sinnið en mun sýna minn samhug í verki, engu að síður.  Ég veit að tónleikarnir verða frábærir og margur mun varðveita þá minningu sem þar skapast.  Við höfum öll gott af því að gleyma erfiðleikum og svartnætti um stund. Flestir þurfa því miður að ganga í gegnum einhvers konar mótætlæti og erfiðleika á ævinni. Flestir þeirra tengjast veraldlegum auði, þ.e. fjámunum, atvinnu og afkomu.  Við Íslendingar höfum sem betur fer ekki margir þurft að kljást við glæpagengi, þjófnað og morð en ´svo virðist sem tegundir og alvarleiki glæpana séu að taka á sig breytta mynd.

Depurð

Það er ekki laust við að ég finni fyrir depurð eftir þá rússibanaferð sem þjóðinni hefur verið boðið ,,,frítt upp á" uppá síðustu vikuna. Á ég þá ekki einungis við afleiðingar  sem skapast hafa af græðgi  íslenskra fyrirtækja, þáttöku stjórnvalda í sukkinu eða beina þátttöku fjárglæframanna heldur og einnig þá meðferð sem þjóðin hefur nú fengið í timburmönnum og eftirmálum þess klúðurs sem upp er komið. Erlendir ráðherrar og fjölmiðlar hafa undanfaraið, í kapp við hvorn annan, hafa verið óstöðvandi í að úthúða okkur sem þjóð og sumum hefur ekki munað um að setja á þjóðina hryðjuverkalög. Myndi sennilega endurtaka leikinn, ef eitthvað er.

Á sama tíma og þjóðin er að uppgötva í raun þá stærðargráðu sem tap íslensku þjóðarinnar er og átta sig á umfangi efnhagskreppunnar í öllum heiminum, hafa ráðmenn okkar búið yfiir vitneskju um að svona kynni að fara svo mánuðum skiptir. Það er okkur, almúganum, að verða ljóst eftir því sem þjóðin er upplýst meira, hægt og bítandi.  Fáum ískaldar staðreyndir í smá skömmtum en svo virðist sem kjörnum þingmönnum okkar lands hafi verið ljós þessi hætta um efnahagshrun í langan tíma og á ég þá ekki einungis við um stjórnarliða. Hvernig í ósköpunum getur það hafa átt sér stað án þess að það læki út í fjölmiðla og til þjóðarinnar?

Menn eru æfir út í íslenska banka, fjárfesta, fjárglæframenn og hinn almenna Íslending sem ekki er óhultur á gögum Lundunáborgar sem stendur. Menn eru æfir eftir þátt Silfur Egils í dag og þá ýmist í garð Egils sem hagaði sér náttúrlega ekki eins og fullorðinn maður eða í garð Jóns Ásgeirs sem menn telja að kunni ekki að skammast sín.

Hvernig sem ábyrgðin dreifist og hverjir  eru raunverulegir sökudólgar er ekki útséð með ennþá en ljóst er að okkar kreppa er einungis hluti af stórri alheimskreppu og útilokað fyrir einhvern einn eða tvo tugi manna að bera alfarið ábyrðg á. Að minnsta kosti ef sá hópur manna er af jarðríki.  Það mun skýrast síðar og verða skráð í mannkynssöguna, enginn vafi á því. 

Það sem mér þykir alvarlegast í því víti sem þjóðinni hefur verið boðið upp á síðstu 2 vikurnar er sjónarspil stjórnvalda. Ráðamenn sett upp þá rullu á svið okkar að þeir hafi ekkert vitað, að þróun mála hafi komið þeim í opna skjöldu, þeir þekki ekki til málanna og beri þ.a.l. enga ábyrgð. Sí sona hafa þeir leikið hlutverkið 2 síðustu vikurnar og ég, líkt og flestir, trúað þeim.  Gat meira að segja fallist á þau rök að sýna ráðherrum Breta ákveðna þolinmæði í því skyni að leysa megi mál við þá á diplómatískan hátt þó  hryðjuverkalögum væri beitt á okkur sem er náttúrlega þjóðarógn. Treyst þarna mati ríkisstjórnar sem alls ekki vildi fara í átök við Bretana og hafa enn ekki viljað sækja um astoð til IMF á meðan kannað yrði hvaða skilyrði bankinn myndi setja. Ég var reiðubúin til að sýna þolinmæði á meðan menn voru að vinna vinnu sína, að ég hélt. 

En þetta var allt eitt sjónarspil, þjóðin fékk ekki réttu skýringarnar, það hlýtur að liggja ljóst fyrir eftir atburði helgarinnar. Ríkisstjórnin telur hagsmunum sínum betur borgið með því aðhalda raunverulegum ástæðum leyndum. Eru ekki sáttir við innkomu IMF, hafa ugglaust aðra þræði uppi í ermi sér. Hugsanlega mun Borwn launa þeim greiðanna og liðka eitthvað til með ríkisstjórninni fyrir að fara ekki í hart vegna hryðjuverkalaganna. Við fáum það ugglaust staðfest þegar ferað líða á vikuna næstu.

Ég hef verið á þeirri skoðun að núverandi ríkisstjórn og stjórn Seðlabankans eigi að klára að vinna þau skítverk sem þessir aðilar kölluðu yfir þjóðina. Það hefði aldrei verið hægt að komast hjá áhrifum sem nú ríða yfir heim allan en vissulega hefði mátt lágmarka þau hér innanlands.  Mér er það  ljóst að þessum stjórnvöldum er ekki treystandi og útilokað að treysta þeim til að semja fyrir þjóðina. Það virðast vera aðrir hagsmunir en þjóðarinnar sem ráða för. Því á að skipta út  kjörnum fulltrúum Alþingis, þjóðin á að fá utanaðkomandi aðstoð hlutlausra aðila til að stýra peningamálum fyrst um sinn, rjúfa þing og kjósa til Alþingis á ný.

Vonbrigði mín í garð stjórnarandstöðunnar eru mikil. Þeir hafa staðið í hliðarlínunni undanfarna sólahringa, bæði Ögmundur, og Steingrúmur J og bent þjóðinni á það að þeim hafi verið kunnug sú hætta sem steðjaði að fjármálastefnu ríkisstjórnar síðustu misserin. Að þeir hafi marg reynt að benda stjórnvöldum á þá staðreynd.  Nei, það gerðu þeir nefnilega ekki. Þeir láku þessum bölsýnisspám sínum ekki  til fjölmiðlanna - eða hvað? Ekki fjölluðu þeir um þann heimsendir sem framundan væri skv. áliti þeirra félaga. Með öðrum orðum horfðu þeir upp á þjóðarskútuna sigla í strand án þess að koma ,,skipverkum" til bjargar. Standa núna eins og tveir sveitarkarlar uppi á mjólkurbrúsum við heimreiðina og kalla; við vissum þetta, við sögðum þetta! FF þegja þunnu hljóði, einhverra hluta vegna. 

Ég hef alla vega komist að þeirri niðurstöðu eftir miklar vangaveltur þessa helgina að hvorki ríkisstjórn né stjórnarandstæðingum er treystandi til að gæta hagsmuna þjóðarinnar, ekki miðað við það sem nú liggur fyrir. Það mun ekki koma mér á óvart ef sú frétt verður birt á næstunni að við vorum, þetta litla land" lítið peð til að þyrla upp moldvirðri vegna enn stærra máls sem ýmsar ríkisstjórnir, fleiri en okkar, ber einhverja ábyrgð á.  Þau  stjórnvöld sem styðja óhefta útrás fjármálamanna og fyritækja taka beinan þátt í öllu sukkinu. Trúlega með hagsmuni þjóða sinna og efnahag að leiðarljósi en græðgin finnst alls staðar og nær að skjóta rótum víða.  Fjármagni fylgja völd og þar sem peningar völd  eru fyrir, þar eru áhrif og ítök.   Dæmið er ekkert flókið og flest mál upplýsast um síðir.

 Ég vissi sem flestir aðrir að framundan yrðu erfiðir tímar en ég var með hausinn djúpt ofan í sandinum. EKki eru öll kurl komin til grafar og ég hygg að þau sé mun ljótari en a.m.k. meðalJóninum dettur í hug. Spunaleikur ríkisstjórnar síðustu 7-10 dagana hefur ekki hvað haft þar áhrif. Ég skil hins vegar mun betur þetta pat og fum sem einkennt hafa vinnubrögðin, hver vill bera ábrygð á viðbragðsáætlunum sem þeim sem þjóðin hefur orði vitni af þar sem allt púðið fer í að bjarga pappírum og mús?

Ég ríf mig upp úr depurðinn á morgun, vona að öðrum takist að hefja það ferli, ekki síst þeim sem misttu ævistarf sitt í versta klúðri sögunnar með einu pennastriki ríkisstjórnar. Það hefði hugsanelga verið hægt að milda áhrifin, ef menn hefðu verið betur upplýstir og gripið fyrr til aðgerða.

Á hraða snigilsins

Mér finnst með eindæmum sá hægagangur sem einkennt hafa stjórnvöld þegar kemur að gjaldeyrisviðskiptum og ekki síst nemendum erlendis. Svo virðst sem þau hafi enga viðbraðgsáætlun í gangi heldur taki á málum einhverng veginn og einhvern veginn eftir því sem þau koma upp. Nemendur erlendis hafa verið að lenda í vaxandi mæli alla vikuna og sumir hafa ekki getið tekið út af kortum sínum síðustu daga.

Við erum með Íslendinga, jafnvel okkar eigin börn, sem geta ekki tekið út pening fyrir húsaleigu og mat. Það eina sem heyrist frá stjórvöldum er að þetta muni vætanlega lagast fyrri hluta næstu viku. Mér sem móður léttir nú ekki mikið yfir því að heyra það. Það að vita af því að maginn og matarskápar séu tómir, veldur mér mikilli vanlíðan, satt best að segja. Hrikalegt að vita að krakkarnir séu  svöng. Hvað er hægt að gera? Það tekur lengri tíma að senda út pakka, viku í það minnsta. Það er ekkert sem maður geturgert akkúrat núna.

Við sættum okkur ekki við slíkar aðstæður heima, því er ekki komið á fót einhvers konar hjálparaðgerðum fyrir okkar nemendur og aðra Íslendinga erlendis, líkt og gert er fyrir hina ýmsu áhættuhópa hér heima. Ég er þess fullviss að foræstisráðherra myndi ekki sætta sig við að vera matarlaus í 4-5 daga og geta ekkert gert í stöðunni. Húsnæðismálin í uppnámi þannig að krakkarnir geta ekki uppfyllt frumþörfum mannsins með mat, drykk og húsaskjól. Hraðbankarnir verið að lokast í hverju landinu á fætur öðru;  Bretlandi, Norðurlöndunum, Hollandi og núna Ungverjalandi.

Málið er alvarlegt en fær litla umræðu. Hvað er í gangi hjá okkur?  Mér er illt í hjartanu.

Námsmenn erlendis í vanda

Rússibani

Síðustu sólahringar hafa veirð líkt og rússibani, hér á landi sem utan. Atburðarrásin svo hröð að allar fréttir eru í rau úreltar um leið og þær eru birtar. Finnst Bretar hafa gengið ansi langt í aðgerðum sínum í gær en vissulega má gagnrýna íslensk stjórnvöld fyrir framgöngu sína og klaufaskap (vankunnáttu).   Allar aðgerðir og yfirlýsingar virðast vera með þeim hætti að brugðist er við málum ,,á staðnum". Svo virðist sem stjórnvöld skorti með öllu yfirsýn á málin og engin aðgerðaráætlun tilbúin. Líkt og ráðherrarnir spili af fingrum fram, jafnóðum í eins konar spuna. Skal nokkurn undra þó misskilingur skapist og glundroði?

Ég gruna reyndar Bretana um að ætla að nýta sér aðstæður sínar í botn, ekki síst ráðamenn þjóðarinnar sem virðast vera að leita eftir prikum og rósum í hnappagatið.  Það hafa greinilega fleiri en íslensk stjórnvöld sofið á verðinum og stefnt þjóðarskútunni að feigðarósi.  Við Íslendingar náttúrlega manna fyrstir búnir að finna og skilgreina höfuð andstæðinginn, þ..e Davíð Oddsson. En þó maðurinn búi yfir ótrúlegum kröftum og valdi hef ég ekki trú á því að hann sé yfirnáttúrlegur og starfi af öðrum heimi en almúginn. Það er sama hversu illa okkur er við manninn, það verður ekki hægt að kenna honum um allt misjafnt, t.d.upphlaup forsætis- og utanríkisráðherra Breta.  Það stenst einfaldlega ekki í tíma né rúmi.

Við getum hins vegar kennt Davíð um æði margt, bæði gott og slæmt og það sama á við núverandi ríkisstjórn þó þáttur Sjálfstæðismanna sé öllu meiri en Samfylingamanna. Þeir fyrrnefndu tóku þátt í að færa ríkisbankana í hendur fámennrar auðmannsstéttar fyrir 5-6 árum og vissu alveg í hverju það fólst og hverja rafleiðingarnar yrðu. Leikurinn einmitt til þess gerður. Framsóknarmenn, sem nú berja á klökkir á brjóst sér, komu þar ekki síður að máli. Startegía sem gekk upp og útrásin mikla hófst, bæði meðal banka- og fjaðrfestingafélaga. Gullaldartíð hófst fyrir fáa útvalda. 

Núverandi ríkisstjórn ber ekki síður ábyrgð á núverandi ástandi. Ráðamönnum hennar hefur verið kunnugt um þá þróun sem varð,  í langan tíma. Hefðu getað stöðvað þessa alvarlegu þróun fyrir löngu síðan og þar með bjargað efnahag þjóðarskútunar, en kaus að gera það ekki. Það er ekki fyrr en ytri aðstæður koma til, sem þeir réðu ekki við, að ráðamenn rjúka upp til handa og fóta í hlutverki bjargvættarnins!  Algjör viðsnúningur í hlutverkaleik manna virðist ekki standa í mönnum, Geir á meira segja til að sýna sannfærandi leik á köflum.  Það er sennilga nýnæmi að núverandi forsætisráðherra skuli halda fund með blaða- og fjölmiðlamönnum að lágmarki einu sinni á dag.

Á sama tíma eru óskir stjórnarandstöðunnar virtar að vettugi, hún fær ekki einu sinni að fyljgast með gangi mála nema í gegnum fjölmiðla, líkt og almúginn. Það þarf ekki vitring til að átta sig á ástæðum fyrir slíkri framkomu. Ekki það að stjórnarandstaðan er ekki ýkja hávær, svo sem.

Ég er á þeirri skoðun að núverandi stjórnvöld eigi að klár þessi mál bankanna og koma þeim á réttan kjölinn. Ég óska engum svo illt að þurfa að koma að þeim verkum og axla ábyrgð. Því er rétt að ríkisstjórn og aðrir ráðamenn þjóðarinnar ljúki þessu ferli og víki síðan. Varanlega, allir sem einn. Það er of auðveld undankoma að sleppa í gegnum þetta á töfrateppi.

Nú, á meðan ússibanaferða þjóðarinnar stóð í gær, átti ég sennilega einn hinn besta dag minn svo mánuðum skipti hvað varðar heilsufarið. Var reyndar bévíti slæm af mínum verkjum og draugaverkjum í morgunsári en tók ráðlagðan skammt af lyfjum sem nýbúið var að auka við mig og mér fannst himinnhár.  Hafði ekki ætlað mér að gera það, þessi hækkun svona helst til of mikil fyrir minn smekk en neyðin kennir naktri konu að spinna, stendur einhvers staðar og því lét ég mig hafa þetta enda undirbúningur fyrir geisla og einhverjar leikfmisæfingar framundan. Í stuttu máli græddi ég vel á þeirri ákvörðun. Allt í einu gat ég snúið mér við eins og ekkert var, náði að leggjast á bakið í fyrsta skiptið svo mánuðum skipti, gat klætt mig án þess að vera á öskrinu og sat bein í stólnum. Þvílík  himnasæla og allt þetta án þess að finna svo mikið til og ekki ,,lyfjuð".

Þrátt fyrir að hafa síðan lent í rúmlega 2 klst. langan  flöskuháls í geislaundirbúningunm á LSH, dugði það ekki til að eyðileggja þennan góðan  dag og árangur, svona fram eftir degi.Tók létt spor með moppuna þegar heim var komið og náði að þrífa mesta rykið í kringum mig með tilheyrandi sveiflum. Reyndar dró nú úr kæti minni svona undir kvöldmat í gærkvöldi og var ástandið nokkuð strembið í nótt en þó í áttina. Tók lyfin mín á réttum tíma og í réttu magni, svk. fyrimælum nú í morgunsárið  Ætla mér að láta á það reyna og sjá hverju sú hlýðni skilar mér.

Ætla rétt að vona að gjaldeyrisviðskipti og gengi fari að komast í viðunandi farveg, það er orðið ansi þröngt í búi hjá smáfuglunum í Debrecen og engar mótvægisaðgerðir þar fyrirhugaðar svo ég viti til. Vona að krakkarnir allir nái að þreyja þorran aðeins lengur.

Næsta skrefið er útivera og matarlyst, orðin ansi framlág af vannæringu, eins og doktorinn tók til orða. Einkennilegt hvað allur uppáhaldsmatur er orðinn vondur og klígjuvaldandi. Hef verið salltat- og ostafíkill og sælkeri frá því ég man eftir mér.  Alltaf átt barist við aukakílóin. Nú framkallar mín fyrrum sælkerafæða einungis klígju og ógleði  þannig að frúin er á byrjunarreit að þróa sig áfram á meðan kílóin fljúga af.  Fæturnir eins og sverir rafmagnsstaurar út af vannæringunni þó allt annað hafi rýrnað og sé óðum að hverfa. Myndi sennilega sæma mig vel við hliðina á Kate Moss og stöllum á pallninum Ætla að birgja mig upp af próreinstöngum og einhverju íþróttaglundri sem hlýtur að skila sér fljótt en dýrt er það. Það er lúxus að vera í heilsurækt og átaki, greinilega. Verð bara að læra á nýtt ástand og aðlagast svo ég komi til með að þola meðferðina.  

Á meðan ríkisstjórnin reynir að bjarga því sem bjargað verður, ætlar mín að reyna að bæta sér upp svefnleysi síðustu nætur og verð vonandi í því formi sem ég þarf að vera í til að takast á við verkefni dagsins og útréttingar.