Rétt úr kútnum

Er að koma til eftir nokkra dýfu sem kom óvænt og mér gjörsamlega í opna skjöldu. Ég sem hélt að ég væri heldur betur að vinna mig út úr sorginni og því ferli öllu. Svo allt í einu; bang! Ég gat ekkert gert.

Trúlega hefur álag síðustu vikna verið ástæðan, ég komin út á ystu nöf, líkamlega. Þrekið gjörsamlega búið og þá finn ég til vanmáttar míns. Það versta sem fyrir mig kemur er þegar ég næ ekki að klára mitt á réttum tíma! Ekki það að óheillastjarnan stríddi mér óþarflega með tölvuhruninu, ekkert smá mál að búa til allt kennsluefni á ný, yfirfara aftur þau verkefni sem ég var búin með og það á gamla jálkinum sem líkja má við 33 snúninga grammófónsplötu.  Allt tekur óratíma en tími er það sem ég hef ekki haft nóg af. Svo einfalt er það.

Ég hef einmitt verið spurð að því að undanförnu hvort ég þurfi að vinna svona mikið og því er til að svara að ég þarf þess. Það er ekkert lítið mál að vinna sig út úr margra mánaða tekjutapi, ekki síst þegar fyrirvinnan er oðrin ein. Það er dýrt að skulda, vextir og innheimtukostnaður er stjarnfræðilega háir og það tekur langan tíma að vinna sig út úr slíkum aðstæðum. Enginn afsláttur er gefinn og ekkert gefið eftir. Þannig er það einfaldlega og ég get lítið gert annað en að mæta þeim erfiðleikum. Ég er hins vegar heppnari en margur annar í minni stöðu, ég er orðin vinnufær!

Ég er orðin þreytt á því að skríða með veggjum vegna skulda og vanskila, ég legg því allt í sölurnar til að komast út úr því ástandi. Einungis þeir sem slíkt þekkja, skilja hvernig þessi líðan er, hún er að mörgu leyti mun verri en veikindin sjálf. Slíkt ástand brýtur niður allt sjálfstraust og sjálfsvirðingu  Bjargráðin eru fá; afla meiri tekna og skera niður eyðslu, svo einfalt er það. Kerfið kemur ekki til aðstoðar í slíkum málum, einstaklingurinn ber þennan bagga einn. Annað hvort tekst honum að vinna sig út úr málum eða missir allt sitt. 

Til að bæta gráu ofan á svart má helst ekki ræða þessi mál, maður verður að bera harm sinn og áhyggjur í hljóði. Bíta á jaxlinn, skammast sín fyrir stöðuna enda miklir fordómar gagnvart "skuldurum" , óháð ástæðu fyrir því óskemmtilega hlutverki. En á sama tíma á hinn sami vera duglegur. Ætli margir sem hafa veikst og verið kippt út úr atvinnulífinu, skilji ekki þessa líðan? Ég hef trú á því.

Í öllu falli er mín að rétta úr kútnum, mér sýnast helgarnar verstar þegar kemur að andlegri líðan þó þær séu svo sannarlega kærkomnar eftir vikuna. Þá er bara að taka á því. Álagið fer að minnka eftir miðja þessa viku og ástandið að komast í viðunandi horf. Þetta er allt að koma

 Bið alla sem heimsækja þessa síðu að líta við á síðum Gíslínu og Þórdísar Tinnu en linkar inn á þær eru hér á forsíðunni. Báðum veitir ekki af hlýjum hugsunum og baráttukveðjum. Einstakar perlur, báðar tvær

 

 

Hugleiðingar

Hef óttalega lítið að segja þessa dagana, er ekkert allt of sátt og gengur ekkert allt of vel að fóta mig í tilvistarkrísunni. Er það ekki svo með okkur mannfólkið að við viljum alltaf gera betur?

Næ mér alla vega ekki almennilega á strik við breyttar aðstæður og kaflaskil í lífinu. Vil vera á einum stað en nauðbyggð að vera á öðrum. Hef haft allt of mikið að gera og þannig hef ég viljað hafa hlutina en ekki áttað mig á því að ég hef ofgert mér líkamlega og er ekki sú sama og var, fyrir veikindin  Auðvitað  heitir þetta flótti á mannamáli, ég geri hvað ég get til að forðast ákveðnar aðstæður og svigrúm til hugsana.

Sl. átta mánuðir hafa verið erfiðir, ég get ekki annað en viðurkennt það. Ég get ekki endalaust flúið sáran sannleikan og játa það að ég finn til. Fjandi mikið, meira að segja. Finn kannski meira fyrir því þegar líkamlegt þrek er ekki það sama og áður og ég finn til vanmáttar míns. Þetta skilur enginn nema sá sem hefur lent í því sama. Að tapa sjálfsvirðingu, reisn og sjálfstæði er skelfilegt og það að vera háður öðrum er ekki góð tilfinning.  Verst er hve fáir skilja slíkar tilfinningar. Maður á að vera svo  duglegur, þó maður skríði með veggjum!

Það er nákvæmlega ekkert óeðlilegt við að að pompa niður eftir það sem undan er gengið en ansi finnst mér erfitt að ganga í gegnum þetta blessaða sorgarferli. Sorgin dúkar upp þegar síst skyldi og nagar mann að innan án þess að maður geti spornað gegn þeim tilfinningum. Jafnvel þegar ég held að ég sé á góðri leið með að vinna mig út úr hlutum, þyrmir skyndilega yfir mig eins og hendi sé veifað. Þá er fátt um varnarhætti.

Veit að þetta gengur yfir og ég held áfram að fóta mig í þessu nýja lífi sem mér stendur til boða. Tek því reyndar fagnandi en með ákveðinni tortryggni. Treysti því ekki almennilega að ég sé sloppin í bili en verð að fara ýta þeirri tortryggni til hliðar og njóta á meðan er. Er of upptekin í því að velta mér upp úr því hvernig ég vildi að lífið væri í stað þess að sætta mig við það eins og það er. Ég breyti náttúrlega ekki öðrum né heiminum og get ekki ætlast til þess að allir hugsi eins og ég.  En ég hef hins vegar ákveðið val í ýmsum málum og þar sem ég er týpísk VOG, eyði ég of löngum tíma í það að velta öllum hliðum mála fyrir mér.  Ég ætla seint að fullorðnast í þeim efnum og því fylgja bæði kostir og gallar.

Leitin af sjálfri mér stendur sem sé enn yfir. Ekkert annað að gera en að gefa mér tíma í þeim efnum, ég get ekki breytt atburðarrás síðasta árs. Er alltaf jafn undrandi yfir mannvonskunni, ég ætti þó að vera orðin skóluð í þeim efnum. Hlýt einhvern tíman að finna minn farveg.

Hlakka mikið til næstu helgar, Búdapest framundan og heil helgi með Haffa og Kötu. Það verður meiri háttar. Hef örugglega gott af því að skipta um umhverfi. Hver veit nema að ég fari í "Spa" og fylgi þar með góðum ráðum bloggvinkonur minnar hennar Gíslínu.

 Svaf auðvitað út í það endalausa í morgunn, annars væri ég ekki á netinu núna. Tókst að sofa fram að hádegi og veit að ég endurtek leikinn í fyrrmálið. Ég bókstaflega elska laugardag og sunnudag vegna þessa, þrátt fyrir að sólahringurinn dugi ekki til að fara yfir ýmisleg verkefni. Helgarnar fara í það að vinna upp það sem útaf stendur eftir vikunna en það að getað kúrt framefrir gjörbreytir stöðunni og sjálfstraustið eflist. Ég er hins vegar, enn og aftur, búin að koma mér í of mörg verkefni sem gæti haft þau áhrif að ég sinni þeim ekki nákvæmlega, eins og ég vildi.

Verkefnavinna býður mín á morgun en ég ætla pottþétt að sofa út aftur, það er einn af valkostum mínum og ég fer ansi seint að sofa þetta laugardagskvöld, enn og aftur!

Allt á afturfótunum!

Var flott á því í morgun! Píndi mig fram úr fyrir allar aldir, tók mig reyndar 30 mín að koma mér fram úr. Marg reyndi að plata vekjaraklukkuna og þar með sjálfan mig en það var skammgóður vermir. Á fætur varð ég að fara fyrir rest. Var eins og brussa frá því ég steig fram úr, velti glasi um, rak mjöðmina utan í eldhússtólinn og þegar ég fór niður stigan að sækja blöðin, rann ég beint á rassinn! Nákvæmlega eins og krakki í rennubraut nema að tröppurnar voru harðari en ein slík. 

Lét mig hafa það að bölva í hljóði, ég skyldi ná í blöðin. Þarf heilan klukkutíma til að komast í gang og því dagblöðin algjört "must". Var heldur betur búin að koma mér vel fyrir við eldhúsborðið, með allt til alls og byrjaði á Mogganum. En viti menn, hellti fullu kókglasi yfir blaðið og þar fór það. Já, ég fæ mér nefnilega Diet coce á morgnana, hrikalegt eftir að hætt var að framleiða Tabið.

Í öllu falli var Mogganum ekki viðbjargandi þannig að ég var fljót að renna yfir Fréttablaðið og 24 eða hvað það nú heitir þessa dagana. Ég var því tilbúin býsna snemma sem var bara fínt, tíkurnar fengu extra langan tíma úti í staðinn. Var nokkuð ánægð með sjálfa mig þegar ég stóð úti á tröppum og andaði að mér fersku loftinu, skellti í lás og meira segja togaði vel í húninn þar sem hurðinn læsist ekki alltaf. Um leið og ég gerði það vissi ég að ég var búin að læsa mig úti! Hús- og bíllyklar inni í forstofunni, engir aukalyklar tiltækir. Týpískt ég!  

Það vildi svo heppilega til að ég vissi um neyðarþjónustu lásasmiða og var fljót að hringja í hana og prísaði mig sæla yfir því að hafa munað eftir gemsanum. Það var ekki málið að redda minni, viðkomandi á vakt væntanlegur eftir 15 mín. Þetta var allt í lagi, smá bið og ég hamaðist við að anda að mér þessu líka yndislega lofti sem var reyndar blandað bensíni og olíu í morguntraffíkinni. Biðin reyndist lengri  en uppgefnar 15 mín, enda um mig að ræða. Fékk lásasmiðinn eftir rúman klukkutíma, ég hafði lent í vaktaskiptum í fyrirtækinu! Hann var innan við 2 mín að brjótast inn til mín. og 2 mín að renna kortinu mínu í gegn fyrir 5.000 kr.  Til að gera langa sögu stutta má segja að þessi byrjun á deginum hafi einungis verið forsmekkur restinni. Sit nú marin og blá með eymsli hér og þar í skrokknum, föl og fá, nýbúin að  þurrka upp heila þvottvél af vatni, sigtið gaf sig. Er hætt öllum framkvæmdum í kvöld  

Náði mér reyndar aðeins á strik við fréttir dagsins, þá gat ég hlaupið og verið komin fyrir framan imbakassan til að fylgjast með beinni útsendingu um hinn nýja meirihluta. Er með blendnar tilfinningar gagnvart þessum breytingum, fannst Villi vera búinn að missa allan trúverðugleika og svakalegt að vita til þess hvað væri búið að vera að gerast innan OR síðustu mánuði og trúlega síðustu ár. Ég hef ekki á móti útrás, þvert á móti en spilling er mér á móti skapi.  Björn Ingi gerði trúlega það eina sem hægt var að gera í stöðunni ,hvað hann sjálfan og Framsóknarflokkinn varðar og sýndi þarna kjark. Það þarf býsna mikið af honum til að slíta meirihlutasamstarfi. Mér hugnast ekki nýji borgarstjórinn, finnst hann allt of hrokafullur og ég get ekki skilið hvernig Margrét Sverris getur haft samvisku til að sitja í borgarstjórn fyrir flokk sem hún  er búin að yfirgefa. En það virðist allt vera leyfilegt í pólitíkinni. Meira um það síðar.

Þessi vika eiginlega búin að vera með versta móti í langan tíma, rétt klára vinnuna og varla það. Verkirnir meiri en áður og úthaldið slakt.  Læt þetta pirra mig, hef nóg að gera og það sem meira er, ég hef gaman af því sem ég er að gera þó ég vildi getað minnkað vinnuna aðeins. Er þó ekki eins slæm af verkjum og ég var þegar ég byrjaði að vinna í sumar, þá bókstaflega grét ég fyrstu vikurnar af verkjum eftir hvern vinnudag.

Bíð spennt eftir helginni, þarf að vinna mikið upp en get sofið út og það er mitt uppáhald. Þarf reyndar að taka á ýmsum málum sem eru svo sem ekkert spennandi en er lífið ekki einmitt þannig að við verðum að gera ýmislegt sem miður þykir? Líðanin er ekkert of góð og margt sem stuðlar að því. Einhvern tíman hlýtur að rofa til, hef sjaldan verið jafn nærri uppjgöf og núna.  Mannskepnan er grimm

Væll

Enn meiri lumbra og verkir í dag en í gær. Ógleði og önnur vanlíðan búin að gera vart við sig. Trúlega enn önnur pestarskömmin. Verkirnir minna vel á sig. Gleymdi verkjalyfjum í morgun og hélt ég ætlaði aldrei að komast heim, gat ekki staðið eða setið eftir vinnu. Tók óratíma að ná fram verkjastillingu. Ekki það að ég sé að bryðja sterk verkjalyf en þarf engu að síður enn að japla á þeim til að komast í gegnum daginn.

Enn annar dagurinn liðinn án þess að ég hafi náð mínum markmiðum. Tafirnar vegna tölvunnar enn að pirra mig, sé ekki fram á að geta náð í skottið á mér fyrr en um helgina. En það skal hafast, ekkert me he með það.

"Á ekkert líf", eins og krakkarnir orða það. Lífið snýst eingöngu um vinnuna þessa dagana og vikurnar.Hef skriðið upp í sófa síðustu 2 dagana að lokinni vinnu og veit að ég verð að hugsa málin upp á nýtt og endurmeta fyrri ákvarðanir. Ekki það að ég hafi mikið val, geri það sem ég þarf að gera. Það tekur óratíma að vinna sig út úr afleiðingum veikindanna og makamissirs, ef það tekst þá nokkurn tíman. Mér finnst ég stundum alveg vera að gefast upp.

Er reyndar dálítið svartsýn þessa dagana.  Fékk svo tölvupóst frá einni ótrúlegri manneskju sem er bæði með fæturnar niðri á jörðinni og skilur bæði mig og það ferli sem ég hef gengið í gegnum ótrúlega vel. Við þekkjumst ekki persónulega en hún virðist lesa hug minn. Ótrúlega næm og vel gerð manneskja með hjartað og skynsemina á réttum stað.  Mér finnst ég lánsöm að hafa fengið að kynnast henni en hún er enn einn baráttujaxlinn.

Ætlaði bara rétt að melda mig inn, var að hætta í verkefnayfirferð. Hlakka ótrúlega til helgarinnar. Fátt að frétta af niðurstöðum ennþá, kom mér ekki í lungnamynd fyrr en í morgun og eitthvað smotterí eftir en málin skýrast væntanlega eftir helgi.

Geymi það að tjá mig um OR hneykslið. Sýnist þó sjálfstæðismenn ætli að hengja bakara fyrir smið, enn og aftur. Forstjórinn auðvitað gráðugur en starfar og tekur ákvarðanir undir stjórn stjórnar OR. Málið þvílíkur skandall, ekki hægt segja annað. En nóg um það að sinni. Hausinn uppfullur af hugsunum um spillta stjórnsýslu og þá ekki einungis í Reykjavíkinni.  

Nú er það koddinn! Hætt að væla!

Þar kom að því

Búin að ganga á allar varabirgðir og "puncteruð" í kvöld. Skreið heim eftir langan dag og orkaði ekki meir. Skreið upp í sófa og man ekki meir fyrr en tíkin mín hún  Díana ætlaði mig lifandi að drepa með gelt um kl.22.00. Einhver að banka niðri og þegar ég loksins skreið niður til að fara til dyra, var sá hinn sami á bak og burt, örugglega fyrir löngu síðan enda var ég lengi að velta mér niður stigann.

Ég verð einfaldlega að viðurkenna það að þrekið er ekki að fullu komið og álagið of mikið. Síðasta helgi tók sinn toll enda gekk mikið á. Hrikaleg mistök sem ég þurfti að leiðrétta fyrir mánudaginn, hvað sem tautaði og raulaði.  Veit ekki hvenær þau mistök urðu né hverjum var að "kenna" enda skiptir það ekki öllu máli heldur það eitt að þau voru leiðrétt. Allur laugardagur og sunnudagur fram á kvöld fóru í að endurskipuleggja og leiðrétta mistökin.

Álagið hefur margfaldast við það að missa tölvuna og öll gögnin. Það að þurfa að byrja upp á nýtt á öllu því sem ég er búin að gera og það í stresskasti sökum tímaskorts hefur einfaldlega verið of mikið. Ég rétt næ í skottið á mér á sunnudegi eftir vinnuvikuna og þá með því að sitja alla helgina og vinna upp verkefnin. Viðbót við þá vinnu er einfaldega of mikið.

Þetta er fyrsti dagurinn síðan ég byrjaði að kenna í haust sem ég hef ekki farið beint í tölvunna þegar heim er komið og hamast í verkefnavinnu og yfirferð.   Það verður bara að vera svo í þetta sinn. Ég ætla nefnilega, aldrei slíku vant, að hlusta á skrokkinn og staldra við í kvöld. Enda búin að sofa hvort eð er lungan af kvöldinu.

Búin að vera býsna verkjuð og vel fundið fyrir þrekleysi að undanförnu, tek það sem merki um of mikið álag og þarf því aðeins að draga úr fartinni. Veit að mínir nemendur sýna því skiling. Extra mikið að gera í kennslunni vegna vinnustaðanáms og ég ein að halda utan um allt. Sé það nú að það hefði verið skynsamlegra að eftirláta einhverjum öðrum hluta af pakkanum.  Er maður ekki alltaf að læra af mistökunum? 

Miðannarfríið verður kærkomin hvíld, get ekki beðið eftir því að hitta krakkana. Dreymir reyndar um það eitt þessa dagana að búa úti á Spáni eða Kanaríeyjum í sól og hita og umfram allt: afslappelsi og að sinna einhverri vinnu í rólegu umhverfi. Geri það þegar ég verð rík, ætti kannski að kaupa mér hlut í  REI og verða milljarðamæringur en fæ örugglega ekki tækifæri til þess.

En í öllu falli, nú verður farið að sofa fyrir miðnættið til tilbreytingar. Ætti að verða hressari á morgun og geta tekið á því þá til að bæta um sinnuleysið í kvöld.

Óheillastjarnan enn

Mér sýnist þessi blessaða óheillstjarna sem hefur fylgt mér æði lengi, enn dansa yfir hausamótum mér. Vinnutölvan með ÖLLUM kennslugögnum og verkefnum hrundi í síðustu viku sem þýðir það einfaldlega að ég verð, takk fyrir að vinna þá vinnu upp á nýtt. Ég, þessi líka kjáni, var ekki með "back up" á neinum gögnum. Þvílíkur klaufi sem ég get verið. Mátti ekki við þessu, rétt næ í skottið á mér um helgar og stendur þá eigin námsvinna út af borðum. Úffff  Tölvuskömmin er í sjúkdómsgreiningu þannig að enn er óljóst með framtíð hennar og gagna minna. 

Ekki það að þessi uppákoma á ekki að koma mér á óvart, þetta er svona "týpísk ég". Fátt gengur smurt og snuðrulaust hjá mér.  Ég gæti skrifað heila ritgerð um óheppni mína í gegnum tíðina og margt ansi kyndugt, annað sorglegra. Móðir mín heitin lofaði mér því að lífið yrði gott eftir fimmtugt, nú gengur það vonandi  eftir

Ekki það að þetta er auðvitað hálf hlægilegt, get ekki annað sagt. Búin að sitja eins og rjúpan við staurinn með sárt ennið og hamra á jálkinum mínum. Hef ekki einu sinni haft tíma til að athuga með nýja tölvu. Það er aldeilis að ég tel mig ómissandi og fullkomnunaráráttan að gera út við mig

Ég hlýt að snúa ofan af mér í Budapest, svei mér ef ég fer ekki að ráðum Gíslínu og kíki í Spa, aldrei prófað það áður! Hef í raun aldrei leyft mér neitt dekur, annað gengið fyrir.

Nú er það koddinn, upp  kl.06 og langur dagur fram undan. Vikan verður strembin þannig að ég er þegar farin að hlakka til helgarinnar Ársgömul þvottvélin mín bilaði í dag, svona til að kæta mig aðeins meira, nú vantar karlmann að heimilið! Ótrúlegt hvað maður getur verið ósjálfbjarga þegar kemur að vðgerðum, viðhaldi o.þ.h. Ég held reyndar að ég eigi rétt á einhverri þjónustu vegna vélarinnar þar sem hún er í ábyrgð. Það verður að bíða fram eftir vikunni. 

Horft um öxl

Það er öllum hollt að líta stöku sinnum yfir farinn veg, ekki síst á tímamótum. Ég gerði það í gærkvöldi eftir ansi skrautlegan dag. Það er svolítið sérstakt að standa á þeim tímamótum að vera orðin hálfrar aldar gömul og  líta til baka. 50 ár eru langur tími, mér finnst ég ekki vera það gömul og stutt síðan ég varð fertug. 

Gærkvöldið fór í að rifja ein upp minningar yfir kertaljósi. Þannig vildi ég hafa það. Þurfti tíma með sjálfri mér til að líta yfir farinn veg og gera upp ákveðin mál í huga mér. Mér finnst í raun kraftaverk að ég skuli vera hér ennþá miðað við stöðuna fyrir ári síðan. Hún var það slæm og útlitið dökkt að mér datt aldrei í hug að ég myndi lifa það að verða fimmtug. Æðsta takmark mitt þá var að þrauka til vorsins og vera við útskrift Katrínar úr MR. Setti mér það markmið strax og ætlaði að hanga á því hvað sem tautaði og raulaði. Afsanna allar læknisfræðilegar kenningar.

En mér var greinilega ekki ætlað að fara strax og fyrir það er ég þakklát. Ég fæ lengri tíma með krökkunum og tækifæri til að lagfæra ýmislegt sem betur hefur mátt fara. Reynsla síðustu 6 ára hafa markað mig verulega, því er ekki að neita og engin ástæða til að fara í grafgötur með það. Sú atlaga sem gerð var að mér í pólitíkinni hefur verið mér æði kostnaðarsöm, bæði fjárhagslega, líkamlega og andlega. Öllu var tjaldað til og einskins svifist til að koma mér í burt og þegar ég hugsa til baka, finnst mér þessar aðfarir vera eins og í skáldsögu. Og það spennandi skáldsögu. Mannorð mitt var gjörsamlega traðkað niður í svaðið, ég sökuð um ótrúlegustu hluti og ávirðingarnar ævintýralegar. Þó ég hafi staðið uppi sem siguvegari  þegar upp var staðið, þá var búið að svipta mig ærunni og búsetuskilyrðum. Slíkt er aldrei aftur tekið og mannorðið kemur ekki "sí sona" til baka.

Sá mykja sem ég var böðuð upp úr mun loða við mig það sem eftir er enda til þess ætlast. Gerendur í þeim efnum eru enn við völd, sterkari en fyrr og einungis spurning hver verður næsta fórnarlamb þeirra. Slíkir einstaklingar hætta ekki þegar þeir hafa fellt eina bráðina, heldur sækjast eftir meiri og meiri völdum yfir öðrum, með eigin þarfir og hagsmuni í huga. Ekkert stoppar þá.

Ég er ekki öðruvísi en "meðal Gunnan" og á því erfitt með að fyrigefa böðlum mínum sem ekki einungis ollu mér ómældu tjóni heldur og einnig eiginmanni og börnum. Ég er ekkert búin að gera upp þessi mál með sjálfri mér, er enn að vinna úr þessari nöpru reynslu og afleiðingum hennar. Makamissir og erfið veikindi hafa bæst við með tilheyrandi fjárhagsáhyggjum, vanskilum og öðrum skemmitlegheitum sem hafa svo verið á allra vörum.  Ekki það að ég mun ekki gefast upp en mér gengur það seint að finna þessari reynslu jákvæðan farveg í framtíðinni. Ég trúi því að í öllu mótlæti felist tækifæri en það tekur tíma að koma auga á þau.

Þó mér gangi illa að fóta mig í þessu "nýja lífi" mínu og finna mér þann farveg sem ég vil þrífast í, er ég þó með eitt á hreinu; ég ætla mér að nýta þann tíma sem mér er ætlaður hér fyrir mig og mína.  Ég legg á það áherslu að starfa í vinsamlegu umhverfi þar sem hæfileikar mínir, þekking og kunnátta er metin og hreinlega tími ekki að eyða neinni orku í að vera í neikvæðu umhverfi. Ég hef. líkt og allir aðrir, þörf fyrir að vinna að ögrandi verkefnum og hundleiðist að hjakka í sama farinu.

Reynsla mín úr pólitíkinni hefur kennt mér að treysta varlega nánunganum enda á ég fáa en góða vini en fullt af kunningjum. Ég er mjög sátt við það og mun áfram verða varkár þegar kemur að trúnaði. Eftir að hafa rifið upp fortíðina og draugana er ég nokkuð sátt við þau 50 ár sem liðin eru. Hef gert ótal mistök og sumt hefði ég getað gert betur. Annað hef ég gert vel, lagt allt mitt í og verið stolt eins og gengur hjá okkur öllum. Ég get ekki breytt fortíðinni, einungis lært af henni og nýtt þá reynslu í framtíðinni. Allt of margir nudda öðrum upp úr fortíðinni og líkja má sumum við rispaða grammófónsplötu í þeim efnum. Ekki smuga að slökkva á þeim einu sinni.Reyndar segir það allt um þá sem segja þarf. 

Ég er ekkert öðruvísi en aðrir og þarf að gera upp mál fortíðarinnar með sjálfri mér áður en ég get haldið áfram og markað framtíðarstefnuna. Það þarf að fara fram ákveðið uppgjör, það er óumflýjanlegt og verður erfitt.

Stefnan er sett á Budapest upp úr miðjum mánuðinum. Það verður frábært að hitta krakkana í Debrecen, hlakka til eins og smákrakka. Stutt ferð en ómetanleg fyrir okkur öll. Enn er hitastigið þarna úti um og yfir 20 stig þannig að þetta verður fínt. Verð vonandi komin með allar niðurstöður í tékkinu þá.  Næsta skref er að athuga hvernig best er að haga jólunum, þ.e hvort krakkarnir hafi svigrúm til að koma heim í nokkra daga en skólinn er til 23.des og prófin byrja strax eftir annan í jólum.

Framundan töff vika, enn og aftur en sé fram á meiri stöðugleika að henni lokinni. Helgarnar endast mér ekki til að vinna upp það sem út af stendur borðum eftir vikuna en ég sé fram á bjartari tíð í þeim efnum. Smátt og smátt mjakast þetta í rétta átt, á hraða snigilsins finnst mér á stundum en mjakast þó.

BESTU BÖRN Í HEIMI

Ég er ríkari en margur heldur. Ég á nefnilega 2 börn sem eru yndislegust á jarðríki. Vel gerð og þroskuð enda þurft að reyna margt í gegnum ævina með mér. Þau afa komið sterkari út úr erfileikunum og láta fátt buga sig. Einstaklega hlý og gefandi bæði. Eldklár og hörkudugleg. Hvað er hægt að biðja um meira í lífinu.

Ég fékk yndislega gjöf frá þeim í dag, á varla til orð. Við vorum búin að ákveða að fresta þessum degi þar til ég hitti þau úti. Síðan er stefnan að boða til teitis þegar þau komast heim.

Gjöfina má sjá á slóðinni:

http://katan.bloggar.is  

Og þessi börn á ég ein, nánast alveg alein. Ólust upp að mestu leyti án þess að hafa föður til staðar en áttu góða ömmu og afa að ásamt frænkum og frændum og stjúpa. Þetta hefur mér tekist að afreka og verð ég að segja að ég lít á þau sem mesta afrek mitt í lífinu og lifi fyrir þau í dag. Ég skal sjá þau ljúka sínu námi og koma heim. Við erum fyrir löngu búin að ákveða að stofna fyrirtæki í heilbrigðisþjónustunni, þau læknar og ég sé um rekstur og hjúkrun. Það verða góðir tímar

Ég á yndisleg börn. Takk fyrir skrifin og blómin sem eru í hárréttum litum; haustlitunum.

Love u more, kiddos 

 

 

 

Sofið út

Það verður heldur betur soooooooooofið út á morgun, hjálpi mér hvað ég hlakka til

Vinnuvikan og allt aukastúss gengið yfir, einungis ein myndataka eftir sem verður  þegar ég hef tíma til í næstu viku, verð eiginlega að finna tíma en ég tek mér ekki frí í vinnu til þess. Þetta verður bara að ráðast. Mér liggur ekkert á, þannig.

Búið að vera smá mál að pússla hlutum saman en  einhvern veginn hefst þetta allt. Verið fjandi langt niðri undanfarið,alltaf jafn hissa á því hve fólk er fljótt að rjúka upp til handa og fóta og dæma. Get ekki breytt því og verð að læra að lifa með því.  Læt mig oft dreyma að búa erlendis eða uppi á Vatnajökli, nógu langt í burtu. Það er nú einu sinni svo að við höfum val í felstum tilfellum þegar kemur að samskiptum og tengslum. Fjar- og dreifnám þýðir enfaldega minna af beinni kennslu pg samskiptum; eðlilega og það sem meira er nemandinn þarf að leggja munn meira á sg en ella

Ætla mér að sofa ræææækilega út á morgun og fara svo í mína óvissuferð. Hlakka ekki lítið til. Hef sjaldan leyft mér að gera eitthvað fyrir mig sjálfa en ætla mér að gera það nú.

Næstu dagar fara svo í að vinna upp "vanskil" í mínu starfi. Var búin með mína pligt og yfirferð verkefna en tölvan hrundi og því þarf ég að byrja upp á nýtt. Fara yfir öll verkefnin uppá nýtt en svona fara hlutirnir ef maður gætir þess ekki að sníða sér stakk eftir vexti.

Í öllu falli, liðinn erfiður tími og framundan ekki síður lerfitt tímabil. Umfram allt ætla ég að sofa á morgun, losna vonandi við fj........... kvefið og lumbruna

Er e-ð nýtt í fréttum?

 

Skríð saman

Er smátt og smátt að jafna mig á vonbrigðum og sárindum síðustu dagana. Er þeim ósköpum gædd að taka hlutina of alvarlega og inn á mig. Grátkökkurinn minni í dag en í gær. Hef ekki oft látið það eftir mér að hrína eftir að ég greindist enda koma aldrei annað til greina en að sigrast á þessum fjanda. Í það fór orkan. Trúnaðarbrest tek ég ótrúlega inn á mig, það hálfa væri nóg.

Síðustu mánuðir verið ansi viðburðarríkir í orðsins fyllstu merkingu og fátt af því eitthvað sem færði gleði og hamingju. Auðvitað hafa komið upp gleðistundir eins ov við útskrift Kötu, heimkomu Haffa o.s.frv. en um leið og ég hef risið upp á afturlappirnar, kemur eitthvað upp á sem kýlir mig niður. Virðist ofurviðkvæm fyrir neikvæðni og fordæmingu  annarra. Er alltaf jafn hissa hvað fólk er fljótt að dæma án þess að kynna sér allar forsendur. Þegar kemur að hópum, þarf lítið til þess að koma af stað eins konar múgæsingu sem allir hrífast með, jafnvel án þess að hugleiða ástæður fyrir henni. Þeir sem þyrla upp moldvirðinu eru þeir sem ekki eru að ráða við sitt hlutverk og/eða eru vansælir.

Er ennþá týnd, veit ekki hvert ég vil fara og stefna í mínu nýja lífi. Vil ekki vera of fljótfær og ákveða eitthvað eingöngu til að  gera eitthvað. Þetta verður allt að hafa sinn tíma. Eitt veit ég þó með vissu; ég vil ekki óbreytt ástand, til þess er lífið of stutt. En það fer ekki fram hjá mér að enn eimir af afleiðingum gjörða minna andstæðinga sem lögðu allt í sölurnar til að eyðileggja mig og mitt líf.  Enn eru hömlur og áhrif vegna þeirra gjörninga sem hafa sín áhrif á mína möguleika og val í framtíðinni.

Þrái fátt annað en ákveðna stefnu og takmark til að vinna að. Er auðvitað með dagleg markmið en ég vil fara ákveða langtíma markmið sem fer að verða óhætt að gera ef allt kemur vel út úr tékkinu. Alltaf jafn yndislegt að hitta Sigga Bö, þar er framtíðarleiðtogi á ferð og þvílíkur leiðtogi. Fær mig alltaf til að brosa þegar ég hitti hann, það tekst fáum í seinni tíð. Sumir eru bara svona af náttúrunnar hendi. 

Eina góða frétt fékk í annríki dagsins, meinið hjá bróður mínum staðbundið þannig að ég veit að hann fer í gegnum þetta með glans þó það verði töff.  Hann á líka góða að sem skiptir sköpum.

Náði loks að ljúka verkefnum dagsins að mestu leyti, meira en helmingi lengur að öllu vegna hrusn vinnutölvunnar. Netið var úti hjá mér bróðurpartinn af deginum sem tafði mig enn frekar. Þetta hafðist en mín ansi hreint orðin framlág. Upp kl. 6 og langur dagur á morgun. Nú er það koddinn. Þessi vika hefur flogið áfram í bókstaflegri merkingu, styttist í helgina en ég ætla að vera að heiman og gera eitthvað óvænt og skemmtilegt fyrir sjálfa mig.