Til fyrirmyndar ljósmæður!

Samstaða ljósmæðrastéttarinnar er til fyrirmyndar. Um 90% atkvæðabærra félagsmanna nýttu sér atkvæðarétt sinn og kusu. 98-99% þeirra sem greiddu atkvæði, styðja verkfallsaðgerðir. Framúrskarandi árangur.

Staðan er augljós, hjúkrunarfræðingar og ljósmæður eru búnin að fá upp í kok. Nú verður ekki látið staðar numið fyrr en búið er að leiðrétta laun þessara stétta og meta störf okkar að verðleikum. Hef trú á því að ljósmæður njóti almennt stuðnings í kröfugerðum þeirra og tel víst að enn meiri harka eigi eftir að koma í kröfur stéttanna í vor. 

Frétti í kvöld að 23 ára stúlka sem keyrir út fyrir coce ásamt að sinna fleiri verkefnum, raðast eftir 2 ára starf nokkuð hærra í grunnlaunum en ég sem hjúkrunarfræðingur eftir 25 ára starfsreynslu og 10 ára reynslu sem framhaldskólakennari. Ég get unnt stúlkunni  þau laun og tel hana vel að þeim komin en rosalega er mikil mótsögn þarna á ferð

Ljósmæður boða verkfall

Það skyldi þó aldrei vera?

Fráfarandi borgarstjóri telur að aðgerðir Sjálfstæðismanna hafi einkennst af einelti í sinn garð og að hann hafi verið gabbaður. Ég er ekki frá því að eitthvað sé til í orðum hans, ekki síst eftir að hafa hlustað á Kastljós áðan, bæði viðtalið við Ólaf F og síðan Hönnu Birnu.  Mér fannst Ólafur koma nokkuð vel út úr viðtalinu en það fer ekki á milli mála í mínum huga að hann er svolítið einstrengislegur og fastur fyrir.

Hanna Birna virkaði illa á mig. Var mjög ákveðin, strax í sóknarhug og tilbúin með vörnina. Var með allar klær úti. Skilaboðin voru þau að ,,ég ræð og ætla mér að ráða".  Þegar allt kom til alls, snérist umræðan um það sem hún gat ekki sætt sig við í samstarfi við Ólaf F og það sem henni líkaði alls ekki. Eftir því sem leið á viðtalið við hana, bar meira á ,,ég - setningum" og augljóst að Hanna Birna var ósátt á sínum tíma þegar Villi leitaði eftir samstarfi við Ólaf F. eftir meirihlutaslitin með Framsókn. Það situr enn í henni.

Mér blöskraði reyndar hve ákveðin og einstrengisleg Hanna Birna er, ekki síst með það í huga að hún er væntanlegur borgarstjóri sem kemur til með að stýra borginni og verða æðsti yfirmaður ótal starfsmanna. Mér virðist hún stilla málum þannig upp að fái hún ekki það sem hún vill, eru þau úr sögunni. Hún minnir mig á harðan og strangan uppalanda, ,,ef þú hlýðir ekki, verður þér refsað í samræmi við það, undantekningalaust". Hún vill og skal ráða!

Borgarstjóri er leiðtogi, ekki einungis sinna flokksmanna heldur og allra starfsmanna og íbúa borgarinnar. Hann þarf að búa yfir mikilli víðsýni, samnngatækni og vilja til að miðla málum. Hann þarf að starfa eftir hugsjónum, sætta ólík öfl og tryggja hagsmunamálum velgengni með því að sannfæra aðra og með málamiðlunum. Borgarstjóri þarf að vera óhræddur við breytingar og hafa rúm fyrir ólíkar skoðanir enda oft að finna mikil verðmæti í þeim fyrir málstaðinn.  Borgarstjóri þarf drífa fylgendur sína áfram og skapa skýra framtíðarsýn sem er öllum sýnileg og skiljanleg ef vel á til að takast.

Ég fæ ekki séð að væntanlegur borgarstjóri búi yfir þessum kostum og hæfileikum. Mér hefur alla tíð Hanna Birna vera mjög ákveðin og ósveigjanleg og það staðfesti hún í Kastljósi kvöldsins. Hún kemur til með að reka borgina með harðri hendi og þeir sem ekki hlýða henni, hafa verra af. Vöndurinn verður á lofti og áherslur lagðar á ,,hennar" mál, skoðanir og álit".   Ég hef ekki trú á því að það verði rými fyrir skoðanir annarra út þetta kjörtímabil.

Ég treysti mér illa til að leggja dóm á frammistöðu Ólafs F sem borgarstjóra, hef einfaldlega ekki nægar forsendur til þess. Mér sýnist hann hafa staðið sig ágætlega í sumum málum en verið einstrengislegur í öðrum.  Hann var nokkuð brattur að ráða miðbæjarstjóran til sín, þ.e. ,,Stuðmanninn" sem fáum hugnast að starfa með almennt og virtist borgarstjóri gefa miðbæjarstjóranum ansi mikið svigrúm til athafna og völd. Ólafur F. virðist hafa gefið höggstað á sér opinberlega, bæði með störfum sínum og einkalífi en það er eitthvað sem allar opinberar persónur standa frammi fyrir, ekki síst meðal fjölmiðlamanna.

Persónulega hefur mér oft fundist umræða og umfjöllun um borgarstjóran vera nokkuð ósanngjörn og lituð af óvlid en hann virðist eiga nokkra óvildamenn, bæði innan Sjálfstæðisflokksins og víðar.Við eigum að dæma kjörna fulltrúa eftir verkum þeirra, trúverðugleika og sannfæringu, ekki eftir gróusögum og illu umtali. 

Framundan verða breyttir tíma hjá Reykjavíkurborg. Enn einn nýr yfirmaðurinn með tilheyrandi fylgilið og hirð. Þvílíkt sem  lagt er á starfsmenn borgarinnar - þar er krafist mikillar aðlögunarhæfni, ef þeir standa ekki undir því, geta menn tekið pokan sinn. Ég spái fjölgun á þjónustu- og einkaframkvæmdarssamningum þannig að borgin dragi sig smátt og smátt út úr rekstri velferðarmála,svo dæmi sé nefnt. Menn munu salta ágreiningsmál, t.d. flugvllarmálið, það sem eftir er af kjötímabilinu enda Óskar verið harður í sínum skoðunum.

Enn á ný hefst nýr farsi sem mun taka næstu mánuði að festa sig í sessi þannig að rekstur og þjónusta borgarinnar komist í eðlilegan farveg. Rekstur verður niðurnjörvaður og stífni og ósveigjanleiki i mun einkenna starfsemi borgarinnar. Hætt er við að verðmætir starfsmenn tapist enda verður trúlega lagt kapp á það að skipta út fólki og ráða ,,rétta fólkið" inn á næstu mánuðum. 

Úff, þetta hljómar uggvænlegt, samúð mín er öll hjá starsfsmönnum borgarinnar og íbúum hennar. Næstu 2 ár verða erfið ef að líkumm lætur. Etv. er von til að Óskar nái að miðla málum og dempa þau eitthvað, hver veit????????

En það skyldi þó aldrei vera að það leynist sannleikiskorn í því að  fráfarandi borgarstjóri hafi verið lagður í einelti síðustu mánuði; meðal fjölmiðla, almennings og innan eigin raða??? Verður ekki hver og einn að svara því fyrir sig? Ólafur F. hefur alla vega ekki verið öfundsverður, svo mikið er víst.

Borgarstjóri mætir í Ráðhúsið

Var önnur leið fær?

Þá liggur fyrir það óumflýjanlega, meirihlutinn fallinn enn og aftur í Reykjavík. Ég held að flestir hafi átt von á þessari niðurstöðu miðað við gang mála síðustu vikur.

Ég er ekki dómbær á hversu réttmæt þessi  breyting á meirihlutanum er sem er þá í 4. sinn áskömmum tíma. Árangur kjörinna fulltrúar er alla vega búinn að tryggja sögulega heimild um ókomna tíð. Póltisískt klúður er rétta orðið, trúlega eindæmi. Eiga þá allir kjörfulltrúar úr öllum stjórnmálaflokkum sök. Þeir hafa verið stefnulausir, innbyrðis togstreita hefur einkennt starf þeirra, ekki síst meðal fulltrúa Sjálfstæðisflokksins. Valdabaráttan ótrúleg og sækni manna í titla og völd verið með hálf ógnvekjandi. Oftar en ekki hefur ágreiningur verið borinn á borð fjömiðla og skiptar skoðanir reifaðar á þeim vettvangi, oft hatrammar deilur og ávirðingar. 

Hvað varðar Ólaf F. mátti ljóst vera að staða hans var veik strax í upphafi enda baklandið innan lista hans ekkert. Í raun allt of bratt til að reyna meirihlutasamstarf á svo veikum grunni.  Svo virðist sem fráfarandi borgarstjóri hafi verið nokkuð einráður og spilað ,,sóló" í sínum ákvörðunartökum og aðgerðum. Ráðning Jakobs stuðmanns fór illa í menn og ekki bætti það úr skák þegar Ólafur vék  aðstoðarmanni sínum úr starfi og svipti öllum titlum, áhrifum og hlutverkum. En hver sem ástæðan er er ljóst að Ólafur náði aldrei að ávinna sér virðingu kjósenda og félaga sinna. Honum tókst ekki að sýna fram á trúverðugleika í störfum og virtist einn í höllu sinni. Hvort að Sjálfstæðismenn hafi ýtt undir að honum mistókst skal ég ekki fullyrða um enda ekki með forsendur til þess. Hins vegar er ljóst að menn slóu ekki í takt og voru út og suður með yfirlýsingar, loforð og ákvarðanatökur. 

Í samstarfi sínu fóru Sjálfstæðismenn eigin leiðir í þeim nefndum og stjórnum sem þeir höfðu formennsku í (sem voru flestar ef ekki allar nefndir), Ólafur F. gerði slíkt hið saman. Sjálfstæðismenn tóku ákvarðanir í málefum OR og veitumálum almennt á meðan Ólafur einbeitti sér að ásýnd borgarinnar og vaðrveislu gamalla bygginga sem hefur verið hans hjartans mál.

Mér skilst að mikið hafi verið rætt um einkalíf fyrrum borgarstjóra sem talið er að hafi haft neikvæð  áhrif á ímynd hans. Það má svo sem satt vera, ég veit það hreinlega ekki enda ekki mikið fyrir kjaftagang og gróusögur. Sannleikurinn er gjarnan skrumskældur og jafnvel beinlínis ,,búinn til" á staðnum þannig að ég legg ekki mikið upp úr slíkum sögum. Hins vegar verða menn sem gegna opinberum stöðum, hvar sem er í opinberu stjórnsýslunni, að hafa í huga að fylgst er grant með opinberu lífi sem og einkalífi manna. Sem slíkar eru opinberar persónur fyrirmynd annarra og gerðar eru þær óskráðu, siðferðislegu kröfur á að þær skapi sér gott orðspor og jákvæða ímynd. Þannig er það einfaldlega. Trúverðugleiki manna byggist m.a. á því. 

Erfitt er að spá fyrir um hvort þessi nýji meirihluti nái að halda velli út kjörtímabilið. Ég hef reyndar trú á því að svo verði. Óskar er örugglega ákveðinn og fylginn sér en án stuðnings baklands í flokkum er  hans er veikur fyrir. Því skiptir það höfuðmáli, ef vel á til að takast, að félagar hans í Framsóknarflokknum fylgi honum að máli. Ekki liggja fyrir yfirlýsingar þess efnis ennþá.

Sjálfstæðismenn eru búnir að fyrirgefa Framsóknarflokknum og væntanlega þar með Birni Inga þannig að maður skyldi ætla að þeir ætli sér að tryggja sig í meirihlutastarfi  það sem eftir er af kjörtímabilinu. Þeir hafa tekið til innan herbúða sinna, Hanna Birna orðinn borgarstjóri,  Villi orðinn máttlítill, Kjartan búinn að fá  nokkur völd, Júlíus Vífill hefur fengið spón úr askinum og Gísli Marteinn á leið út í nám þannig að innbyrðis núningur ætti að heyra sögunni til. 

Hvað sem öllum vangaveltum líður þá tel ég að allir kjörnir fulltrúar sem eiga sæti í borgarstjórn Reykjavíkur verði búnir að stimpla sig endanlega út úr pólitíkinni  þegar kemur að næstu kosningum. Kjósendur verða að geta treyst sínum fulltrúm og borið virðingu fyrir þeim. Þeim þarf að vera treystandi til að vinna að hagsmunamálum íbúanna og sveitarfélaganna og tryggja að réttur íbúa sé virtur.  Þeir þurfa að tryggja að það sé eftirsóknarvert að búa í viðkomandi sveitarfélagi og geta treyst því 100% að störf fulltrúanna snúist um velferð íbúanna en ekki eigin hagsmuni, baráttuamál og perónuleg markmið. Kjörnir fulltrúar eiga ekki að skara eld að eigin köku né nýta sér stöðu sína til að koma ár sinni vel fyrir borð, á kostnað íbúanna. 

Að mínu mati eru fáir kjörnir fulltrúar sem uppfyllar þau skilyrði sem gerð eru til þeirra sem fulltrúar kjósenda. Flokkarnir hljóta að verða að skipta út sínum mönnum fyrir næstu kosningar. Ekki kæmi mér á óvart þó nokkuð muni bera á togstreitu, ágreiningi og innbyrðis deilum þar sem menn keppast um að kenna hvor öðrum um hvernig til tókst á yfirstandandi kjörtímabili. Ég sé ekki fyrir mér að Sjálfstæðistmenn og Framsóknarmenn muni auka fylgi sitt, né heldur Samfylingarmenn og Frjálslyndir og óháðir sem ugglaust munu þurrkast út eftir klúður Margrétar og Ólafs.  Eftir standa VG sem ég hygg að muni njóta góðs af og trúlega munu einhver ný stjórnmálaöfl líta dagsins ljós. 

En þetta er bara mín skoðun

 

Hanna Birna borgarstjóri

Skellur

Það er ljóst að bændur munu taka á sig töluverða kjaraskerðingu í ár, líkt og fyrri ár. Ekki fæ ég séð hvernig lítil og meðalstór sauðfjárbú geri haldið áfram reksri. Mér finnst með ólíkindum hve langt er gengið í að útrýma stéttinni, þessar staðreyndir tala sínu máli.

Vill landinn virkilega sjá íslenskar landbúnaðarvörur heyra sögunni til og vera einungis á borðum útvaldra, líkt og rjúpan? Vissulega kallar neytandinn eftir ódýrari matvöru og aukinni samkeppni en er það rétta leiðin að hér verði nánast eingöngu boðið upp á innlutt kjöt í framtíðinni?

Áhugi og metnaður ríkistjórnarflokkanna fyrir íslenskum landbúnaði er enginn, hvað þá fyrir hag þessarar stéttar. Þessi staða er enn eitt skrefið til að fækka búum og þar með bændum. Sorgleg þróun og skaðinn óbætanlegur ef fram fer sem horfir.

 

Verðlisti Norðlenska er langt undir væntingum bænda

Metnaðarfull áætlun

Fyrir liggur framkvæmdaráætlun félags- og tryggingamálráðherra um byggingu nýrra hjúkrunarrýma sem er mikið fagnaðarefni. Markmiðið er að fjölga rýmum um 400 auk þess að útrýma fjölbýlum á hinum ýmsu dvalar- og hjúkrunarheimilinum.

Í fréttinni frá ráðuneytinu er vikið að greiðslufyrirkomulagi aldraða en stefnt er að því að þeir greiði sjálfir beint fyrir þá þjónustu sem þeir þyggja.

Hafa ber í huga að sú þjónusta sem dvalar- og hjúkrunarheimilin um allt land eru að veita er æði misjöfn að magni og gæðum. Á höfuðborgarsvæðinu þykir sjálfsagt og eðlilegt að bjóða öldruðum upp á þjálfun og endurhæfingaúrræði, dægrarvöl o.s.fr.v á meðan slík úrræði þekkjast ekki víða á landsbygginni. Engu að síður eru heimilin að fá greitt skv. hjúkrunarþyngd hvers og eins þar sem tekið er mið að því að skjólstæðingar fái allnokkra þjónustu og gert ráð fyrir því að hún sé eins alls staðar. Daggjöld eru ekki greidd svk. magni eða gæði veittrar þjónustu. 

Þetta framtak ríkisstjórnar er virðingarvert en ef vel á til að takast verður að tryggja að aldraðir séu að fá sömu þjónustuna, hvar sem þeir búa á landinu. Sömu gæðin eiga að vera til staðar, hvort heldur sem er á Melrakkasléttunni eða í Reykjavík. Fylgja þarf eftir settum  gæðakröfum og tryggja að engin mismunun eigi sér stað.

Miðað við þá stefnu sem nú liggur fyrir, finnst mér okkuð ljóst að þjónustan og rekstur  við dvalar- og öldrunarheimilin verði boðin út til einkaaðila og verði í líkingu við Sóltúnarsamninginn. Brýnast er að fyrirbyggja mismunun á gæðum og eðli þjónustunnar með því að vera með skýrar lýsingar á þeirri þjónustu sem ber að veita þannig að allir séu við sama borð. Landlæknisembættið hefur haft þetta eftirlit undir höndum en mér hefur fundist nokkuð skorta á það eftirlit, satt best að segja. 

Samræming öldurnarþjónustunnar krefst fjárfestingar í mannauð og menntun starfsmanna. Án mannauðs er þjónustan núll og nix og hugsanlega háð geðþóttaákvörðun á hverjum stað. Það þarf að gera átak í því að gera starf með öldruðum eftirsóknarverðan kost til að laða að rétta starfsfólkið. Hvort ríkið og sveitarfélögin ætli sér að fara út í slíka fjárfestingu skal ég ekki segja til um, finnst það fremur ólíklegt. Tel meiri líkur á því að ríkið feli einkaaðilum til að annast þennan þátt.  Hafa ber í huga langþráð takmark Sjálfstæðismanna að koma starfsmannalögunum svonefndum fyrir kattarnef. Með einkaframkvæmdum og þjónustusamningum skapast tækifæri til að fækka opinberum starfsmönnum.

Hvað sem mínum vangaveltum líður þá líst mér vel á framkvæmdaráætlun ráðherrans. 

400 ný hjúkrunarrými

Afrek

Finnst ég hafa náð miklum árangri í dag. Hitti minn sérfræðing í verkjateymi LSH sem deyfði mig hér og þar á milli rifja á aðgerðasvæðinu en þar hafa verkirnir verið oft verstir síðustu 9 mánuðina. Fannst hrikalegt að finna nálina urga og surga á milli rifjanna en er harðákveðin í því að láta mig hafa hvað sem er til að ná betri líðan. Er með þvílíka nálarfóbíu að það hálfa væri nóg þannig að þessi dagur telst til afreka hjá mér.

Hefði þurft að vera búin að fá meðferð sem þessa fyrir löngu síðan, vissi hreinlega ekki af þessum möguleika fyrr en nú. Er ugglaust orðið fullseint að breyta þeim skemmdum sem þegar eru komnar en full ástæða til að ætla að hægt verði að vinna eitthvað með þessa taugaverki í náinni framtíð. Ég myndi standa úti á túni og bíta gras ef mér  yrði sagt að það myndi bæta ástandið enda til mikiils að vinna.

Fékk enn önnur ný lyf, mér reiknast til að lyfjakostnaðurinn sé kominn yfir 300 þús það sem af er af þessu ári. Hrópleg mótsögn við yfirlýsta stefnu Péturs Blöndal og Sjálfstæðismanna. Allt er heimilt í pólitíkinni - eða hvað Held áfram að bryðja það sem að mér er rétt til að fá mig betri, það skal hafast, svo einfalt er það, a.m.k. á meðan ég hef efni á því að leysa út lyfin.  Ekki sjálfgefið fremur en annað í dag. 

Styttist heldur betur í brottför Haffans, fer út aðfaranótt fimmtudags. Sumarið hér heima búið. Úti bíða hans 2 próf sem hann á eftir að taka. Kata verður lengur heima eða til ca 27 ágúst. Pínu hnútur  í maganum en hugga mig við það hvehratt tíminn líður. Þrátt fyrir veikindi, barlóm og aumingjaskap í allt sumar, hefur tíminn flogið á ógnarhraða.  

Nýti hverja einustu mínútu þar til þau fara, hef fengið að njóta þeirra á meðan það versta hefur verið að ganga yfir hjá mér sem er ekki sjálfgefið. Mikið á þau lagt en þau kvarta ekki, síður en svo. Ég græt hins vegar pínu í mínu hjarta yfir því að hafa ekki getað látið drauma rætast, drauma um veiðferðir, útilegur, grill, göngutúra, skólavist og önnur skemmtilegheit í sumar.  Það verður fróðlegt að vita hvar ég verð stödd að ári liðnu, enn er framtíðin hulin ráðgáta og ég pikkföst á grænu ljósunum.

 

Smátt og smátt

Held að ástandið sé hægt og bítandi að skána. Verulega slæm síðastu sólarhingana, ekkert beit á verkina og fátt í stöðunni annað en að bryðja verkjalyf eins og Tópaz og krossleggja fingur um að sú stund komi að þau slái ögn á verkina. Síðan gengið um gólf eða reynt að hnipra sig saman, ýmist kaldsvitnað eða hríðskolfið.

Fannst ástandið erfitt í nóv-febrúar sl. en sé það nú að það jafnast á við paradís, samanborðið við núverandi ástand. Það á ekki að koma mér á óvart hversu slæmt ástandið hefur verið, með sprungið magasár, sýkingar hér og þar og lífhimnubólgu til að krydda ástandið aðeins. Það kemur hins vegar á óvart hversu veikt fólk er þegar það er útskrifað af sjúkrahúsi. Ég hef átt í fullu fangi með að komast í gegnum þessa daga þó ég sé ýmsu vön, hafi einhverja þekkingu á ástandinu og kalli ekki allt á ömmu mína. Ég get ekki ímyndað mér hvernig fólk kemst í gegnum slík veikindi í heimahúsum, án innlits eða eftirlits frá heilbrigðiskerfinu. Oftar en ekki hefu verið tilefni fyrir verkjalyfjagjöf í stunguformi enda töflur lengur að virka og ýmislegt getur hindrað verkun þeirra. Sjálf hef ég þurft að bíða eftir verkun í allt að 4 klst., gjörsamlega á á orginu. Þær klukkustundir hafa verið helvíti, satt best að segja. Fannst mér nóg um að bíða eftir verkjastillingu í 1 1/2 klst. á meðan ég var inniliggjandi en eftir á að hyggja er það ekki tiltökumál miðað við eftirleikinn.

Ég á auðvitað ekkert að vera undrandi yfir því hversu fljótt sjúklingar eru útskrifaðir af stóru sjúkrahúsunum eins og LSH sem þjónar allri landsbyggðinni. Nú stendur yfir tímabil sumarlokana og aðhalds á öllum sjúkrastofnunum landsins sem þýðir einfaldlega færri legupláss og færra starfsfólk. Minni sjúkarhúsin senda sjúklinga frá sér, ýmist til Reykjavíkur eða FSA, burtséð frá því hvort hagkvæmara sé að meðhöndla þá heima í héraði.  Hver sólahringur á bráðasjúkrahúsi er margfalt dýrari en sólarhringur á jaðarsjúkrahúsunu. Öllum er gert að spara og draga saman seglin, hvað sem tautar og raular. LSH sem hátæknisjúkrahús getur ekki neitað að taka við sjúklingum sem þangað þurfa að leita. Á sama tíma er því gert að spara og aftur spara. Slíkur sparnaður getur aldrei annað en bitnað á gæðum þjónustunnar. 

Þann tíma sem ég þáði þjónustu LSH var yfirfullt á öllum göngum, skúmaskotum, setustofum og sjúkrastofum. Ég kynntist þessu öllu auk þess sem ég deildi 4 manna stofu á tímabili, með 3 einstaklingum af báðum kynjum. Áttu þó aðeins eitt sameiginlegt en það var þvagleggur og ,,vandamál í kviðarholi"! Heimsóknartímarnir gátu verið æði skrautlegir, ekki síst þegar stofan fyllti 17 manns fyrir utan innskrifaða.  Kliðurinn gat verið eins og í fuglageri enda voru hinir einstaklingarnir komnir vel við aldur, heyrðu illa og áttu það til að taka sín  sólól á næturnar á milli hrotanna, eins og gengur. 

Starfsfólkið hafði ekki undan því að sinna sínum sjúklingum þannig að margt skolaðist til og ,,gleymdist". Það kom fyrir að þráðurinn væri stuttur á milli starfsmanna og sjúklinga sem er mjög skiljanlegt undir skilyrðum sem þessum. Oftar en ekki komust starfsmenn ekki í mat né kaffi. Haldið endalaust áfram en alltaf að elta ,,skottið af sjálfum sér" þar sem verkefnin voru mun fleiri en starfsfólkið annaði og söfnuðust þar af leiðandi upp.  Kjörnar aðstæður til að verkferlar skili sér ekki og að sjúklingar ,,gleymist". 'Eg er ekki viss um að ég treysti mér til að starfa við álag og aðstæður sem þessar. Það að geta ekki staðið undir þeim kröfum sem gerðar eru til manns í starfi hefur eyðileggjandi áhrif á hvern þann sem í því lendir, ekki síst ef kröfurnar eru óraunhæfar og útilokað að standa undir þeim. 

Alfeiðingin á þeim vítahring sem árlega skapast í sjúkrahústengdri þjónustu er augljós. Sjúkingar eru sendir fyrr heim en ella, mun veikari en almennt þykir við hæfi. Sökum plássleysis eru þeir innskrifaðir veikari en áður. Stjórnvöld hafa lýst yfir vilja sínum til að bæta heilbrigðisþjónustuna og fjölga úrræðum og er það vel. Af hverju í ósköpunum er ekki búið að byggja upp sterkt stuðningsnet af hálfu heilsugæslustöðvanna og annarra aðila til að sinna því veika fólki sem er útskrifað heim? Það gefur auga leið að það úrræði er mun kostnaðarminna í framkvæmd en legupláss á hátæknisjúkrahúsi,legutíminn myndi styttast og hugsanlega myndi innlögnum fækka.

Það er æði margt sem betur má fara í starfsemi LSH og ugglaust fleiri heilbrigðistofnana. Ábyrgðin er þó fyrst og síðast í höndum ráðherra og stjórnmálamanna. Formaður heilbrigðisnefndar er heilbrigðisstarfsmaður með áralanga reynslu af réttindamálum sem formaður síns stéttarfélags. Maður skyldi ætla að sú reynsla, þekking og skilningur á málaflokknum myndi skila sér í bættari þjónustu og starfsaumhverfi en það er öðru nær. Ekki er að merkja neina tilfinningu fyrir málaflokknum aðra en þá er lýtur að gerð þjónustusamninga og samninga um einkaframkvæmd. Annað er ekki að skynja í stefnu Sjálfstæðismanna í heilbrigðisþjónustunni.

Það kemur mér fyrst og síðast á óvart í raun, hversu góð þjónustan er á LSH miðað við aðstæður og þá reynslu sem ég hef upplifað. Mikið vantar upp á, henni er ábótavant,  bæði gagnvart skjólstæðingum og starfsmönnum en ég get ekki annað en dáðst að því hvernig starfsfólki tekst að halda þjónustunni gangandi.  Það erfiða hlutverk hefur hins vegar tekið mikinn toll, viðmót og framkoma er eftir því, þreyta og pirringur allsráðandi enda hvernig myndi manni sjálfum líða eftir að hafa unnið vakt eftir vakt, án þess að ljúka þeim verkefnum sem bíða manns?

Það verður kvíðvænlegt að fylgjast með framvindu heilbrigðisþjónustunnar eftir því sem líður á kjörtímabilið. Menn eru ekki hálfnaðir enn. 

Ég á hins vegar langt í land ennþá.............

Ekki aldeilis búið

Svo virðist sem hrakförum mínum sé ekki enn lokið. Er eiginlega búin að vera hundveik frá heimkomu, með versnandi verki, ógleði og lystarleysi. Komst reyndar að því að ég fékk ekki uppáskrifuð rétt lyf fyrir útskrfit en þau áhrif hefðu fyrst og fremst miðað við verkjastillinguna. Rétt lyf hefðu gert mér vistina bærilegri síðustu sólahringana en alls ekki tekið á þeim vanda sem hefur verið í uppsiglingu.

Ég var alls ekki orðin verkjastillt við útskrift og svo fór sem fór, mér versnaði. Smátt og smátt og síðan jukust öll einkenni skyndlega í gærkvöld, ný bættust við og náðu hámarki seinni partinn í dag þegar ég varð að játa mig sigraða og setjast á börurnar, enn og aftur. Leiðin lá á Hringbrautina og var mín ekki par kát með ástandið. Fann fyrir miklum létti þegar upp var staðið enda unnið hratt og fumlaus og ég verkjastillt á örfáum mínútum. Síðan hófst uppvinnslan og til að gera langa sögu stutta reynist vandamálið nú  vera bráð sýking í hægra nýra. Fylgikvilli sem má alltaf gera ráða fyrir. Gott að fá skýringuna, þoli illa að kljást við það óþekkta og eyða of miklu púðri það sem enginn veit hvað er. 

Fékk sýklalyf í æð og baðst undan innlögn. Held áfram á töflumeðferð heima. Allir gangar og deildar innan LSH eru undirlagðir af rúmum og fárveiku fólki. Ég kaus að fara heim svo fremi sem það strýddi ekki gegn ráðlagðri meðferð. Gat einfaldlega ekki hugsað mér að liggja inni á einhverri setustofunni eða á gangi með kúabjöllu um hálsinn. Starfsfólk deildanna gjörsamlega á útopnu frá því það mætir til vinnu og kemst heim. Álagið yfirgengilegt á hvern og einn. Við aðstæður sem þessar þurfa sjúklingar að vera mjög ,,hraustir".

Ég finn heldur betur fyrir breytingum og stuðningi krakkanna í þessum veikindum, nú eru það Hafsteinn og Katrín sem taka ráðin af þeirri gömlu - ekki öfugt. Svolítið einkennileg staða. Bæði hafa þau tekið sem sé fram fyrir hendurnar á mér og haft samband við ,,mína deild" vegna versnunar á ástandi. Ég veit að þeim er nokkuð brugðið yfir því hversu rýr uppskeran af þeirri viðleitni reyndist vera.

Þessi vika hefur farið fyrir lítið, ekkert geta aðhafst hér heima, krakkarnir hafa þurft að sjá um alla hluti og sinna þeirri gömlu. Hafði stefnt að því að freista þess að sækja seinni hluta af sumarnáminu á Bifröst eftir helgi en verð að bíða aðeins og sjá til hvernig framvindan verður. Magarsárið á réttri leið skv. rannsóknarniðustöðum, er hundlág í blóði ennþá þannig að nokkuð vantar upp á. Hitt er svo annað mál að líkaminn er ótrúega fljótur að jafna sig þegar hann fær rétta meðferð. Sé hvernig málin þróast næstu dagana. 

Orðið ískyggilega stutt í að Hafsteinn fari út. Enn liggur nokkur óvissa uppi á borðum varðandi rannsóknarniðurstöður sem komu fram í síðustu viku. Var búin að fá þau skilaboð frá mínum lækni fyrir ca mánuði að ég væri ,,hrein" en skv. sneiðmyndum af brjóstholi sem teknar voru á LSH í síðustu viku, eru einhverjar breytingar sem þykja ,,grunsamlegar".Ekki var talað um slíkar breytingar skv. niðurstöðum sömu rannsókna fyrir 3-4vikum síðan sem fóru fram í Domus Medica. Minn læknir í sumarfríi þannig að málið er í höndum annars á meðan. Vænti þess að fá einhver svör fljótlega, ekki ólíklegt að það þurfi að taka sýni eða rannsaka betur með einum eða öðrum hætti. Leyfi mér þó að vonast eftir kraftaverki í þeim efnum, er með ólæknandi nálarfóbíu og get einfaldlega ekki hugsað mér ástungu eða berkjuspeglun Það var þó harkan í Hafsteini og Kötunni sem tryggði að þessi mál eru til skoðunar nú. Brjóstholið  tilheyrir ekki kviðarholinu og þar með ekki því ,,sviði" sem ég fékk mína þjónustu frá í síðustu innlögn. Við þurfum að fá þessi mál á hreint áður en Haffinn fer út til að taka sín 2 haustpróf í næstu viku. 

Er sem sé heldur að braggast enda sit ég eins og ráðherra og blogga út í nóttina. Fyrsta nóttin í lengri, lengri tíma sem ég hef náð að sofa lengur en 1-2 klst. í senn. Lá meira að segja út af fyrri part nætur og teygði vel úr báðum fótum sem er þvílíkur lúxus fyrir mig.  Ekki á stanslausu iði, get setið við tölvuna án þess að vera með hljóðum. Mér er því að batna, á því er enginn vafi en ekki aldeilis laus við þessi veikindi strax.  Get þó ekki alveg ímyndað mér hvað ætti næst að koma upp á, finnst ég vera búin að koma ansi víða við. 

Er ekki sagt að ,,allt er þegar þrennt er"? Magasárið í febrúar, brotið í apríl og nú þessar uppákomur. Ég hefði haldið það. Alla vega nóg komið í bili. Hef mikinn áhuga á því að snúa mér að einhverju öðru áhugaverðara verkefni en veikindum og þjónustunni í heilbrigðisgeiranum. Meira um það síðar..............

Mæting á göngudeild í fyrramálið út af verkjameðferð eftir lungnaskurðinn. Vona að ástand leyfir það að ég skrönglist niður á Hringbrautina. Er mjög þakklát fyrir að komast að í slíka mefðerð þó hún kalli á óteljandi nálarstungur, tilgangurinn er jú sá að deyfa verkina sem koma til vegna taugaskemmda og því til þess vinnandi að reyna. Væntingar um árangur blendnar, orðinn ansi langur tími frá aðgerð og skemmdir varanlegar. Á móti kemur hins vegar sú staðreynd að það er löngu kominn tími á að mitt lukkuhjól snúist við, ,,minn tími hlýtur að vera kominn".

 

Fæ sting

Ég fékk bókstaflega sting ,,fyrir hjartað" þegar ég las fréttina. Ætlaði mér svo sannarlega að vera á staðnum en svo fór sem fór. Lítið hægt við því að gera, hugga mig við að krakkarnir ætluðu að skála fyrir þeirri gömlu og gamall starfsfélagi og núverandi bloggvinur bauðst til að fá sér í aðra tánna fyrir mig. Takk fyrir það Aðalsteinn.

Það verður reynt aftur að ári, fátt kemur til að hindra það en neyðist til að allan varan á, af gefnu tilefni!

Stærsti kór Íslandssögunnar

Aldrei komst ég vestur

Það kom mér svo sem ekkert á óvart en vestur í Norðurárdalinn og Bifröst náði ég aldrei.  Ekki nýtt hjá frúnni að áætlanir standist ekki.

Var að versla mér námsbækurnar  í Bóksölu Stúdenta um kaffileitið mánudaginn þegar ósköðin dundu yfir. Hrikalegir kviðverkir með tilheyrandi, rétt náði að skríða inn í bíl, stynjandi og emjandi eins og fýisbelgur. Snéri mér hundrað sinnum við í sætinu til að finna ,,réttu stellinguna" og minnka verkina,færði það fram og aftur, rauk út bílnum og ég veit ekki hvað og hvað. Gafst upp eftir tæpan hálftíma, þá farið að gruna hvers kyns væri og hringdi í margumtalaða neyðarnúmer 112. Sjúkrabíll kominn á nóinu og mín upp á börur, stynandi ennþá meira og másandi. Lítt samvinnuþýð, gat hreinlega ekki lagst út af þannig að eitthvað hef ég reynst mönnum erfið, ekki í fyrsta sinnið. Katan var fljótari úr Seljahverfinu niður á Hringbraut en sú gamla frá Háskólanum.

Til að gera langa sögu stutta, fékk ég sem sé gat á görnina eins og margur kynni að segja eða blæðandi magasár. Fyrri kenning mín um maga- eða gall vesen reyndist sem sé rétt. Eftir ótal marga klukkutíma, bið og flöskuhálsa var mér tryllað inn á skurðstofu og í aðgerð. Var skelfingu lostin yfir því að þurfa í svæfingu, vitandi að það gæti verið erfitt að venja mig af öndunarvélinni.  En allt gekk upp, magasárinu lokað, kviðarholið skolað og vel tókst að vekja frúnna og ýta henni í gang. Komin náttúrega með bullandi lífhimnubólgu með tilheyrandi. 

Ég sannfærðist endanlega um það að flaggskip LSH sé skurstofu- og svæfingateymi spítalans. Móttökur, vinnubrögð, viðmót og meðferð ólýsanleg og fagleg.  Ýmsum öðrum þáttum verulega ábótavant í þjónustunni, eins og ég hef áður tjáð mig um meira um það síðar. Tel mig vita meira nú.

Var að skríða heim, allir gangar á legudeildum stútfullir, rúm í öllum skotum þannig að ég tók tækifæri til útskriftar í dag fegins hendi. Á minni deild hófst daglegur stofugangur ævinlega með sama söngnum sem allir kyrjuðu í kór; ,,getur þú farið heim, getur þú útskrifast, okkur vantar rúm". Rímlaus kveðskapur, á eftir að stúdera bragahætti nánar. Það mætti jafnvel rappa þetta svolítið, einhæft eins og það er núna og bragðdauft!

Góðu fréttirnar eru þær að nú liggur fyrir skýring á öllum verkjunum, bæði magasárið og síðan önnur vandamál sem hefði átt að vera búið að greina og meðhöndla fyrr. Ekki liggur allt endanlega fyrir og ýmislegt hefði mátt afgreiða á meðan dvöl minni stóð. Fékk þó konsult frá færum sérfræðing í verkjameðferð sem mun annast mig á næstu vikum og mánuðum. Suma verkina kem ég seint og illa til með að losna við, jafnvel aldrei enda miklar taugaskemmdir eftir lungnaskurðinn. Ég get þó verið viss um að unnið verði áfram með þau mál, þau eru komin í ákveðinn farveg sem er mikill léttir. Lét meira að segja mig hafa það að láta deyfa mig á ótal stöðum við rifjabogan sem var svo sem ,,helv...." út af fyrir sig en ég færi út á gras að bíta ef það er talið draga úr verkjunum þannig að mín fór í gegnum þetta, gáttuð af eigin kjarki

Er kannski ekki í fantaformi til að vera heima og býsna verkjuð ennþá en ákaflega glöð með heimkomuna.  Finnst hún vera þess virði.

Það verður enginn brekkusöngur hjá minni þessa þjóðhátíðina, átti pantað far í dag og til baka á morgun.  Það góða við þau vonbrigði er að ég veit að þjóðhátíðin verður á sínum stað að ári liðnu, maginn kominn í samt lag þannig að ég geti jafnvel leyft mér þann munað að fá mér einn bjór eða svo. Krakkarnir fengu ekki tækifæri til að hætta við þjóðhátíðina, skárra væri það nú þannig að ég linnti ekki látum fyrr en þau drifu sig. Eru búin að tékka vel á þeirri gömlu síðan og allt gengið upp.

Nú er það minn heittelskaði sófi, hef þráð hann alla vikuna.  ,,Here I come" loksins!

Meira síðar ..........