Er þetta sem koma skal?

Ég fylltist óhug og viðbjóði þegar ég las þessa frétt. Hvað er að gerast í þessu litla landi okkar og hvert stefna ungu kynslóðirnar? Að láta sér detta í hug að grýta lifandi og varnarlaust dýr er fyrir neðan minn skilning. Fyllerí afsakar ekki þessa mannvonsku.

Ekki það að ég ætli allri ungu kynslóðinni slík ódæðisverk en mér finnst bera meira á tilvikum sem þessum. Kettir og hundar pýndir, kveikt í sinu, sorpgeymslum og íbúðarblokkum. Munnsöfnuðurinn og framkoman oft slík að maður snýr sér í heilhring af forundran. Ég kýs að trúa því að þetta séu undantekningarnar.

Ég hef það sterklega á tilfinningunni að næstu kynslóðir fyrir ofan verði að íhuga sinn gang og meta hvað betur má fara í uppeldinu. Það virðist heyra til undantekninga ef börn og unglingar beri virðingu fyrir foreldrum sínum og þeim sem eldri eru. Við þurfum ekki annað en að skreppa út í búð til að komast að því.

Réttast er að skikka þá sem koma svona illa fram við varnarlaus dýr, í einhvers konar samfélags- og/eða dýraþjónustu þar sem þeim verði kennd umgengni og virðing fyrir þeim sem minna mega sín. Ef varnalaus dýr eru grýtt, hvað þá með varnalaus börn?  Þetta er hrikalegt!

Köstuðu grjóti í ær og lömb

Stjórnvöld þögul

Hækkanir á eldsneyti virðast engan endi ætla að taka. Svo virðist  spá eins starfsmanns  á einni bensínstöð ætli að rætast en hann spáði því fyrir nokkrum mánuðum síðan að verðið á díselnum myndi fara yfir 200 kr. per líter.  Það vantar ekki mikið upp á að sú spá gangi eftir. Það hvarflaði ekki að mér að trúa manninum á sínum tíma.

Ekki heyrist múkk í stjórnvöldum, álögur ríkisins enn óbreyttar og engar líkur á því að þær muni lækka. Engin viðbrögð, engar mótvægisaðgerðir.  Ekki hef ég orðið vör við að aksturspeningar á vegum ríkisins hafi hækkað í samræmi við þessar hrikalegu eldsneytishækkanir, svo dæmi sé nefnt.

Sjái stjórnvöld ekki ástæðu til að grípa í taumana og bæta stöðu neytenda nú, verður það aldrei. Svo virðist sem ríkisstjórnin ætli ekkert að leggja að mörkum til að draga úr áhrifum þeirrar efnahagskreppu sem nú tröllríður öllu. A.m.k. ekki þegar kemur að einstaklingum. Ríkisstjórnin er hins vegar boðin og búin til að styrkja fyrirtækin með lækkuðum sköttum og bankana með ýmsu ráðum. Ætli næsta skref hennar verði ekki að setja bráðabirðgalög sem heimilar bönkum að seilast í vasa lífeyrissjóðanna? 

Þingvallastjórnin hefur margsýnt fram á það að hún starfar ekki fyrir þegna landsins. Þeirra kjör eru ekki höfð að leiðarljósi. Landsbyggðin og þá ekki síst sjávarplássin mega hennar vegna þurrkast út. Þessi ríkisstjórn er handónýt, svo einfalt er það

Eldsneyti hækkar um 6-7 krónur

Töff helgi

Helgin var fremur töff hjá minni, verkjuð sem aldrei fyrr í liðum og brjóstkassa. Þarf að lifa með þessum verkjum það sem eftir er, skilst mér, afleiðing brjóstholsaðgerðarinnar. Óljóst hvort liðverkirnir séu afleiðing krabbameinsins eða vegna slitgigtar. Var vöruð við þessu á sínum tíma og lært að lifa með þessu ástandi. Hef forðast sterk verkjalyf eins og heitan eldinn en bólgueyðandi lyf hafa komið mér í gegnum daginn svona almennt og þannig hefur þetta gengið.

Nú brá svo við að ég misreiknaði lyfjabirgðirnar og varð uppiskroppa um helgina. Áhrifin ekki lengi að koma í ljós, hef veri kengbogin  og vart getað hreyft mig. Verkirnar allt frá fingurliðum í stóru liðina og rifjabogan. Verkirnir í rifjaboganum líkjast mjög verkjum eftir rifbeinsbrot, hver hósti, stuna og hreyfing er sársaukafull enda hef ég vaknað upp á 2-3 klst. fresti síðustu nætur. Illskást að ganga um gólf.  Sofið sitjandi.  Átti til bólgueyðandi í töfluformi og lét mig hafa það að taka þær inn þrátt fyrir blátt bann lækna vegna magasársins og uppskar eftir því. Ekki oft sem ég beygi af. Verkirnir eftir fótbrotið eru ,,piece of cake" miðað við þessi ósköp

Það einkennilegasta við þetta er að maður getur ekkert leitað  um helgar þegar svona aðstæður skapast. Lyfjaendurnýjunum er ekki sinnt um helgar og á kvöldin. Ég get vel skilið þá vinnureglu enda eiga menn að vera með vaðið fyrir neðan sig og búnir að endurnýja sín lyf í dagvinnutíma og á virkum dögum. En slysin gerast og hvað þá? Ég braut odd af oflæti mínu og leitaði á vaktina í Smáranum. Fannst ástandið réttlæta það að sækja þá þjónustu. Mér var vísað frá án þess að fá endurgreiðslu. 

Ég kann að hljóma eins og lyfjafíkill sem vantar skammtinn sinn en sem betur fer eru þau lyfin mín ekki eftirritunarskyld, síður en svo. Eftir nokkrar tilraunir fannst meðferð sem hentar og gerir mér kleift að starfa og funkera án þess að kljást við aukaverkanir sem fylgja sterkum verkjalyfjum. Ekki allir eru svo lánsamir. 

Þessi uppákoma vekur mig hins vegar til umhugsunar um lyfjamál margra almennt, ekki síst eldri borgara. Margir eru á ótal lyfjum, t.d. gegn háþrýstingi, hjartasjúkdómum, sykursýki, magabólgum, vöðvabólgum, eru á blóðþynningu og ég veit ekki hvað og hvað. Hversu oft skyldi koma upp sú staða að menn gleymi að endurnýja lyfseðla sína og þurfa að bíða yfir helgi svo ekki sé minnst á alla rauðu hátíðisdagana? Alfeiðingarnar geta því verið margvíslegar þegar lyfjatöku er sleppt í 2-5 daga samfleytt. Hér vantar í öllu falli einhver úrræði fyrir okkur tossana.

Helgin fór því ekki eins og stefnt var að, afraksturinn rýr og líðanin hábölvuð. Er létt að vita til þess að það er mánudagur á morgun. Það jákvæða við þessa reynslu er þó það að nú mun ég stúdera grasa- og jurtafræðina á fullu. Ég þarf að lifa með þessum verkjum það sem eftir er, ekki væri verra að geta sopið á einhverju glundri í stað þess að þurfa að stóla á rándýr, bólgueyðandi lyf þar sem mánaðarskammturinn fer ekki undir 12-15.000 kr. Mér skilst þó að grasa- og jurtaglundrið kosti þó sitt en er tilbúin að prófa. Málin verða í öllu falli endurskoðuð. Er orðin ansi glúrin í krossgátunum eftir síðust nætur og búin að spæna upp nokkur slík blöð.

Ég verð einnig að horfa raunsætt á málin, ég held lífi, verkirnir eru smávægilegir í því samhengi en fjandi geta þeir verið hvimleiðir. Það verður harkan sex í fyrramálið, ég verð í öllu falli ekki í vandræðum með að vakna. 

 

Tillögur Frjálslyndra

Fjrálslyndir hafa löngum haft ákveðnar skoðanir á kvótakerfinu og telja það með öllu óviðunandi. Öllum er ljóst að sú leið sem farin var á sínum tíma og enn er unnið eftir er ekki að skila sjávarbyggðum árangri. Ég hlýt því að velta því fyrir mér hvort markmið Halldórs og Sjálfstæðismanna á sínum tíma hafi einmitt verið það að þurrka út sjávarbyggðirnar. Í öllu falli hefur kvótakerfið gert ríka enn ríkari og hinn venjulega sjómann snauðari. Sjávarbyggðirnar svelta og fólksflótti viðvarandi vandamál. Staðreyndir sem ekki er hægt að þræta fyrir.

Stefna Sjálfstæðismanna hefur verið skýr og það sama gildir með Framsóknarmenn, a.m.k. í stjórnartíð Halldórs. Hún er öllu óljósari nú, þó reynir Guðni að spyrna fótum og auka heimildir. Honum er svo sem vorkunn að þurfa að hreinsa til eftir fyrrum formann. Ég eiginlega hef ekki hugmynd um hvar Vinstri Grænir eru í þessu máli, Steingrímur og Jón Bjarnason tala og tala en ég fæ ekki skilið hvert þeir vilja stefna í þessum málum. Hugsanlega að hætta að veiða með öllu, ekki síst út frá dýraverndunarsjónarmiðum.

Frjálslyndir hafa talað gegn núverandi kvótakerfi og gagnrýnt það harkalega. Það sem mér hefur líkað hvað best í málflutningi þeirra er að þeir koma  með haldbær rök og leggja fram tillögur til  úrbóta. Eini flokkurinn sem gerir það. Forsenda þess að hægt sér að rökræða málin er sú að leggja fram valkosti og tillögur. Einstefna skilar engu.

Mér sýnist fleiri tillögur liggja uppi á borðum Frjálslyndra eftir landráðsfund þeirra í dag. Jón Magnússon leggur til að félagsmönnum gefist kostur á að viðra hugmyndir sínar um aðild að ESB. Auðvitað er það engin spurning, umræðuna þarf að taka, hvort heldur sem menn eru jákvæðir eða neikvæðir gagnvart aðild. Afstöðu er ekki hægt að taka með neinum vitrænum hætti fyrr en allir kostir og gallar liggja upp á borðum. Persónulega er ég alfarið á móti aðild, hef kynnt mér málin rækilega en það kann að vera að einhverjir fletir komi upp sem ég hef ekki íhugað, fari fram hreinskilin og heiðarleg umræða. Hræðsluáróður eða skipanir verka öfugt á mig í þessum málum sem öðrum.

Ég get ekki sagt að ég þekki mikið til innra starfs Frjálslynda flokksins en það hefur vart farið fram hjá nokkrum að ágreiningur er um áherslur í málefnum innflytjenda eða a.m.k hvernig eigi að leggja þær áherslur fram. Einhverjar skærur hafa verið á milli blokka innan flokksins líkt og gerist trúlega innan flestar flokka þar sem margir sækjast eftir áhrifum og völdum. Mér er minnistætt hvernig ástandið var í Framsóknarflokknum í valdatíð Halldórs.

Það er hins vegar grátlegt þegar menn geta ekki unnið saman sem ein heild, ekki síst út á við. Auðvitað er alltaf einhver skoðana- og málefnaágreiningur, það er heilbrigt ástand. Hins vegar er ástandið orðið sjúkt þegar menn geta ekkit tekist á á málefnalegum forsendum og gert út um ágreining innbyrðis. Ferlegt þegar menn bera ágreining út í fjölmiðlana og kljást á þeim vettvangi. Traust og trúverðugleiki hverfur út um gluggan og andstaða gegn skoðunum og stefnu flokka eykst. Skiptir engu máli hversu málefnaleg rökin eru þegar tiltrúin er horfin.Öllu hópastarfi fylgir málamiðlun í einhverri mynd. Aðalatriðið er að menn viðurkenni skoðanafrelsi hvors annars, það er sjaldnast hægt að segja að einhver ein skoðun sé hin eina rétta. 

FF er ungur flokkur sem þáist m.a. af vaxtarverkjum.  Hann er fremur fámennur  og því smár í  sniðum. FLokkurinn  hefur goldið fyrir innbyrðis ágreining, fylgið sýnir það. Flokksmönnum virðist einnig hafa fækkað ef marka má fréttir.  Ákveðin stöðnun og í sumum tilvikum afturför hefur einkennt hann síðustu misseri.  Innbirðis skærur hafa dregið úr honum þrótt. Vonandi snúa menn þróuninni við, manni sýnist landráðsfundurinn hafa verið málefnalegur og að menn hafi gengið sáttir frá borðum í kvöld. Forystan þarf að snúa vörn í sókn, flokkurinn þar að komast upp úr ,,æskuárum" sínum og bernskubreki til að vaxa og dafna eðlilega.  Það er einu sinni svo að til þess að hópur njóti sín og komi sterkur út þarf að nýta og virkja styrkleika allra sem taka þátt í starfinu. Sú aðferð að ,,kenna öðrum" um ófarir skilar engu, menn verða að setjast niður, greina og viðurkenna vandan og leggja síðan fram áætlun um það hvernig eigi að leysa hann og hefja flokkinn til vegs og virðingar. 

Það þarf skamman tíma til að rífa niður góðan orðstýr og traust en mjög langan tíma að endurheimta hvorutveggja. Vonandi bera menn þá gæfu að rétta kúrsinn.

 

220 þúsund lesta jafnstöðuafli

Loksins, loksins.......

Þá liggur fyrir að Vilhjálmur ætlar að bakka og eftirláta öðrum stólinn. Hættir þó ekki alveg, fær að ljúka ferlinum ,,með reisn" eftir 28 ár í borgarpólitíkinni.  Hann velur Hönnu Birnu sem eftirmann sinn, trúlega það skynsamlega í stöðunni en úff, hún er soddan ,,kuldaboli" að það hálfa væri nóg. Í hvert sinn sem hún tekur til máls er hún hvöss, þurr á manninn og alltaf eins og hún sé reið. Í vörn? Ég veit ekki. Hún er ugglaust hörkudugleg og ákveðin er hún en mikið vantar á ,,karisma" í hennar persónuleika. Ábyggilega góður stjórnandi og harður húsbóndi en ég er ekki viss um að hún sé leiðtogi að sama skapi. Menn munu hins vegar ekki komast upp með neitt múður undir hennar stjórn.

Menn skáluðu í kampavín í tilefni dagsins. Kannski einhverjum hafi dottið í hug að hella mýkingarefni í glas væntanlegs borgastjóra. Það kynni að verka.

Hver  áhrif þessa síðbúna útspils Sjálfstæðismanna kemur til með að hafa áhrif á fylgi þeirra í kosningunum 2010 er trúlega of snemmt að spá fyrir um. Maður skyldi ælta að sjálfstæðisflokkur ásamt fulltrúm Íslandshreyfingarinnar væru búnir að koma sér út úr pólitík ævilangt eftir frammisöðu síðustu tveggja ára. Það sama mætti segja um fulltrúa Samfylkingarinnar og VG en fulltrúar allra  flokka hafa gerst sekir um sama athhæfið. Þeir hafa fallið í þann pyttinn að taka persónulegan metnað og valdaþorsta fram yfir hagsmuni borgarbúa. Það eitt ætti að þurrka þess kjörnu fulltrúa út af kortinu í næstu kosningum

Kosningahegðun landans hefur hins vegar sýnt það í gegnum tíðina að ,,pólitísk" minni þeirra er á við minni gullfiska.  Það sem gert er á hluta þeirra í dag er gleymt ámorgun, hvað þá eftir 2 ár.

Hanna Birna verður borgarstjóri

Röng skráning lögheimilis?

Þessi frétt kemur svolítið á óvart. Hefði haldið að ráðherran hefði verið það skynsamur að vera með raunverulegt lögheimili í Þykkvabænum þegar hann færði sig um kjördæmi fyrir síðustu kosningar.  Ef marka má þessa frétt þá búa pólskir verkamenn á Kirkjuhvoli. Ekki hef ég forsendur til að meta hvort fréttin er sönn eður ei en ljótt er ef satt er.

Landsbyggðarþingmenn hafa þurft að halda tvo heimili á meðan þeir gegna störfum á þingi og slíkt er mjög kostnaðarsamt. Það sér hver heilvita maður, ekki síst ef þingmenn eru með fjölskyldu. Það er því ekkert eðlilegra en að þeir fái ákveðinn styrk vegna tvöfaldrar búsetu. Auk þess sinna margir þeirra  kjördæmum sínum vel, mörg þeirra eru gríðalega víðfeðm og stór þannig að mikill tími og kostnaður er í ferðalög. Það mætti hins vegar íhuga þann möguleika að hafa ferðakostnað vegna kjördæmanna árangurstengdan eða eftir eknum kílómetrafjölda og fjölda daga þannig að þeir fái greitt eftir raunverulegum ferðakostnaði. Sumir þingmenn eru nefnilega ansi rólegir í tíðinni og sinna kjördæmum sínum lítið ef þá nokkuð nema korter fyrir kosningar.

Lög um lögheimili eru mjög skýr, enginn má hafa lögheimili nema á þeim stað sem  sem hann hefur fasta búsetu á og/eða sækir sína vinnu frá. Undanþegnir þeim ákvæðum eru þingmenn og námsmenn.  Þessi undanþáguákvæði gefa þessum einstaklingum möguleika á að vera með tvö heimili. Undanþágan nær einnig tímabundið til sjúklinga undir ákveðnum kringumstæðum. 

Mér finnst viðbrögð ráðherrans hálf vandræðaleg, hann kemur með yfirlýsingar þess efnis að hann þiggi ekki neinar greiðslur vegna lögheimilsins og bregst móðgaður við. Fer eiginlega í fýlu, skellir hurðum og tekur ekki síma.  Það má satt vera með greiðslurnar en aðalatriðið er í mínum huga það að annað hvort er hann með lögheimili og búsetu í kjördæminu eða ekki. Um það snýst málið. Ef ekki þá ætti kjörnir fulltrúar sveitafélagsins  löngu búið að gera athugasemdir  og leiðrétta búsetumál ráðherrans og hans fjölskyldu.  Það er lögbundið hlutverk þeirra og rétt skráning lögheimila íbúa sveitarfélagsins er á þeirra ábyrgð. Nógu hart hafa sveitarfélög gengið að þeim sem vilja búa og eiga lögheimili í heilsárshúsum sínum enda mikill viðbótakostnaður sem hlýst af slíkri búsetu utan aðalskipualgs, t.d. vegna þjónustu og vegagerðar svo fáein dæmi séu nefnd.  Slíkum beiðnum er bókstaflega synjað. Hvað þá með búsetu sem ekki er til staðar.  Hér ber sveitarfélagið og Hagstofa Íslands töluverða ábyrgð ásamt ráðherranum sjálfum. 

Ég ætti vel að kannast við lögin, er enn minnistætt þegar félagar mínir í sveitarstjórn reyndu að kæra mig út úr sveitarfélaginu á meðan ég stundaði nám í Reykjavík.   Menn lögðu mikið á sig þar og lögðust lágt.  Þeir höfðu ekki erindi sem erfiði.  Hins vegar gekk mér öllu ver að flytja okkar lögheimili út úr sveitarfélaginu á síðasta ári, hafðist í byrjun þessa árs eftir ítrekaðar tilraunir og var ég þá farin fyrir nokkru síðan. Ekki lá mönnum á að kæra mig út þá enda menn skynsamir að halda í útsvarstekjurnar. Mér lá hins vegar á, orðin þreytt á ýmsum ofsóknum. 

Í öllu falli á að vera auðvelt fyrir ráðherran að skýra málið, honum er það reyndar skylt. Skráning lögheimilis lýtur lögum. Annað hvort á hann heimili á Kirkjuhvoli eður ei.  Svo einfalt er það.  Það getur ekki verið flókið að upplýsa það hvort að ráðherran búi þar með sinni fjölskyldu þegar hann er ekki að sinna þingstörfum. Neiti hann að svara þeirri fyrirspurn, er hægt að snúa sér til sveitastjóra sveitarfélagsins sem ætti að vera með búsetumál ráðherrans á hreinu og ber að svara slíkri fyrirspurn. 

Segja ráðherra brjóta lög með rangri lögheimilisskráningu

Sælan búin í bili

Haffi náði pófinu í morgun, mikill léttir að vera búinn með það. Þá eru 4 próf eftir og rúmar 3 vikur þangað til hann kemur heim. Katan er að fara austur til pabba síns í morgun, verður þar í tæpan mánuð og kemur til að vinna þar en snýr aftur suður á bóginn í byrjun júlí. Skil vel að hún skuli vilja vera hjá föður sínum, stjúpu og systkinum enda tækifærin ekki mörg eftir að hún hóf nám sitt. Tíminn líður á ógnarhraða og krakkarnir stækka að sama skapi. Mikilvægt að rækta fjölskylduböndin. 

Fékk þokkalega skoðun í morgun hjá doktornum mínum sem mér finnst hreint út sagt frábær eins og allt starfsfólk á Endurkomudeildinni. Brjálað að gera og fullt út að dyrum en allir með bros á vör, enginn asi heldur gengu allir hratt og fumlaust til sinna starfa. Ber ótakmarkaða virðingu fyrir starfsfólki deildarinnar sem og starfseminni sem þar fer fram. Er mest hissa hvernig hægt er að sinna þeim fjölda sem þar fer í gegn á degi hverjum í þessu litla, þrönga húsnæði. Andrúmsloftið svo notalegt að maður finnur ekki fyrir þrengslunum, fær sér kaffi og hefur það náðugt. Allt er smurt. 

Brotið er sem sé ekki gróið ennþá en á réttri leið. Brotalínur ennþá sýnilegar en beinmyndun til staðar. Má nú stíga í fótinn upp að sársaukamörkum þannig að það styttist í að mín taki sporið.  Það neikvæða er að það er orðin gríðaleg vöðvarýrnun, sérstaklega á lærinu, allir vöðvar horfnir. Sjúkraþjálfunin hefur verið skrikkjótt, fæ tíma með löngu millibili, allt að tæpar 3 ikur hafa liðið á milli. Það er einfaldlega ekki nógu gott og því fór sem fór. Ekkert annað að gera en að reyna að snúa við þróuninni. Lærið eins og kjúklingaleggur. Ekki mjög smart. 

Ég ræddi við doktorinn um mitt hrikalega lélega úthald sem er ekkert í orðsins fyllstu merkingu. Sagðist jafnvel vera farin að halda það að eitthvað misjafnt væri á ferðinni en hann fullvissaði mig um að orsökina væri að finna í slysinu og áfallinu sem skrokkurinn varð fyrir, hreyfingaleysinu og því sem fylgir. Allir aðrir vöðvar hafa rýrnað líkt og lærvöðvarnir en þó ekki eins mikið. Það sem ekki er notað, rýrnar og hverfur. Svo einfalt er það. Hann vill sem sé vinda kvæðinu í kross og ráðlagði mér að fara á líkamsræktastöð og hefja almenna þjálfun undir leiðsögn. Það mun ég gera enda held ég að ég muni leggja allt á mig til að koma mér upp úr þessu ástandi. Er þó þekkt fyrir að vera mjög lítið fyrir alls kyns líkamsræktarbrölt í gegnum tíðina. Nú er að nýta tækifærið og breyta því. 

Vinna er ekki inni í myndinni næstu 2-3 vikurnar skv. læknisráði en ég vil gjarnan byrja fyrr, rólega að vísu til að tapa ekki endanlega geðheilsunni. Mér er farið að leiðast eiginn félagsskapur svo um  munar.  Komin með upp í kok á sjálfri mér, hreinlega verð að fara komast innan um fólk aftur. Fer bara varlega og þreifa mig áfram. Bakka þá út ef það gengur ekki en ég hef alla trú á því að þetta verði í lagi. Þarf að styðjast við hækjurnar um hríð en spelkuna þarf ég ekki að nota nema þegar mikið álag er á mér eða ég mikið úti við. Hún veitir góðan stuðning og vernd gegn hnjaski. Það verður mikill munur að geta klæðst öðrum fatnaði en íþróttabuxum og inniskóm. Ekki mjög töff klæðnaður utan heimilis.

Er því nokkuð sátt með niðurstöður þó vissulega hefði verið ánægjulegra að sjá gróandan kominn lengra á veg en ég verð að horfast í augu við þá staðreynd að ég er ekki tvítug lengur og yngist ekki.

Sælan búin í bili en kemur inn með fullum þunga eftir rúmar 3 vikur. Tíminn er fljótur að líða, ekki síst þegar tilhlökkunin er mikil. 

 

 

 

 

 

Ekki búið enn

Svo virðist sem skjálftavirkni sé linnulítil ennþá fyrir austan. Greinilega ekki búið enn, vona þó að skjálftarnir fari ekki upp fyrir 4 á Richter, nóg er þetta samt. Þvílíkt álag á íbúum þessa svæða. Einhvern veginn finnst mér meira eigi eftir að koma í ljós en vona að mér skjátlist í þeim efnum.

Stór dagur á morgun, Haffi að fara í viðamikið próf í meinafræði kl. 07.15 á staðartíma. Prófið fjórþætt, bóklegt, krufning og verklegt og munnlegt. Þrepaskipt þannig að ef hann nær fyrsta hlutanum, heldur hann áfram og svo koll af kolli. Ef ekki, þá sendur heim til að lesa meira. Efnið gríðalegt, krakkarnir búnir að vera að lesa í 5-6 vikur undir þetta próf þannig að mikið er í húfi.  Sendi þér sterka strauma yfir línuna Haffi minn og bíð spennt eftir að heyra frá þér, með öndina í hálsinum. Ef allt gengur upp á morgun ætti áætlun að standast þannig að hann komi heim um næstu mánaðarmót. 

Katan dugleg að snudda með þeirri gömlu, hefur keyrt mig út um allar trissur svo ég geti útréttað. Náði loksins að afskrá bíl sem var sóttur af Vöku fyrir ári og mulinn mélinu smærra í kjölfarið. Hef verið að greiða tryggingar af bílnum engu að síður. Ævintýraleg uppákoma þar sem loks er búið að leiðrétta. Fór í mitt tryggingafélag og fyllti úr skýrslur út af slysinu, mér skilst á sérfræðingnum að brotið teljist sem meiriháttar sem og ég reyndar vissi. Afleiðingarnar varanlegar að hans sögn. Nú er að sjá hvernig afgreiðsla mála verður. Mér finnst smáa letrið vernda tryggingafélögin ansi oft.

Fannst óþægilegt að skrifa undir upplýst samþykki sem gefur tryggingafélaginu heimild til að afla allra heilsufarslegra gagna um mig. Það virðist ekki einungis ná til þessa slyss heldur í framtíðinni einnig og þá víðtæk heimild sem nær yfir fleiri þætti en þetta brot. Hins vegar getur maður víst afturkallað það hvenær sem er. Ekki það að það er sjálfsagt að tryggingafélagið fái öll gögn um þetta slys en ég er ekki alveg tilbúin að leyfa starfsmönnum þess að grúska í öllum persónulegum og heilsufarslegum upplýsingum sem til eru um mig. Það má vera að þetta sé þröngsýni en mér finnst þetta eiginlega óþarfi og mun víðtækara en þörf er á. Hefði viljað takamarka þetta upplýsta samþykki við þetta tiltekna slys og punktur og basta. 

Allt á réttri leið hjá bróður, mikill léttir. Hann var heppinn.  Reyndar gengur mjög vel hjá þeim báðum enda kalla þeir ekki allt á ömmu sína. Er að læra af þeim daglega, í bókstaflegri merkingu. Viðhorf og jákvæðni skipta öllu máli í erfiðri baráttu. Þeir hafa nóg af bjartsýni og baráttuvilja báðir tveir.

Bíð spennt eftir niðurstöðum morgundagsins. Kostur að fá þær strax í stað þess að bíða í einhverja daga. Er farin að skakklappast meira en áður og finn mikinn mun, úthaldið kemur smátt og smátt. Finn einnig mikinn mun á sálartetrinu eftir að Katan kom heim, líf í húsinu og hún dugleg að skottast með mig. Ansi margt hefur setið á hakanum síðustu 9 vikurnar. Get ekki beðið eftir því að komast í vinnu og vera innan um fólk. Verð örugglega ekki beysin fyrst um sinn miðað við líkamlegan status í dag en að fenginni reynslu veit ég að þetta kemur fljótt. Þarf trúlega að byrja rólega. Það verður skondin sjón engu að síður á meðan ég þarf að styðjast við hækjurnar. Ég skemmti þá einhverjum á meðan

En svo ég sleppi öllu gamni þá vona ég að íbúar á skjálftasvæðinu fái frið í nótt. Sumir spá því að skjálftarnir færist vestar sem þýðir jafnvel Reykjanesskaginn. Vona að sú spá rætist ekki.

Fjöldi eftirskjálfta

Helgin liðin - aftur og nýbúin

En önnur helgin liðin, tíminn heldur áfram að líða á ógnarhraða. Katan kom heim aðfaranótt laugardags og var sótt af vinkonum sínum, svona ,,suprise" sem hitti vel í mark. Var býsna brött þrátt fyrir svefnlitla nótt fyrir brottför og 19 klst. ferðalag. Við mægður fórum ekki í koju fyrr en seint á 4 tímanum þá nóttina.

Í gær tók við óvissuferð hjá skvísunni sem vinkonur Kötunnar skipulögðu, mikið fjör og mikið gaman og mín í essinu sínu. Greinilega gott að vera komin heim, orkuboltinn hefur engu gleymt. Skyggir nokkuð á að Hafsteinn er enn úti og það við þessar aðstæður en enn sem komið er, hafa íbúarnir á Komlossy sloppið við óvænta næturgesti. Hrollur í þeim öllum samt og þeir halda hópinn á næturnar.  

Laugardagskvöldið silaðist áfram á hraða snigilsins, merkilega, skelfilega leiðinleg sjónvarpsdagskrá að vanda á því kvöldi. Unglingamyndir á stöð 1 og 2 fram eftir öllu kvöldi og endursýnt efni á Skjá 1. Mér finnst og hefur fundist laugardagskvöldin kvíðvænleg. Trúlega merki um hækkandi aldur. Einkennilegt að vera ekki á kafi í verkefnum eða vinnu eins og oftast hefur verið. Verð að fara að finna mér handavinnu eða eitthvað þangað til ég kemst allra ferða minna. Tíminn ætlar bókstaflega aldrei að líða. Þessi upplifun markast fyrst og fremst af laugardagskvöldunum, svo einkennilegt sem það er. Hjá mér ættu öll kvöld að vera eins á meðan ég geri ekki neitt en sem sé, laugardagskvöldin eru verst.

Við vorum harla rólegar mæðgurnar í dag, Katan að jafna sig eftir ferðina og ég eins og vant er með lítið úthald. Veðrið hálfleiðinlegt en lét mig hafa það að kíkja út í garð en staldraði stutt við. Höfum því dólað okkur og haft það yfirmáta notalegt.  Veikindi eins bróður míns hafa skyggt nokkuð á daginn og valdið nokkru eirðaleysi en fréttir kvöldsins góðar, ástandið á uppleið og allt lítur út fyrir að fara vel. Höggin í alvarlegri kantinum orðin þrjú í systkinahópnum á tiltölulega skömmum tíma, sennilega verður nú hlé á. Fátt bítur á bræðurna enda býsna harðir af sér. Það kemur sér vel nú. Ég er ekki mjög ánægð með heilbrigðisþjónustuna frekar en fyrri daginn, það er ansi margt sem betur má fara í þeim efnum.

Framundan er skoðun hjá bæklunalækninum á miðvikudag, fæ vonandi einhverjar línur um framhaldið þá. Teknar myndir og statusinn metinn. Hef mátt tylla í síðan á miðvikudag og geri það óspart upp að verkjaþröskuldi en hreyfigetan ansi snautleg.  Úthaldið líkt og hjá  gamalmenni ennþá en allt á réttri leið. Hefði gjarnan viljað flýtimeðferð í þeim efnum. Ég er greinilega ekki að yngjast, svo mikið er víst. Það hefur gengið illa að komast að hjá sjúkraþjálfara, fékk einn tíma, síðan duttu niður 2 og löng bið í næsta. Sýnist ég fara í gegnum þetta án þeirrar aðstoðar. Álagið greinilega gríðalegt hjá þeirri stétt.  Vöðvarýrnun stjarnfræðileg, hefði seint trúað því hversu hröð  og mikil hún er en hreyfigetan hins vegar ágæt í hnjáliðnum. Frúin fer varla í pils þetta sumarið, nema þá kannski ökklasítt.

Katan fer austur á fimmtudag og verður þar næsta mánuðinn, þangað til ætlum við að nota tíman vel. Hún er nokkuð þreytt eftir törnina, get rétt ímyndað mér hvernig Hafsteinn verður eftir sínar 10 vikur þegar hann mætir á svæðið og beint í vinnu.  Hún fær nú samt að snuddast í kringum þá gömlu  og einhver blóm verða sett niður ef veður leyfir. Þyrftum svo sannarlega að reyna að nálgast Lafðina, er enn rög að fara það langa leið með alla mína bólgu og bjúg en það er aldrei að vita hvað við getum mæðgurnar. 

Styttist vonandi í að ég fái heimild til að hreyfa mig meira og þá fer þetta allt að koma.  Er orðin ansi ,, markeruð" af 9 vikna einangrun og inniveru. Mikill munur þó að finna aukna sjálfsbjargargetu og frelsistilfinningu. Það sem tilfinnalega vantar á er úthald og  matarlyst. Ég get þó miklu meira í dag en ég gerði fyrir viku þannig að allt er á réttri leið. Nokkur óvissa um framtíðina plagar mig, vil vita lengra en niður á tærnar á mér en smátt og smátt hljóta málin að skýrast. 

Mikið rosalega kann ég að meta tvo jafnfljóta eftir þessa reynslu og mun verða duglegri að nota þá en ég hef gert.  Nú er bara að krossa fingur. Það er styttra eftir en búið er og það sem meira er; það er komið líf í húsið.

 

Það lá í augum uppi

Svo fór sem mann grunaði, forstjóra OR sagt upp störfum. Einhver hlaut að þurfa að ,,axla ábyrgð" og fá refsinguna. Pólitísk klúður frá upphafi til enda og embættismaður látinn taka pokan sinn. Vilhjálmur og hans lið situr enn, það gera flestir aðrir borgarfulltrúar sem komu að málum einnig.

Er það svo að kjörnir fulltrúar séu það veruleikafirrtir að halda að borgarbúar og aðrir landsmenn sjái ekki í gegnum þennan skrípaleik? Ég tel engar líkur á því að forstjóri OR hafi haft þau völd að ráða för einn og sér. Það vita held ég allir. Mig skal ekki undra þó Sjálfstæðismenn séu búnir að missa alla trúverðugleika og traust borgarbúa. Það sama gildir um borgarstjóran en vinsældir hans eru í sögulegu lágmarki. Í þessu tilviki hefði hann geta haft áhrif á gang mála, tel ég. 

Ekki það að ég hafi einhverja sérstaka skoðun á forstjóranum. Faðir minn valdi hann sem eftirmann sinn reyndar fyrir 10 árum og taldi hann hæfan og góðan eftirmann. Margt hefur komið í ljós síðar í stjórnunartíð Guðmundar og hef ég ekki alltaf verið sátt. En ég hef svo sem ekki haft allar forsendur á hreinu heldur.   Núverandi forstjóra tel ég arfaslakan enda ekki með neina sérþekkingu í orkumálum þó lögfróður sé. Álít hann gegna sínu starfi í krafti pólitískra áhrifa og því einungis strengjabrúða.

Í mínum huga urðu kjörnir full gráðugir þegar kom að REY málum og útrásinni. Hugsanlega urðu einhverjir  innanbúðarmenn Orkuveitunnar það einnig. Þeir hafa hins vegar ekki þau völd sem til þurfti til að stýra þeirri atburðarrás sem varð, það höfðu kjörnir fulltrúar hins vegar. Aðeins einn þeirra hefur axlað ábyrgð  og sagt af sér. Nú er bakari hengdur fyrir smið.

Ég hef löngum haft sterkar taugar til Hitaveitu Reykjavíkur, síðar OR. Faðir minn helgaði fyrirtækinu starfskrafta sína frá árinu 1957 - 2000, ég bókstaflega ólst upp með heita vatninu og átti ófáar stundir með föður mínum í Öskjuhlíðinni, á Nesjavöllum, Hengli og víðar. Þetta er orkuveitufyrirtæki í eigu okkar borgaranna og var faðir minn  lítt hrifinn af þeim pólitísku afskiptum sem náðu hámarki í valdatíð R-listans enda breyttust áherslur verulega á þeim tíma.

Sú stefna sem einkennt hefur reksturinn síðustu 10 árin hefur ekki gengið út frá þeim forsendum að bæta kjör borgaranna heldur verið stjórntæki í höndum kjörinna fulltrúa sem hafa ráðstafað hagnaði fyrirtækisins í hina ýmsu málaflokka sem þeim hafa verið hugleikin hverju sinni. Hlutur hagnaðarins hefur vissulega farið í þróunar- og rannsóknarvinnu til að nýta enn frekar þær orkulindir sem við búum yfir. Lítill hluti hans, ef þá nokkur, hefur farið í að bæta kjör neytenda og raunverulegra eigenda.

Stjórnmálamenn hafa nýtt sér OR til að koma ýmsum misgáfulegum gæluverkefnum á koppinn, s.s. rækju- og bleikjueldi en einnig nýtt sér aðrinn til að greiða niður ýmsa málaflokka, s.s. leiksskóla borgarinnar en Ingibjörg Sólrún reið á vaðið með þá þróun á sínum tíma. Sú starfsmannastefna sem rekin hefur verði innan OR hefur ekki beinlínis verið í anda mannauðsstjórnunar og stjórnendur lítt sýnilegir. Oft virðast þeir uppteknari af ýmsum frístundum en stjórnunarstörfum. 

Hins vegar ber að hafa í huga að með forstjóranum tapast gríðaleg reynsla og þekking. Aðstoðarforstjórinn sá sér leik á borði fyrir rúmu ári síðan og tók við einkareknu fyrirtæki í orkugeiranum. Fór út með gríðalega þekkingu. Nú standa menn uppi með lögfræðing í æðstu stöðu með lítt megnuga borgarfulltrúa á bak við sig sem greinilega eru ekki sterkir á svellinu þegar kemur að sérfræðiþekkingu á sviði orkumála.

Samskipti við OR er harla lítið spennandi og hálfleiðinlegt að þurfa að eiga þau yfir höfuð. Þó er það svo að einokun fyrirtækisins er algjör. Þó hægt sé að kaupa hluta af orkunni af RARIK fara þau kaup öll í gegnum OR. Það bætist einungis við einn milliliður.  Staða fyrirtækisins er því mjög sterk á markaðinum og margt gott hefur fyrirtækið gert og tekið þátt í að byggja upp gríðalega mikla þjónustu, víðar en á höfuðborgarsvæðinu. Síðustu árin hafa önnur sjónarmið ráðið enda OR einungis eitt af mörgum stjórntækjum pólitískra kjörinna fulltrúa. Hvar skyldi fyrirtækið standa eftir 5 ár og hverjir skyldu vera eigendur þess á þeim tímapunkti?

 

 

Guðmundur hættir hjá OR og REY