Ehm,hm,hm......

Svo virðist sem formaðurinn telji sig vera í sterkri stöðu til að hafa áhrif á landsmálin, svo ekki sé minnst á efnahagskreppuna. Hefur skrifð heil ósköp um ágæti síns flokks og lagt fram hverja tillöguna á fætur annarri fyrir alþjóð.

Hyggst nú fara einn um landið og boða ný tíðindi. Það vekur athygli mína að fundarstaðir verða þó einungis fimm og allir staðsettir í landbúnaðarhéruðum. Þar kreppir reyndar skóinn svo um munar. Það mætti halda að Framsókn væri í  ríkisstjórnog að kosningar væru í náns.  En hvar eru félagar hans úr forystu flokksins? Af hverju ætli þeir sitji heima?

Skyldi þessi fundaherferð vera byrjunin á því sem koma skal, þ.e undirbúningur fyrir samstarf með Sjálfstæðismönnum á ný? Guðni var farinn að prédika um málefni Reykjavíkurborgar nokkru áður en Sjálfstæðismenn og Framóknarmenn gengu í eina sæng fyrir skömmu.

Það skyldi þá aldrei vera að það sé að slitna upp úr stjórnarsamstarfi ríkisstjórnarflokkana? Eða ætli Guðni sé illa haldinn af óskhyggju og áráttu? Fæ sennilega ekki bein svör við þeim vangaveltum mínum, tíminn mun leiða þetta í ljós

Kannski virkar strategía flokksformannsins. Verst að komast ekki á einn fund eða svo .........

Raunhæfur möguleiki

Lengi hafa menn rætt um flutning verkefna frá ríki til sveitarfélaga og hafa málefni fatlaðra og aldraðra borið þar hæst á góma. Margt mælir með flutningi þessara málaflokka, ekki síst nálægð við einstaklingana.

Oftar en ekki hef ég samt á tilfiningunni, þegar slíkir möguleikar eru ræddir, að miðað sé við stærri sveitarfélögin  sem hugsanlega hafa bolmag til að ráðast í verkefni sem þessi. Flest sveitarfélög landsins eiga fullt í fangi með að sinna þeim málaflokkum sem þau hafa undir höndum og mörg þeirra ná ekki að sinna lögbundinni þjónustu sem skyldi. Flutningur grunnskólanna til sveitarfélagana hefur reynst mörgum erfiður biti og margir haldið því fram að nokkuð vanti upp á fjármagn til að halda úti grunnskólum, ekki síst í litlum sveitarfélögum. 

Ég sé ekki fyrir mér að sveitarfélög með færri íbúa en 1000 verði fær um að sinna þjónustu við fatlaða og aldraða.  Vegur þar þyngst að sveitarfélögin munu ekki hafa nægilegt fjármagn til rekstursins og það sem meira er, þau munu varla hafa nægilega marga fagmenntaða starfsmenn til að sinna þeim störfum sem rekstrinum fylgir. Það hefur sýnt sig með rekstur öldrunarheimila að fagfólk er af skornum skammti, ekki síst úti á landsbyggðinni. Hjúkrunarheimilin eru að veita mjög mismunandi þjónustu í dag, þrátt fyrir að daggjöld miði við tiltekna þjónustu. Sömu vandamál eru uppi á borðum með þjónustu við fatlaða, skortur er á fagmenntuðu starfsfólki og fjármagn til reksturs málaflokksins talið of naumt skammtað.

Það er því tómt mál að tala um flutning á þessum málaflokkum til sveitarfélaganna nema að tryggt verði nægilegt fjármagn og fagmenntað starfsfólk. Lítil sveitarfélög hafa enga möguleika á því að auka tekjustofna sína það mikið að þau standi undir rekstrinum og reynslan með grunnskólana hefur sýnt fram á að ríkið hefur ekki tryggt nægilegt fjármagn til reksturs þeirra.

Ríkisstjórnarflokkarnir tala nú um sameiningu sveitarfélaga sem er skiljanlegt svo sem. Of mörg sveitarfélög eru það fámenn til að geta fjármagnað  lögbundna þjónustu eins og þeim er háttað í dag. Menn hafa hingað til forðast þá stefnu að þvinga sveitarfélög til sameininga en þau hafa mörg hver verið treg til þess. Getur það verið að samgöngumálaráðherra sé að boeinkavlða breyttar áherslur núna og undirbúa þvinganir í sameiningarmálum? Það kæmi mér ekki á óvart.

Mér virðist Þingvallarstjórnin ætli að koma ýmsum málum í gegn á methraða, s.s. einkavæðingu í heilbrigðisþjónustunni og sameiningu sveitarfélaga. Lýðræði verður trúlega ekki efst í hugum þeirra heldur hagur fjárfesta og fjármálafyrirtækja. Það hefur þegar sýnt til að ríkisstjórnin er reiðubúin til að teygja sig býsna lagnt til að aðstoða fyrirtæki í þrengingum en fátt eitt er lagt til málanna þegar kemur að einstaklingum. Á meðan þeir lenda í gjaldþrotum, verður fyrirtækjum bjargað.

Þingvallastjórnin mun sennilega hafa það í gegn að rústa landbúnaðinum líkt og sjávarútvegsbyggðunum án þess að hafa mikið fyrir því. Það heyrist varla í sveitarstjórnamönnum, menn virðast sáttir við byggða- og atvinnumálaþróun ríkisstjórnarinnar. Ætli það sama gildi ekki um sameiningu sveitarfélaganna sem þarf svo sem ekki að vera neikvæð en slíkar ákvarðanir ætti að taka af þeim sjálfum, ekki ríkisstjórninni.

 

Nýr veruleiki sveitarfélaga

Þungar ásakanir

Ólafur F, fyrrum borgarstjóri er með þungar ásakanir á hendur Sjálfstæðismönnum. Ég get að mörgu leyti skilið og fallist á þær. Valhallarmenn notuðu Ólaf eins og hverja aðra tusku til að sprengja þáverandi meirihluta upp. Hef alla trú á   því að Sjálfstæðismenn hafi hugsað sér að tjalda til einnar nætur í þessu samstarfi strax í upphafi. Voru ákveðnir í að nota tíman, þyrla upp moldviðri, róta upp jarðveginum og gera hann móttæilegri fyrir enn annan meirihlutann og þá með Framsóknarmönnum. 

En þó Sjálfstæðismenn séu oft á tíðum klókir og svífast í raun einskins til að koma sínum árum vel fyrir borð eru þeir ekki einu leikendurnir á sviðinu. Ólafur F. tók þátt í farsanum og seldi sig ódýrt.  Gaf skít í baklandið sitt og treysti á vináttu og hlýhug fyrrum flokksbræðra sinna sem höfðu áður fórnað honum grimmt, án þess að hiksta.  Gamlir fjendur féllust í faðma, lögðu til hliðar gamlar væringar og persónuleg særindi.   Gulrótin  fyrir Ólaf var borgarstjórastóllinn í 1 ár, einhverjar milljónir í að viðhalda ímynd friðaðra húsa og að setja flugvallarmálin í saltpækil um hríð. Á móti fengu Sjáfstæðismenn dýrmætan tíma til að hressa upp á ímynd sína, sameinast um nýtt borgarstjóraefni og stíga í vænginn vð Framóknarmenn á bak við tjöldin.

Eins og vera ber í góðri ,,strategiu", leið  hins vegar ekki langur tími þar til kurr og óánægjuraddir fóru að berast úr herbúðum Sjálfstæðismanna sem vilja flugvöllinn í burt og hressa upp á ímynd Reykjavíkurborgar með nútímalegri byggingum. Óánægjan magnaðist og hafði tilætluð áhrif á kjósendur sem fóru að ókyrrast. Ólafur haggaðist ekki, vitnaði í loforð og drengskaparheit Vilhjálms og Kjartans. Hélt ótrauður áfram að fullvissa kjósendur um að samstarfið væri í himnalagi. Virtist okkuð einráður í störfum sínum, t.d. í ráðningamálum sem reyndist kjörið bitbein fyrir Sjálfstæðismen  sem þögðu þó þunnu hljóði á borgarstjórnarfundum og samþykktu ráðningar Ólafs, eins og við mátti búast. Þögðu þar til þeim hentaði að koma á ókyrrð og leiðindi. 

Þetta er ekki í fyrsta skiptið sem Sjálfstæðismenn fara illa með félaga sinn og ugglaust ekki það síðasta ef Ólafur heldur áfram í pólítíkinni.  Mér finnst það eiginlega ekki síður slæmt en vinnubrögð Sjálfstæðismanna sem eru ekki ný af nálinni. Ólafur F er sjálfur reynslubolti í pólitík og ætti að hafa lært af reynslunni. Hann kaus engu að síður að ganga til samstarfs við þann flokk sem ítrkekað hefur svikið hann sem og kjósendur hans sem hann sækir umboð sitt til.  Ég veit eiginlega ekki hvort er verra; skítlegt eðli sem öllum er kunnugt um eða það að gera sömu mistökin ítrekað.  Í báðum tilvikum snýst þetta um eigin hagsmuni og metnað í pólitíkinni, kjósendur og íbúar borgarinnar skipta engu máli. Þangað sækja þó stjórnmálamenn umboð og vald sitt. 

Hvað segir þetta okkur? Fyrir mér er þetta einfalt; kjósendur hafa ,,gullfiskaminni" þegar kemur að pólitík og kosningum. Margir kjósendur telja sig skuldbundna til að sýna ,,sínum flokk" hollustu sem nær út yfir gröf og dauða, jafnvel þó sá flokkur hafi misboðið trausti þeirra, oftar en einu sinni eða tvisvar. Þetta segir mér líka að hugsanlega vilja kjósendur atburðarrás sem þessa, valdaplott og óhreinlyndi. Mönnum virðist alla vega ekki brugðið við hverja hallarbyltinguna á fætur annari. Það sýnir sig þegar talið er upp úr kjörkössum á 4 ára fresti. Ábyrgð kjósenda er því all nokkur.

Mér hefur virst sem enginn og þá meina ég enginn kjörinn fulltrúi hafi sýnt áhuga á því að fylgja eftir kosningaloforðum og hagsmunamálum Reykvíkinga eftir. Allir virðast hafa dottið ofan í þann pytt að reyna að skara eld að sinni köku og sinna persónulegum hagsmunamálum. Enda allt í lagi, þeir hafa komist upp með það kjörtímabil eftir kjörtímabil. Það er ekkert öðruvísi núna. Sumir kjósa að láta á sér bera en aðrir læðast líkt og músin. 

Ólafur F. gerir ítrekað sömu mistökin með Sjálfstæðismönnum sem hafa þó hætt hann og spottað, gert lítið úr honum.  Í raun beitt hvaða ráðum sem er til að gera hann ótrúverðuglegan. Hann hefur tekið þátt í því sjálfur í undir því yfirskyni að  heiðarleiki og traust ríkti  í samningum þeirra á milli. Ábyrgð hans gagnvart kjósendum er því all nokkur. Honum er þó engin vorkunn. Sterkur stjórnmálamaður lærir af mistökunum og sýnir meiri klókindi.

Það er sama hversu marga  hringi ég fer með þann farsa sem hefur einkennt borgarstjórnarmálin þetta kjörtímabil, niðurstaðan er alltaf sú sama. Enginn af kjörnum fulltrúm borgarstjórnar Reykjavíkur hefur sýnt að hann sé starfi sínu vaxinn og skiptir þá engu máli hvoru megin borðs þeir hafa verið og eru. Allir hafa tekið þátt í pólitísku plotti og hallarbyltingum og staðið í þeirri trú að þeir séu klókari en hinir. Öllum hefur mistekist þar sem upp hefur komist um þá alla og slóðin liggur eftir hvern og einn. Engin nógu klókur, einungis misbláeygðir. 

Niðurstaðan eftir hverja hringferðina á fætur annari er alltaf sú sama; það á að skipta út öllum kjörnum fulltrúum Reykjavíkurborgar í næstu kosningum. Enginn núverandi borgarfulltrúi hefur sýnt að hann sé þess traust verður sem hafa borgarbúar sýnt með atkvæði sínu.

Oft hef ég haft skoðanir á embættismannakerfi hins opinbera go ekki alltaf sátt við það vald sem embættismenn hafa. Í fyrsta skipti hef ég samúð með opinberum starfsmönnum Reykjavíkurborgar. Starfsskilyrðin hljóta að vera hrikaleg, menn vita aldrei hvað morgundagurinn felur í sér og hverjir verða við völd í næstu viku. 

Það segir sig sjálft að kostnaðurinn við eilíf meirihluta- og borgarstjóraskipti er gríðalegur. Kjósendur hafa ekkert um það að segja fyrr en í næstu kosningum - en þá er hætt við að minnið bresti. Ég get ekki sagt að ég sé stolt af því að teljast til kjósenda Reykjavíkurborgar eins og pólitíkinni er háttað hér í dag. Prísa mig sæla yfir því að mitt atkvæði fór í annað sveitarfélag fyrir 2 árum þannig að ábyrgð mín er nákvæmlega engin. Ég tók ekki þátt í þessari hringavitleysu.

Það verður erfitt að sannfæra mig eftir tæp 2 ár, fari svo að ég verði búsett í höfuðborginni. En hvað sem mínum vangaveltum líður varðandi Óalf F. og aðra borgarfulltrúa þá á enginn maður skilið þá útreið sem Ólafur F. hefur fengið meðal ,,félaga sinna", borgarbúa og ekki síst fjölmiðlamanna sem hafa oft verið það rætnir að maður getur ekki stillt sig um að velta fyrir sér fyrir hverja þeir skrifa sinn boðskap. Þeir geta vart talist hlutlausir í fréttaflutning sínum um þennan eina mann.Ég get því verið sammála fráfarandi borgarstjóra um það að þetta er einelti í sinni grófustu mynd.

Svik, lygi og pólitísk slátrun

Liðsauki

Það kemur mér ekki á óvart að nú sé Ólafur F reiðubúinn til að ganga í FF. Er í raun fulltrúi Íslandshreyfingarinnar í borgarstjórn ásamt Margréti Sverrisdóttur en bæði voru búin að lýsa ,,frati" á fyrrum félaga sína í Frjálslynda flokknum. Virka bæði hálf munaðarlaus enda engar fréttir úr herbúðum Íslandshreyfingarinnar svo vikum og mánuðum skiptir. Er hreyfingin enn til, spyr ég?

Mér finnst þetta útspil Ólafs fljótfærnislegt og vanhugsað.  Ber keim af einhverri örvæntingu. Ugglaust er stuðningur við hann innan Íslandshreyfingarinnar lítill enda upp á kant við varaformanninn og sennilega er bakland innan Íslandshreyfingarinnar Ólafs hverfandi. Hefur þó notið fylgis sumra innan FF, t.d. formanns ungra Frjálslyndra, framkvæmdastjóra flokksins, vinar hans Sigurjóns Þórðarsonar o.fl.

Guðjón Arnar breiðir út sinn stóra faðm og býður hinn týnda sauð velkominn. Það má vera hið besta mál en einhvern veginn hef ég ekki þá trú að Ólafur muni ganga í takt við forystuna, til þess er hann of sjálfsæður og í raun einstrengislegur í sínu pólitíska starfi.  Margrét  Sverrisdóttir vill ganga svo langt að halda því fram að raunveruleg ástæða þess að Ólafur vilji snúa til baka líkt og villuráfandi sauður, sé skortur á fjármagni  og blankheit. Trúlega er eitthvað til í því.

 Mér sýnist hann ætli að beina kröftum sínum að því að upplýsa hvernig raunverulegt samstarf við Sjálfstæðismenn hafi verið, sér frá hans sjónarhóli. Það verður fróðlegt að fylgjast með þeirri umræðu og hvað þessir aðilar hafa til málanna að leggja. Hygg að það gæti orðið lífleg umræða. 

Sérframboð Ólafs hefði verið trúverðuglegra í mínum huga, a.m.k. á þessu stigi máls. Ljóst er að ekki eru allir innan FF sáttir við ,,heimkomuna", sbr. afstaða Jóns Magnússonar sem ekki hyggst slátra alikálfi af því tilefni.  Ólafur virðist vera einfari og starfa best sem slíkur með þröngan hóp fylgismanna að baki sér sem hann treystir en þeir eru ekki margir. Hann virðist njóta sín best við þær kringumstæður þar sem hann fer með völdin, valddreifing virðist ekki eiga upp á pallborðið hjá honum.  Hann ræður för og leggur mikla áherslu á traust og trúverðugleika. Virðist fylginn sér en afar viðkvæmur fyrir gagnrýni og athugasemdum sem er mikill galli hjá þeim sem telur sig vera leiðtoga. Í mínum huga er Ólafur F. ekki þessi týpíski karismatíski leiðtogi sem fylgjendur hópa sig á bak við, hef frekar trú á því að hann handvelji sína fylgjendur sem hann treystir. Þeim sem reynast ekki traustsins verðir, er einfaldlega kastað fyrir borð. 

Það verður fróðlegt að fylgjast með umræðunni á næstunni, bæði hvað varðar málefni borgastjórnar Reykjavíkur og Frjálslynda flokksins. Þar eiga menn á brattan að sækja. Borgarbúar búnir að fá upp í kok og landsmenn allri orðnir ringlaðir á stöðu FF, bæði hvað varðar innviði flokksins og ytri ramma.  Hugsanlega eru ákveðin sóknarfæri framundan í stöðunni fyrir flokkinn sem skiptir höfuðmáli að greina og nýta hið snarasta. 

Ólafur F. til liðs við Frjálslynda flokkinn

Rétt ákvörðun

Ég tel að Marsibil hafi tekið hárrétta ákvörðun um að segja sig úr Framsóknarflokkum þar sem hún treysti sér ekki til að styðja oddvita sinn í borgarstjórn. Hún hefði hins vegar átt að ganga skrefinu lengra og segja alfarið af sér störfum í borgarstjórn Reykjavíkur. Hún sótti umboð sitt til kjósenda Framsóknarflokksins, náði kjöri sem varaborgarfulltrúi í skjóli flokksins enda fulltrúi hans í kosningunum.

Það að ætla sér að sitja áfram eftir að hafa sagt skilið við sinn flokk og oddvita og það til að starfa  með minnihlutanum eða Tjarnakvartettinum er með öllu siðlaust. Marsibil tekur sér það ákvörðunarvald, líkt og Margrétt Sverris forðum daga, að sitja áfram án þess að hafa umboð eða traust kjósenda til þess. Við slíkar kringumstæður þarf vart að spyrja  fyrir hvern þessir fulltrúar ætli að sitja í borgarstjórn. Áframhaldandi seta byggist fyrst og fremst  þeim tilgangi að þjóna eigin hagsmunum, ekki íbúanna. Svo einfalt er það.  

Lögin heimila þessa glufu, er ekki löngu orðið tímabært að stoppa upp í götin???

Marsibil segir sig úr Framsóknarflokknum

Það skyldi þó aldrei vera?

Fráfarandi borgarstjóri telur að aðgerðir Sjálfstæðismanna hafi einkennst af einelti í sinn garð og að hann hafi verið gabbaður. Ég er ekki frá því að eitthvað sé til í orðum hans, ekki síst eftir að hafa hlustað á Kastljós áðan, bæði viðtalið við Ólaf F og síðan Hönnu Birnu.  Mér fannst Ólafur koma nokkuð vel út úr viðtalinu en það fer ekki á milli mála í mínum huga að hann er svolítið einstrengislegur og fastur fyrir.

Hanna Birna virkaði illa á mig. Var mjög ákveðin, strax í sóknarhug og tilbúin með vörnina. Var með allar klær úti. Skilaboðin voru þau að ,,ég ræð og ætla mér að ráða".  Þegar allt kom til alls, snérist umræðan um það sem hún gat ekki sætt sig við í samstarfi við Ólaf F og það sem henni líkaði alls ekki. Eftir því sem leið á viðtalið við hana, bar meira á ,,ég - setningum" og augljóst að Hanna Birna var ósátt á sínum tíma þegar Villi leitaði eftir samstarfi við Ólaf F. eftir meirihlutaslitin með Framsókn. Það situr enn í henni.

Mér blöskraði reyndar hve ákveðin og einstrengisleg Hanna Birna er, ekki síst með það í huga að hún er væntanlegur borgarstjóri sem kemur til með að stýra borginni og verða æðsti yfirmaður ótal starfsmanna. Mér virðist hún stilla málum þannig upp að fái hún ekki það sem hún vill, eru þau úr sögunni. Hún minnir mig á harðan og strangan uppalanda, ,,ef þú hlýðir ekki, verður þér refsað í samræmi við það, undantekningalaust". Hún vill og skal ráða!

Borgarstjóri er leiðtogi, ekki einungis sinna flokksmanna heldur og allra starfsmanna og íbúa borgarinnar. Hann þarf að búa yfir mikilli víðsýni, samnngatækni og vilja til að miðla málum. Hann þarf að starfa eftir hugsjónum, sætta ólík öfl og tryggja hagsmunamálum velgengni með því að sannfæra aðra og með málamiðlunum. Borgarstjóri þarf að vera óhræddur við breytingar og hafa rúm fyrir ólíkar skoðanir enda oft að finna mikil verðmæti í þeim fyrir málstaðinn.  Borgarstjóri þarf drífa fylgendur sína áfram og skapa skýra framtíðarsýn sem er öllum sýnileg og skiljanleg ef vel á til að takast.

Ég fæ ekki séð að væntanlegur borgarstjóri búi yfir þessum kostum og hæfileikum. Mér hefur alla tíð Hanna Birna vera mjög ákveðin og ósveigjanleg og það staðfesti hún í Kastljósi kvöldsins. Hún kemur til með að reka borgina með harðri hendi og þeir sem ekki hlýða henni, hafa verra af. Vöndurinn verður á lofti og áherslur lagðar á ,,hennar" mál, skoðanir og álit".   Ég hef ekki trú á því að það verði rými fyrir skoðanir annarra út þetta kjörtímabil.

Ég treysti mér illa til að leggja dóm á frammistöðu Ólafs F sem borgarstjóra, hef einfaldlega ekki nægar forsendur til þess. Mér sýnist hann hafa staðið sig ágætlega í sumum málum en verið einstrengislegur í öðrum.  Hann var nokkuð brattur að ráða miðbæjarstjóran til sín, þ.e. ,,Stuðmanninn" sem fáum hugnast að starfa með almennt og virtist borgarstjóri gefa miðbæjarstjóranum ansi mikið svigrúm til athafna og völd. Ólafur F. virðist hafa gefið höggstað á sér opinberlega, bæði með störfum sínum og einkalífi en það er eitthvað sem allar opinberar persónur standa frammi fyrir, ekki síst meðal fjölmiðlamanna.

Persónulega hefur mér oft fundist umræða og umfjöllun um borgarstjóran vera nokkuð ósanngjörn og lituð af óvlid en hann virðist eiga nokkra óvildamenn, bæði innan Sjálfstæðisflokksins og víðar.Við eigum að dæma kjörna fulltrúa eftir verkum þeirra, trúverðugleika og sannfæringu, ekki eftir gróusögum og illu umtali. 

Framundan verða breyttir tíma hjá Reykjavíkurborg. Enn einn nýr yfirmaðurinn með tilheyrandi fylgilið og hirð. Þvílíkt sem  lagt er á starfsmenn borgarinnar - þar er krafist mikillar aðlögunarhæfni, ef þeir standa ekki undir því, geta menn tekið pokan sinn. Ég spái fjölgun á þjónustu- og einkaframkvæmdarssamningum þannig að borgin dragi sig smátt og smátt út úr rekstri velferðarmála,svo dæmi sé nefnt. Menn munu salta ágreiningsmál, t.d. flugvllarmálið, það sem eftir er af kjötímabilinu enda Óskar verið harður í sínum skoðunum.

Enn á ný hefst nýr farsi sem mun taka næstu mánuði að festa sig í sessi þannig að rekstur og þjónusta borgarinnar komist í eðlilegan farveg. Rekstur verður niðurnjörvaður og stífni og ósveigjanleiki i mun einkenna starfsemi borgarinnar. Hætt er við að verðmætir starfsmenn tapist enda verður trúlega lagt kapp á það að skipta út fólki og ráða ,,rétta fólkið" inn á næstu mánuðum. 

Úff, þetta hljómar uggvænlegt, samúð mín er öll hjá starsfsmönnum borgarinnar og íbúum hennar. Næstu 2 ár verða erfið ef að líkumm lætur. Etv. er von til að Óskar nái að miðla málum og dempa þau eitthvað, hver veit????????

En það skyldi þó aldrei vera að það leynist sannleikiskorn í því að  fráfarandi borgarstjóri hafi verið lagður í einelti síðustu mánuði; meðal fjölmiðla, almennings og innan eigin raða??? Verður ekki hver og einn að svara því fyrir sig? Ólafur F. hefur alla vega ekki verið öfundsverður, svo mikið er víst.

Borgarstjóri mætir í Ráðhúsið

Var önnur leið fær?

Þá liggur fyrir það óumflýjanlega, meirihlutinn fallinn enn og aftur í Reykjavík. Ég held að flestir hafi átt von á þessari niðurstöðu miðað við gang mála síðustu vikur.

Ég er ekki dómbær á hversu réttmæt þessi  breyting á meirihlutanum er sem er þá í 4. sinn áskömmum tíma. Árangur kjörinna fulltrúar er alla vega búinn að tryggja sögulega heimild um ókomna tíð. Póltisískt klúður er rétta orðið, trúlega eindæmi. Eiga þá allir kjörfulltrúar úr öllum stjórnmálaflokkum sök. Þeir hafa verið stefnulausir, innbyrðis togstreita hefur einkennt starf þeirra, ekki síst meðal fulltrúa Sjálfstæðisflokksins. Valdabaráttan ótrúleg og sækni manna í titla og völd verið með hálf ógnvekjandi. Oftar en ekki hefur ágreiningur verið borinn á borð fjömiðla og skiptar skoðanir reifaðar á þeim vettvangi, oft hatrammar deilur og ávirðingar. 

Hvað varðar Ólaf F. mátti ljóst vera að staða hans var veik strax í upphafi enda baklandið innan lista hans ekkert. Í raun allt of bratt til að reyna meirihlutasamstarf á svo veikum grunni.  Svo virðist sem fráfarandi borgarstjóri hafi verið nokkuð einráður og spilað ,,sóló" í sínum ákvörðunartökum og aðgerðum. Ráðning Jakobs stuðmanns fór illa í menn og ekki bætti það úr skák þegar Ólafur vék  aðstoðarmanni sínum úr starfi og svipti öllum titlum, áhrifum og hlutverkum. En hver sem ástæðan er er ljóst að Ólafur náði aldrei að ávinna sér virðingu kjósenda og félaga sinna. Honum tókst ekki að sýna fram á trúverðugleika í störfum og virtist einn í höllu sinni. Hvort að Sjálfstæðismenn hafi ýtt undir að honum mistókst skal ég ekki fullyrða um enda ekki með forsendur til þess. Hins vegar er ljóst að menn slóu ekki í takt og voru út og suður með yfirlýsingar, loforð og ákvarðanatökur. 

Í samstarfi sínu fóru Sjálfstæðismenn eigin leiðir í þeim nefndum og stjórnum sem þeir höfðu formennsku í (sem voru flestar ef ekki allar nefndir), Ólafur F. gerði slíkt hið saman. Sjálfstæðismenn tóku ákvarðanir í málefum OR og veitumálum almennt á meðan Ólafur einbeitti sér að ásýnd borgarinnar og vaðrveislu gamalla bygginga sem hefur verið hans hjartans mál.

Mér skilst að mikið hafi verið rætt um einkalíf fyrrum borgarstjóra sem talið er að hafi haft neikvæð  áhrif á ímynd hans. Það má svo sem satt vera, ég veit það hreinlega ekki enda ekki mikið fyrir kjaftagang og gróusögur. Sannleikurinn er gjarnan skrumskældur og jafnvel beinlínis ,,búinn til" á staðnum þannig að ég legg ekki mikið upp úr slíkum sögum. Hins vegar verða menn sem gegna opinberum stöðum, hvar sem er í opinberu stjórnsýslunni, að hafa í huga að fylgst er grant með opinberu lífi sem og einkalífi manna. Sem slíkar eru opinberar persónur fyrirmynd annarra og gerðar eru þær óskráðu, siðferðislegu kröfur á að þær skapi sér gott orðspor og jákvæða ímynd. Þannig er það einfaldlega. Trúverðugleiki manna byggist m.a. á því. 

Erfitt er að spá fyrir um hvort þessi nýji meirihluti nái að halda velli út kjörtímabilið. Ég hef reyndar trú á því að svo verði. Óskar er örugglega ákveðinn og fylginn sér en án stuðnings baklands í flokkum er  hans er veikur fyrir. Því skiptir það höfuðmáli, ef vel á til að takast, að félagar hans í Framsóknarflokknum fylgi honum að máli. Ekki liggja fyrir yfirlýsingar þess efnis ennþá.

Sjálfstæðismenn eru búnir að fyrirgefa Framsóknarflokknum og væntanlega þar með Birni Inga þannig að maður skyldi ætla að þeir ætli sér að tryggja sig í meirihlutastarfi  það sem eftir er af kjörtímabilinu. Þeir hafa tekið til innan herbúða sinna, Hanna Birna orðinn borgarstjóri,  Villi orðinn máttlítill, Kjartan búinn að fá  nokkur völd, Júlíus Vífill hefur fengið spón úr askinum og Gísli Marteinn á leið út í nám þannig að innbyrðis núningur ætti að heyra sögunni til. 

Hvað sem öllum vangaveltum líður þá tel ég að allir kjörnir fulltrúar sem eiga sæti í borgarstjórn Reykjavíkur verði búnir að stimpla sig endanlega út úr pólitíkinni  þegar kemur að næstu kosningum. Kjósendur verða að geta treyst sínum fulltrúm og borið virðingu fyrir þeim. Þeim þarf að vera treystandi til að vinna að hagsmunamálum íbúanna og sveitarfélaganna og tryggja að réttur íbúa sé virtur.  Þeir þurfa að tryggja að það sé eftirsóknarvert að búa í viðkomandi sveitarfélagi og geta treyst því 100% að störf fulltrúanna snúist um velferð íbúanna en ekki eigin hagsmuni, baráttuamál og perónuleg markmið. Kjörnir fulltrúar eiga ekki að skara eld að eigin köku né nýta sér stöðu sína til að koma ár sinni vel fyrir borð, á kostnað íbúanna. 

Að mínu mati eru fáir kjörnir fulltrúar sem uppfyllar þau skilyrði sem gerð eru til þeirra sem fulltrúar kjósenda. Flokkarnir hljóta að verða að skipta út sínum mönnum fyrir næstu kosningar. Ekki kæmi mér á óvart þó nokkuð muni bera á togstreitu, ágreiningi og innbyrðis deilum þar sem menn keppast um að kenna hvor öðrum um hvernig til tókst á yfirstandandi kjörtímabili. Ég sé ekki fyrir mér að Sjálfstæðistmenn og Framsóknarmenn muni auka fylgi sitt, né heldur Samfylingarmenn og Frjálslyndir og óháðir sem ugglaust munu þurrkast út eftir klúður Margrétar og Ólafs.  Eftir standa VG sem ég hygg að muni njóta góðs af og trúlega munu einhver ný stjórnmálaöfl líta dagsins ljós. 

En þetta er bara mín skoðun

 

Hanna Birna borgarstjóri

Skellur

Það er ljóst að bændur munu taka á sig töluverða kjaraskerðingu í ár, líkt og fyrri ár. Ekki fæ ég séð hvernig lítil og meðalstór sauðfjárbú geri haldið áfram reksri. Mér finnst með ólíkindum hve langt er gengið í að útrýma stéttinni, þessar staðreyndir tala sínu máli.

Vill landinn virkilega sjá íslenskar landbúnaðarvörur heyra sögunni til og vera einungis á borðum útvaldra, líkt og rjúpan? Vissulega kallar neytandinn eftir ódýrari matvöru og aukinni samkeppni en er það rétta leiðin að hér verði nánast eingöngu boðið upp á innlutt kjöt í framtíðinni?

Áhugi og metnaður ríkistjórnarflokkanna fyrir íslenskum landbúnaði er enginn, hvað þá fyrir hag þessarar stéttar. Þessi staða er enn eitt skrefið til að fækka búum og þar með bændum. Sorgleg þróun og skaðinn óbætanlegur ef fram fer sem horfir.

 

Verðlisti Norðlenska er langt undir væntingum bænda

Metnaðarfull áætlun

Fyrir liggur framkvæmdaráætlun félags- og tryggingamálráðherra um byggingu nýrra hjúkrunarrýma sem er mikið fagnaðarefni. Markmiðið er að fjölga rýmum um 400 auk þess að útrýma fjölbýlum á hinum ýmsu dvalar- og hjúkrunarheimilinum.

Í fréttinni frá ráðuneytinu er vikið að greiðslufyrirkomulagi aldraða en stefnt er að því að þeir greiði sjálfir beint fyrir þá þjónustu sem þeir þyggja.

Hafa ber í huga að sú þjónusta sem dvalar- og hjúkrunarheimilin um allt land eru að veita er æði misjöfn að magni og gæðum. Á höfuðborgarsvæðinu þykir sjálfsagt og eðlilegt að bjóða öldruðum upp á þjálfun og endurhæfingaúrræði, dægrarvöl o.s.fr.v á meðan slík úrræði þekkjast ekki víða á landsbygginni. Engu að síður eru heimilin að fá greitt skv. hjúkrunarþyngd hvers og eins þar sem tekið er mið að því að skjólstæðingar fái allnokkra þjónustu og gert ráð fyrir því að hún sé eins alls staðar. Daggjöld eru ekki greidd svk. magni eða gæði veittrar þjónustu. 

Þetta framtak ríkisstjórnar er virðingarvert en ef vel á til að takast verður að tryggja að aldraðir séu að fá sömu þjónustuna, hvar sem þeir búa á landinu. Sömu gæðin eiga að vera til staðar, hvort heldur sem er á Melrakkasléttunni eða í Reykjavík. Fylgja þarf eftir settum  gæðakröfum og tryggja að engin mismunun eigi sér stað.

Miðað við þá stefnu sem nú liggur fyrir, finnst mér okkuð ljóst að þjónustan og rekstur  við dvalar- og öldrunarheimilin verði boðin út til einkaaðila og verði í líkingu við Sóltúnarsamninginn. Brýnast er að fyrirbyggja mismunun á gæðum og eðli þjónustunnar með því að vera með skýrar lýsingar á þeirri þjónustu sem ber að veita þannig að allir séu við sama borð. Landlæknisembættið hefur haft þetta eftirlit undir höndum en mér hefur fundist nokkuð skorta á það eftirlit, satt best að segja. 

Samræming öldurnarþjónustunnar krefst fjárfestingar í mannauð og menntun starfsmanna. Án mannauðs er þjónustan núll og nix og hugsanlega háð geðþóttaákvörðun á hverjum stað. Það þarf að gera átak í því að gera starf með öldruðum eftirsóknarverðan kost til að laða að rétta starfsfólkið. Hvort ríkið og sveitarfélögin ætli sér að fara út í slíka fjárfestingu skal ég ekki segja til um, finnst það fremur ólíklegt. Tel meiri líkur á því að ríkið feli einkaaðilum til að annast þennan þátt.  Hafa ber í huga langþráð takmark Sjálfstæðismanna að koma starfsmannalögunum svonefndum fyrir kattarnef. Með einkaframkvæmdum og þjónustusamningum skapast tækifæri til að fækka opinberum starfsmönnum.

Hvað sem mínum vangaveltum líður þá líst mér vel á framkvæmdaráætlun ráðherrans. 

400 ný hjúkrunarrými

Samstaða skilar sér.

Er ánægð með atkvæðagreiðsluna í mínu stéttarfélagi. Rúm 63% atkvæðabærra félagsmanna greiddu atkvæði og nýttu þar með rétt sinn Samningurinn samþykktur með 91% greiddra atkvæða. Ótrúlega góður árangur miðað við að nú standa yfir sumarfrí og fólk út um hvippinn og hvappinn. Að meðaltali greiddu um 37% félagsmanna aðildafélaga BHM sína samning þannig að þátttaka var skammarlega dræm.

Þessi samningur er fyrsta skrefið í áttina, mikið vantar enn á að leiðrétta þann launamun sem er á milli einstakra háskólastétta. Forystan sýndi ótrúlega samningatækni,  klókindi og kjark finnst mér í þessari lotu. Félagsmenn greinilega sammála. Við munum áfram standa saman og  styðja við bakið á forystunni.

Til hamningju kollegar!

Hjúkrunarfræðingar samþykktu samning