ÚFF!

Man ekki eftir öðru eins álagi og uppákomum. Er þó orðin býsna sjóuð. Komin heim um kl. 22.30, er búin að troða ofan í tösku. Reyndar umpakkaði henni úti á bílastæði, náði ekki að lyfta henni upp í bílinn þannig að það var ekkert annað að gera en að taka upp úr henni, troða henni í bílinn og síðan pakka aftur. Var með yfirvigt í haust en kannski meiri krafta, nú hafðist þetta engan veginn? Meiri þyngd? Minni kraftar??? Ég skal ekki segja en hvað sem öðru líður þá er þetta búið að vera ,,hell" eins og börnin segja.

Dýrin fóru á 3 staði, allt frá Kjalarnesi og til Keflavíkur. Bóluseting í millitíðinni. Er eiginlega kjaftstopp yfir því, fengum kisuna fyrir tæpu ári síðan frá Kattholti , keyptum hana út, örmerkta, hreinsaða og að ég hélt bólusetta. Kröfur sem Kattholt setur fyrir fósturforeldra. Fékk fyrir hana pláss á ,,hótel Kattholti" að því gefnu að hún yrði bólusett fyrir kattafári sem kostaði litlar 3.9oo kr. og síðan 800 kr. nóttin, takk fyrir. Kattarskömmin var aldrei bólusett!  Dýrt er hvert kattarlíf segi ég nú. Ekki er gistingin ódýrari fyrir hunda. Þetta er flott viðskiptatækifæri, skil ekkert í mér að fatta það ekki fyrr!

Endursendist út um all ,,kjördæmið" í dýrareddingum og sækja jólagjafir út um allt. Tók óratíma að rata og finna götur og hús. Náði í búð rétt fyrir lokun til að kaupa sinnep á steikina á aðfangadag og rándýra tösku í handfarangur. Ekkert annað opið en Eymundsson í Mjóddinni. Brjáluð traffík, Reykjavík greinilega orðin stórborg. Maður kemst ekkert nema á fetinu, svo brjáluð var traffíkin.

Í stuttu máli þá er þetta ekki hægt. Get ekki hugsað mér að vera á þessu höfuðborgarsvæði, brjóstsviðinn ætlar mig lifandi að drepa. Vil ekki sjá þetta. Má ég biðja um landsbyggðina, takk fyrir. Þau mál verða rækilega hugsuð næstu vikurnar.  Var nálægt því að fresta ferðinni í kvöld. Minnst af útréttingum dagsins voru vegna minna eigin mála. Þetta er rugl, eitt orð yfir það.

Í öllu falli verður ekkert um svefn þessa nóttina. Mun aldrei vakna í tæka tíð ef ég sofna núna. Mín jólakort berast seint eins og oft áður en nú enn seinna. Þau verða póstlögð í Debrecen. Ég náði ekki að kaupa frímerki né eina einustu jólagjöf fyrir lokun, hvað þá að setjast niður og borða. Náði þó ekki helmingnum af því sem ég ætlaði, hvað þá að kíkja í langþráða heimsókn

Ég segi stopp.  Ekki meira af svona. Lífið er meira virði en að sækja sér svona aðstæður. Verð örugglega meðvitundarlaus næstu dagana þegar komið er á leiðarenda. So be it! Búin að fá upp í kok eftir síðustu daga.

Bara alls ekki hægt!

Þetta er nú meiri rússibaninn síðustu vikurnar. Ég sofnaði ekki fyrr en undir morgun síðustu nótt, reif mig upp eftir 2ja tíma svefn í morgun og upp á Skaga. Sjúkrapróf biðu þar og tafarlaus yfirferð enda átti allt að verða klárt fyrir hádegi. Mikil stemning og fjör. Ótrúlega gaman þegar allt fer vel. 

Af augljósum ástæðum eyðilagði ég seinni  part dagsins. Var með ótal plön á prjónunum enda af nógu að taka. Náði nokkrum útréttingum eftir hádegi, skrapp síðan heim um kl. 17.00 svona rétt til að viðra tíkurnar og leggja mig smá. Sá ,,stutti" lúr varði til kl. 22.30 í kvöld!  Geri nú aðrir betur. Ég á mér fáa líka. Kvöldið farið, öll áform út um þúfur. Of seint að hringja í nokkurn mann og var listinn nokkur. Og það sem meira er, hef ekki krafta til að gera neitt af viti. Hef lufsast þetta í hálfgerðri angist, svo rosalega margt eftir að gera og tíminn naumur. Vá, hvað ég er svekkt út í sjálfa mig. 

Morgundagurinn pakkaður, Skaginn fram að hádegi, á eftir að koma tíkunum og kettinum fyrir á hinum og þessum stöðunum, þ.á.m. í Keflavík, skreppa í heimsókn til Tóta, fara í búðir og útrétta, gera klárt, fá Securitas heim;  listinn endalaus. Á eftir að koma sendingu af mér vestur og ég veit ekki hvað og hvað.  Þarf að vera komin upp kl. 03 í síðasta lagi, sennilega verður svefni sleppt þá nóttina. Fæ svo sem tækifæri til að leggja mig í Köben, stopp þar í 6-8 klst. Skilst að það sé hægt að leigja sér svefnaðstöðu á vellinum og það tækifæri örugglega nýtt. Eins gott að muna eftir spartsli og sólarpúðri!  Verð komin til Debrecen upp úr kl.01 á miðvikudagskvöld. Tek trúlega bíl frá Búdapest sem tekur tæpa 3 klst. en besti kosturinn á þessum tíma sólahrings og ekki sá dýrasti, um 5000 kr. íslenskar. Það verður trúlega tuskuleg móðir sem mætir á svæðið sem lúrir fram eftir degi á fimmtudag. Það kemur sér vel að framundan eru rólegheit og EKKERT jólastress. Ætla nú samt að gera smá jólalegt þarna úti

Á eftir að kaupa allar jólagjafir. Eins gott að vöruúrvalið sé gott í Debrecen, næ kannski 1-2 fyrir brottför.... Hálf geggjað að fara í verslunarmiðstöðvarnar hér heima og tekur tíma. Sá traffíkina í dag; hvernig er hún þá á kvöldin og um helgar......??

Kosturinn við að hafa sofið af sér kvöldið er náttúrlega fyrst og fremst að þurfa ekki að hlusta á þetta bév... veður, enn og aftur lægð og aftur lægð.  Þetta veðurfar fer óstjórnlega í taugarnar á mér!  Einfaldlega þoli ekki þetta endalausa rok og rigningu. Ætti einnig að hafa náð að hlaða batteríin fyrir morgundaginn og vera arfahress í samræmi við það. Sé það hins vegar núna að trúlega hefði verið skynsamlegra að fara einum degi síðar út en það var svo sem ekki hægt að sjá þetta allt fyrir.

Ekki það að svona stress er ekki ný bóla hjá mér, man eiginlega ekki eftir neinum áformum og plönum öðru vísi en að vera á elleftu stundu.  Engum að kenna nema sjálfri mér. Vanmet aðstæður allt of oft.  Tel mig afkastameiri en ég er eða sólahringinn lengri, nema hvorutveggja sé. 

Þýðir svo sem ekkert að svekkja sig á kvöldinu, það er liðið og ég get ekki breytt því.  Reyni að bretta upp ermar á morgun, skipuleggja mig vel og reyna að gleyma engu.

Ætla að nota tíman vel úti í verkefnavinnu og ritstörf. Krakkarnir verða á kafi í próflestri þannig að ég þarf að tipla á tánum en ætla nú samt að dekra við þau. Gæti alveg hugsað mér að vera í Debrecen að vori, hugsa um ungana og skrifa. Fjarlægur draumur en allt í lagi að láta sig dreyma. Mér liggur á að koma bókinni frá mér, búin að læra það loksins að tíminn er ekki endalaus og góð heilsa ekki sjálfsögð. Þarf að nýta tíman vel. Ég hlakka ekki lítið til næstu daga

Dagsverki lokið

Þá er dagsverkinu lokið, borðið tæmt. Búin að koma gögnum frá mér, nýskriðin og allt í lukkunnar standi. Nú er eins gott að vakna í fyrramálið, síðasta lotan á önninni. Er nokkuð sátt við árangur dagsins sem og annarinnar.  Ótrúlegt hvað frágangurinn er tímafrekur.

Næsta skref að klára allar útréttingar, finna vegabréfið og pakka niður í tösku. Náði hvorki að þiggja matarboð hjá Systu og Tóta, né heyra í krökkunum í kvöld. Varð að skila af mér í kvöld í síðasta lagi, enginn frestur í þeim efnum.  Reyni að bæta það upp á morgun. Styttist í frí á öllum vígstöðvum, mun nota tíman vel úti til endurmats á mörgum þáttum og tengslum. 

Það er þetta með systurnar; gleðina og sorgina eins og mér var réttilega bent á, þær haldast í hendur. Stndum ræður önnur meira ferðinni, það þekkja allir sem kynnst hafa sorginni og erfiðleikum. Engin ástæða til að örvænta, eðlileg viðbrögð á erfiðum tímum. En það er eins og með allt; sitt sýnist hverjum í þeim efnum.

 

 

Laugardagskvöld á aðventu

Enn annað laugardagskvöldið! Allir dagar ættu að vera eins þegar maður er kominn á þennan aldur en nei! Laugardagskvöldin eru öðruvísi, væntingarnar einhvern veginn aðrar. Hvenær skyldi ég læra af reynslunni?  Í raun eru þetta verstu kvöld vikunnar, fátt eitt að finna í sjónvarpinu svona að öllu jöfnu, hef reyndar ekki kíkt kvöld. Síminn yfirleitt ekki valkostur. Löngu hætt því enda til hvers að svekkja sig? Forðast brennt barn ekki eldinn?

Einhvern veginn er það nú svo að maður vill vaka lengur á laugardagskvöldum. Leifar frá fornri tíð þegar ,,djammið" var við völd? Löngu liðin tíð en samt föst í þessu fari, vaka lengur og láta sér leiðast.

Var að uppgötva það að 16. des er að renna upp og það eru að koma jól! Ég ætlaði svo sannarlega að njóta aðventunnar, ekkert stress, rólegheit, njóta þess að vera til, njóta lífsgjafarinnar.  Kertaljós, tónlist og jólakort. Stemning eins og var í ,,den".   Í stuttu máli hefur tíminn flogið frá mér og ég hef ekki gert neitt af því sem ég ætlaði, nákvæmlega ekkert. Hver stund hefur farið í að vinna og aftur vinna. Bandaríkjamenn kalla þetta ,,workaholic" og ég held að ég þjáist af því heilkenni, eiginlega engin spurning. Tel mig náttúrlega ekki viljandi hafa skapað þessar aðstæður en hve lengi getur maður stungið hausnum í sandinn?

Eyðilagði auðvitað lungann af deginum í svefn, var svoooooooo þreytt að það hálfa væri nóg, aðeins að leggja sig smá aftur. Urr......, er maður góður við sjálfan sig!! Blekki engan nema sjálfa mig.

Náði mér á strik um miðjan dag, upp á Skaga að sækja gögn og síðan hófst vinnan við eldhúsborðið. Afkastaði nokkru en ekki nóg, var búin að setja mér það markmið að klára allt sem út af borði stæði í kvöld. Varð að bakka með það, klára á morgun. Langaði ósegjanlega að skreppa aðeins í ,,shopping" á morgun, svo ekki sé minnst á eina stutta heimsókn, eini tíminn fyrirsjáanlegur til þeirra verka. Mánudagur pakkaður, þriðjudagurinn einnig og svo út í býtið á miðvikudagsmorgunn. Trilljón hlutir að framkvæma þangað til. Ég veit svo sem af langri reynslu að allt hefst þetta, ég hefði hins vegar viljað fá tækifæri til að pústa, anda aðeins og vera ekki í stressi eins og alltaf. En, engum að kenna nema sjálfri mér.

Hvað er ég að kvarta! Daglegt amstur og stress sem ég bý til sjálf. Líðanin síðustu vikurnar hefur reyndar sett strik í reikninginn, álagstengd en engu að síður hábölvuð. En hvað er það á miðað við það sem margur er að ganga í gegnum! Ég fékk lífgjöf og hef sloppið við sjúkdóminn ennþá, það er meira en margur getur sagt. Sumir fá högg ofan á högg en rísa upp aftur og aftur enda veit ég það að hugurinn ber mann hálfa leið, ef ekki lengra. Ég hef unnið við ummönnun og hjúkrun frá 15 ára aldri og veit að þeir sem hafa baráttuþrek, sigrast á ótrúlegustu veikindum, þvert á kenningar og rannsóknir. Það er einfaldlega staðreynd.

Það er einu sinni svo að eftir að maður fær greininguna ,,krabbamein" er maður á varðbergi alla tíð. Þó ég sé t.d. talin læknuð veit ég að sjúkdómurinn getur tekið sig upp hvenær sem og enda lúmskur fjandi. Það eitt að fá pestar og annað kallar ævinlega á rannsóknir og frekari skoðun. Það þýðir óvissa, hræðsla og ótti við að nú sé allt komið af stað að nýju. Biðin eftir rannsóknum og niðurstöðum endalaus og öll tilfinningaflóran á fullu. Heilbrigðiskerfið slappt og allt tekur tíma. Endalausan tíma. Það breytir hins vegar ekki þeirri staðreynd að lífið heldur áfram og ekki ætla ég að sitja aðgerðarlaus í einhverju volæði og bíða eftir því að veikjast aftur. Hvorki setja mitt líf né barnanna á ,,hold" á meðan ég bíð eftir næsta skelli sem gæti verið eftir 10 ár þess vegna.  ,,Life goes on" og eins gott að njóta þess á meðan er. 

Auðvitað lærir maður að búast við hinu versta en vona hið besta, þannig er það einfaldlega. Eftir fyrsta höggið og greininguna fer varnarkerfið í gang. Það er farsælla, að mínu mati, að reikna með hinu versta sé tilefni til þess á annað borð. Ekki til þess að breiða upp fyrir haus heldur til að búa sig undir átök. Flestir þurfa nefnilega tíma til að vígbúast. Ég er alla vega ein af þeim.

Ég er ein þeirra heppnu, ennþá. Verð að fara að endurmeta mitt líf og forgangsröðun. Það kemur að því að það stytti upp, einhvern tíman nær maður endum saman og getur farið að brosa framan í tilveruna. Hætta að skríða með veggjum og forðast gluggapóstinn. Þegar sú stund rennur upp, verður breyting á hjá mér. Ég ætla mér nefnilega að þakka það fyrir það tækifæri sem ég hef fengið. Hætta að hugsa um það hvernig ég ,,vildi" hafa hlutina, gera það besta úr stöðunni eins og hún er. Grasið er ekki endilega grænna hinum megin. Við mótum nefnilega eigið líf að stórum hluta.

Vissi svo sem að þessi tími yrði erfiður, hélt ég slyppi með miklu vinnuálagi og undirbúning fyrir jól í Debrecen. Minna tóm til að hugsa og syrgja. Sorgin læðist hins vegar aftan að manni; lag í útvarpinu, ljósasería í glugga, mynd af sauðfé, rauð Toyota í umferðinni, handbragð heima fyrir, minningar  hellast yfir mann. Það virðist ekkert þurfa til. Áleitnar spurningar; af hverju, hvað ef... Um leið biturleiki og reiði; kerfið brást, ekki var hlustað, aðstæður erfiðar af annarra manna völdum; í raun skelfinegar. Bæði hrakin og smáð. Enn á þeirri vegferð að reyna að sætta mig við hlutina, finna sjálfa mig. Er eins og korktappi úti á rúmsjó. Reyni að fylgja kompásnum.

 

Ég veit að fleiri eiga sárt um að binda. Aðventan er sá tími sem syrgjendur finna hvað mest til. Þannig er það einfaldlega og ég get ekkert annað gert en að una því og reyna að halda áfram að vinna mig í gegnum sorgina. Margur hefur það verra en ég, ég á þó börnin mín og góða að. Þess vegna verð ég að finna lífinu nýjan tilgang og annan farveg. Það breytir því þó ekki að ég finn til í hjarta mínu eins og börnin segja. Hugmyndin um kerti, jólakort og Frostrósir var ekki góð, hefði átt að bíða þangað til næstu jól. Samt ákveðin léttir að leyfa sér að finna til.

Dimm er nótt og daufleg jól
dapurt lítið hjarta,
svartálfur í svörtum hól
syrgir álfinn bjarta.

Burtu er hans blíðast ljós
byrgir myrkrið stóra
hrími flosuð hélurós
hylur þröngan ljóra.                

                                (Ásta Sigurðardóttir)

Á morgun kemur nýr dagur, laugardagskvöldið liðið, sem betur fer.  Alltaf bjartara á sunndögum

 

Lífsmark

Er bókstaflega að drukkna, mikil vinnutörn. Eiginlega meiri en ég gerði mér grein fyrir. En þó lífsmark með mér. Allt tekur þetta á enda og ég sé fram á að ljúka mínum skilum fyrir lok frests. Allt annað situr á hakanum og þannig verður það einfaldlega að vera. Aðalatriðið að klára sína pligt.

Sé ekki fram á klippingu og dekur fyrir brottför, verð með allt niður um mig í þeim efnum sem og  mörgum öðrum. Í raun skiptir það engu máli hvort einhver grá hár séu farin að gægjast. Hárið er á sínum stað og ekki áberandi ,,kaflaskipt". Sé ekki annað en að ég megi þakka fyrir að komast um borð í vélina á miðvikudagsmorgun. Jólagjafkaup  og annað veraldlegt stúss verður að bíða betri tíma.

Náði að drösla garðhúsgögnunum inn fyrir, voru fokin hingað og þangað í morgun enda skal engan undra. Heppin að þau skuli ekki vera í frumeindum. Verð að viðurkenna eins og er að þessi stormar og fárviðri fara í taugarnar á mér. Sef illa í þessum hamagang, bíð eftir að rúðurnar gangi inn í öllum hamaganginum.  Var hins vegar býsna stolt að ná að koma dótinu inn í hús, hjálparlaust!

Ekki spennandi spáin  fyrir morgundaginn og ég með próf í fyrramálið. Það má eiginlega ekki klikka að ég komist í tæka tíð. Ekki enn komin á nagla en drifið virkar ágætlega og ekkert annað að gera en að fara rólega, verði fært yfir höfuð. Hvenær linnir þessum umhleypingum? Vonandi áður en febrúar rennur upp en einhver spáði því að svona yrði þetta í 3 mán frá nóv að telja. Jakk

Hlakka mikið til helgarinnar, skal takast það að setjast niður með kertaljós, geisladisk og jólakort! Nú dugar enginn Þyrnirósasvefn. Þarf að nýta hverja einustu mínútu. Er orðin lúin og tætt, verð að hlaða batteríin næstu daga. Ætla mér ekki að gera það með tómum svefni og leiðinlegum draumförum.

Úff hvað mér kvíðir fyrir veðrinu í fyrramálið, allar björgunarsveitir í viðbragðsstöðu var ég að lesa á skessuhorn.is. Ekki lítur þetta björgulega út. Best að koma sér í koju til að hafa þrek í verkefni morgundagsins. Þetta er allt að hafast.  Hvað skyldi ég fá í skóinn?

,, Og Þyrnirós svaf................."

Jamm, nú er bara sofið, sofið út í það endalausa. Um leið og færi gefst er sofið. Eiginlega hundfúlt. Þarf trúlega að láta skoða blóð- og járnhaginn. Vil ekki kannast við skammdegisdrunga, hef ekki einu sinni tíma til að vera með þungar hugsanir.

Fer hins vegar allt of seint að sofa. Hvernig má annað vera þegar fyrri partur kvöldsins fer í lúr og kúr??  Það er greinilega þjóðþrifamál að komast í afslöppun til krakkanna. Ég held ég geti sagt það með góðri samvisku að fjarkennsla er erfiðasta kennsluformið sem hægt er að hugsa sér. Gríðaleg vinna við að setja upp power point, hanna verkefni og fara yfir þau aftur. Námið að mestu sjálfsnám hjá nemendum sem þýðir auðvitað það að verkefnin verða að vera í samræmi við það. Gagnvirk próf duga skammt að sumu leyti. Næsta önn verður rólegri býst ég við, færri áfangar og þar með minni vinna.  Ég verð þó að segja eins og er að mér finnst fullorðinsfræðsla í formi fjarkennslu gríðalega skemmtileg.

Hafði mig þrátt fyrir allt í verkefnayfirferð, er á síðasta spelinum og síðan eftir að fara yfir öll prófin. Ég er alltaf jafnundrandi á því hve tíminn líður hratt, hann bókstaflega flýgur áfram. Einungis vika í brottför hjá mér. Jibbí! Vona að ég nái að ljúka því sem ég þarf að gera á þeim tíma. Allt of mikið eftir. 

Veðrið setti sinn toll á nánasta umhverfi mitt, allt lauslegt fauk auðvitað og sumt skemmt. Mér var nær að vera ekki búin að koma garðhúsgögnum inn í hús. Vantar tilfinnanlega pláss og ekki síður krafta til að bera þau. Það hefst auðvitað einhvern veginn eins og alltaf.  Er hætt að gráta veraldlega hluti, þeir skipta í raun svo litlu. Það væri hins vegar spennandi að sjá hvernig tryggingarnar afgreiða slík mál, smáa letrið hlýtur að fyrra þær ábyrgð eins og endranær.

Vikan að verða hálfnuð og ég get varla beðið eftir því að helgin komi. Reikna þá með því að ljúka þeim verkefnum sem standa út af borðum og get þá farið að anda léttar. Katan fékk fullt stig húsa í sínu verklega prófi í morgun, Haffi ekki eins sáttur eftri erfitt próf en segist pottþétt vera búin að ná sem er aðalatriðið. Hann er sennilega sloppinn við lokaprófið en ekki með þá háu einkunn sem hann stefndi að.  

Fátt eitt að gerast í pólitíkinni, heilbrigðisráðherra segir grun um áform hans um einkavæðingu tilhæfulausa. Nú er bara að bíða og sjá til. Samfylkingarmaður vill fella niður gjaldtöku í Hvalfjarðargöng og er þar með á öðru máli en félagi hans; samgöngumálaráðherra. Auðvitað á að vera löngu búið að fella niður gjaldið, það átti aldrei að setja það á enda gríðaleg mismunun í því fólgið. Einungis Vestlendingar og Eyjamenn verða að greiða gjald til að komast á milli á sínum ,,þjóðvegi".  Þetta hefur hins vegar viðgengist. Mér er það hulin ráðgáta hvers vegna. Af hverju stöndum við ekki saman gegn þessu óréttlæti???

Leysi þetta mál ekki fremur en önnur, ætla að hundskast í ból og halda áfram mínum Þyrnirósarsvefni. Stefni að metárangri á morgun 

Dagurinn hafðist

Langur dagur og strangur, tiltölulega nýkomin heim. Gaufaðist í gegnum daginn,föl og fá enda ekki búin að sofa lengi þegar ég þrufti fram úr. Prófagerð og óvænt verkefni  settu strik í reikninginn.  Ekki beinlínis spennó að ferðast um í þessu veðri. Svei mér ef ekki er allt að fjúka enn aðra ferðinna.

Þessi veðurofsi fer í mínar fínustu og virðist ég vera sú eina sem tjái mig um það. Svona ofsi í veðrinu hefur reyndar alltaf farið í mig, truflar einbeitinguna, svefninn og erfitt að keyra. Ekki bætir úr skák að maður er eins og úfin hæna í þessum veðurofsa.   Annars eru tíkurnar sammála mér, hvorugar fást til að reka út trýnið. Vonandi verður ástandið eitthvað skárra á morgun.

Báðir krakkarnir í prófum á morgun og á fullu. Ónæmisfræði hjá Haffa og verkleg efnafræði hjá Kötunni. Mér skilst að prófessorarnir hafi verið duglegir að fella hópana í dag í síðarnefndu fræðunum. Þetta eru þó einungis hlutapróf þannig að það er ekki hundrað í hættunni þó ekki gangi allt upp sem skyldi .

Sjálf er ég búin að fá frest á mínum verkefnum, Guð sé lof. Dauðlangar að ljúka þessum námskeiðum enda heilluð af viðfangsefninu; opinberr stjórnsýslu og sveitarstjórnarmálum. Krankleika mínum sýndur skilningur sem mér finnst ómetanlegt og hvetur mig til dáða. 

Í öllu falli lagði ég mig ekkert í dag sem þýðir að ég hlýt að sofa svefni hinna réttlátu í nótt.  Upp í býtið, fæ vonandi blöðin í fyrramálið, kemst ekki í gang öðru vísi. Blaðberar brugðust mér illþyrmilega í morgun og einkenndist dagurinn náttúrlega af því. Ég er farin að vera eins og gamall, liðamótalaus tréhestur.  Allt verður að vera í föstum skorðum  og ekki má bregða út af vananum eins og sjá má. Fer að líkjast þeim sem ég hef gagnrýnt mest í gegnum tíðina

Verkefnum dagsins lokið, náði ekki að ljúka þeim öllum. Geri betur á morgun, næst er að koma sér í koju. "Rise and shine" kl.07 sem er stórmál fyrir B-manneskju. Vona að bíll, hús og aðrir munir verði heilir þegar risið verður úr rekkju, snælduvitlaust veður úti!

Andvaka

Gjörsamlega búin að snúa við sólarhringnum og næ ekki að sofna. Eins gott að það sé ekki ræs kl. 06.30 eins og oftast. Dagurinn byrjar aðeins seinna. Ætti að ná að snúadæminu við, framundan nokkuð strembin vika.

Hef setið við og verið í yfirferð á verkefnum síðan um miðjan dag, var rétt að klára dagskammtinn. Enn nokkur bunki eftir en smátt og smátt að saxast á hann. Er óttalega lengi að þessu öllu. Hef lítið gert þessa helgina annað en að þrífa og vinna, rétt kíkti út með tíkurnar sem voru auðvitað hæstánægðar og hlupu í loftköstulum, aðallega sú yngri. Sú gamla er  farin að lýjast sýnist mér og ég er ekki frá því að hún sé orðin kulsækin, blessunin. Þarf að komast með hana í tékk, annað gengur ekki. Hef verið svolítið kærulaus þessa helgina.

Tíminn flýgur áfram, kominn 10 des og ég er ekkert farin að hugsa um jólin. Ekki einu sinni búin að kaupa jólakort, hvað þá meira. Trúlega einhver raunveruleikaflótti þar á ferð, alla vega svona í bland.  Ekki nema 9 dagar í brottför hjá mér, ef allt gengur upp. Er þó farin að sanka að mér kjöti af ýmsu tagi.

Prófatörn framundan hjá krökkunum, nú verður setið við og djöflast í gegnum námsefnið. Eru að klára síðustu hlutaprófin fram undir jól og síðan hefst alvaran. Það verður svolítið skrítið að vera þarna úti, engin hátíðarmessa kl. 18 á aðfangadagskvöld í útvarpinu né fréttaannáll á gamlársdag. Engar rakettur eða blys. Krakkarnir í próflestri þannig að fátt annað kemst að.

Ég hlakka þó til að snudda í kringum þau og þykjast ómissandi. Fæ næði til að vinna í bókinni, veit ekki alveg hvort það verði ,,Oddvitinn" eða ,, Dalalíf 2" ,,Sturlungaöld hin síðari", ,,Hjúkkan" eða eitthvað annað.  Allt kemur það í ljós, liggur ekkert endilega á, er ekki á förum strax. Þigg allar góðar tillögur.

Satt best að segja held ég að það sé langbesta lausnin að vera fjarri amstri og minningum þó þær vissulega sæki á mann, hvar sem maður er staddur. Í öllu falli ekki skynsamlegt að vera ein á þessum tíma. Hugsanirnar sækja á og sorgin nístir enn. Ég á langt í land ennþá, það finn ég. Það er hins vegar eðlilegt, ekki liðnir nema 10 mánuðir. 

Verið með skásta móti af þessum blessuðu magaóþægindum sem eru greinilega álagstengd.  Fer að verða fær í flestan sjó svo fremi sem ég gæti þess hvað fer ofan í mig. Þoli ekki allan mat en ég græt það ekkert. Matarlystin er hvort eð er ekkert til að hrópa húrra fyrir. 

Nú er ekkert sem heitir! Næsta skref að slökkva á tölvunni og fara að telja rollur. Þær verðu örugglega margar þessa nóttina

 

 

Einkavæðing

Vinstri grænir eru með vangaveltur um það hvort nýjustu sparnaðartillögur og fjársvelti til heilsugæslunnar sé liður í áformum ríkisstjórnar um einkavæðingu. Þarf einhver að efast um það? Sú vinna er þegar hafin, heilbrigðisráðherra hefur blásið til sóknar í þeim efnum og vinnufundir hafa farið fram vítt og breitt meðal stjórnenda. Þeir vinnufundir hafa farið fram ,,úti í sveit" á hinum ýmsum hótelum og hefur Örkin verið vinsæll áfangastaður í þeim efnum. Að sjálfsögðu eru þeir fundir fyrir luktum dyrum.

Einkavæðing innan heilbrigðisþjónustunnar hefur verið forgangsmál Sjálfstæðismanna í áraraðir og hefur Ásta Möller ekki legið á sínum áherslum í þeim efnum. Enda frumkvöðull á því sviði þegar hún stofnaði Liðsinni ehf á sínum tíma.  Er nú formaður heilbrigðisnefndar sem fer með stefnumótun í málaflokknum.  Öllum er ljóst hver skoðun Péturs Blöndals er, honum finnst eðlilegt að þeir sem eiga pening, borgi meira. Samfylkingamenn hafa löngum beint sjónum sínum í þessa áttina. Í mínum huga var það á kristaltæru við myndun síðustu ríkisstjórnar hver stefnan yrði og afleiðingar; einkavæðing yrði sú leið sem yrði valin. Hvað svo sem Jóhanna Sigurðardóttur finnst um þessa leið, þá verður hún að beygja sig undir vilja flokksins.

Þetta er nákvæmlega það sem þjóðin kaus yfir sig og hennar óskir. Hafi menn kvartað undan þjónustunni fram til þessa, þá mega menn von á því að kvartanir verði háværari. Heilbrigðisþjónustan verður etv. skilvirkari en hún verðr háð efnahag einstaklingsins hverju sinni. Láta menn sér detta það í hug að nýtt háskólasjúkrahús verði byggt af ríkinu??  Trúlega verður það byggt en það verða einkaaðilar sem standa að byggingunni, rekstrinum og forgangsröðuninni. Ríkið verður kaupandi af þjónustunni og þeir sem eru efnaðri, fá betri, skjótari og skilvirkari þjónustu. Verðskrá þjónustu sérfræðinga verðu gefin frjáls, TR greiðir einungis hluta af henni skv. viðmiðun sem er út úr kortinu og sjúklingurinn borgar mismuninn.  Hvernig er málum háttað með tannlæknaþjónustu eftir að skólatannlækningar o.þ.h voru lagðar niður? TR greiðir ekki nema brot af frjálsri álagningu tannlækna, efnaminni foreldrar ráða ekki við eitt eða neitt og tannheilsa barna í molum. Hvernig er málum háttað með þjónustu hjartasérfræðinga? Ef þú færð ekki tilvísun, verður þú að greiða þá þjónustu að fullu.

Týpískt fyrir þessa stjórnmálaflokka; að taka upp leiðir í heilbrigðiskerfinu sem hafa verið reyndar í öðrum löndum og verið handónýtar. Sjáum við ekki það sama í menntamálum?

Þetta kaus þjóðin yfir sig. Hvað gerir hún nú? Ég sé fyrir mér fjölgun ferða á vegum Heimsferða til  Austantjalds landanna þar sem heilbrigðisþjónustan er ódýrari. Nú, og þar sem sóttvarnareftirlitið er ekkert með einstaklingum til og frá EES löndunum, fjölgar berkaltilfellum og öðrum smitsjúkdómum í landinu. Mænustótt, barnaveiki, stífkrampi, heilahimnubólga, taugaveiki og Guð má vita hvað! Hvernig skyldi skráningu verða háttað? Í nýlegum tillögumum sparnað á að leggja sóttvarnareftirlit niður.

Heilbriðgisstarfsmenn hljóta að hugsa sinn gang í framhaldi af einkavæðingunni sem brýtur gjörsamlega í bága við heilbrigðislögin sem eiga að tryggja öllum jafnan aðgang að þjónustunni. Það verða margir feitir púkarnir uppi á fjósbitunum; framundan gúrkutíð í viðskiptum innan heilbrigðisgeirans. Það er annað hvort að taka þátt í því kapphlaupi eða leita á aðrar slóðir.

Nær hefði verið að minnka yfirbygginguna og fækka þeim ótal störfum sem hafa skapast í kringum hana.  Fagfólk innan heilbrigðisþjónustunnar ræður ekki ríkjum innan LSH, það eru viðskiptafræðingar, markaðsfræðingar, fjármálastjóra og hvað þetta heitir nú allt saman.  Væntanlega fara stjórnmálafræðingar að ráða ríkjum, fulltrúar í almannatengslum og ýmis gæludýr ríkjandi  stjórnmálamanna hverju sinni.

Það er greinilega blómleg tíð framundan í heilbrigðisgeiranum og viðskiptatækifærin mörg. Um að gera að stökkva um borð í lestina eða hvað.......

 

 

Virðing

Get ekki stillt mig um að láta í ljós virðingu mína. Ferða-, menningar- og markaðsfulltrúinn í minni fyrrum heimabyggð hefur ákveðið að taka sé hlé í störfum sínum í byggðaráði. Er mjög ánægð með þetta framtak hennar. Þarna er á ferð hæfileikaríkur einstaklingur sem ég vænti mikils af í framtíðinni en hún var einfaldlega vanhæf inni í byggðaráði vegna annarra starfa sinna.

Ekki get ég sagt að virðingin fylgi þeim sem tók hennar sæti. Sveitarstjórinn sjálfur sem er framkvæmdarstjóri sveitarfélagsins auk þess að vera sveitarstjórnarmaður. Sem sveitarstjóri hefur hann nokkur völd innan byggðaráðs, margfeldisáhrif hans eru því mikil. Það að hann skyldi taka sæti byggðaráðsmanns sýnir í raun þá miðstýringu valds sem þarna á sér stað.  Nær hefði verið að hleypa öðrum að og dreifa valdinu.

Úff! þetta er eins og sagan endalausa þarna. Ég er á þeirri skoðun að stjórnsýslan verði óbreytt þarna þar til sveitarfélagið sameinast suður fyrir brekku. Þá loksins fá  íbúar að kynnast skilvirkri, gegnsærri og sanngjarnri stjórnsýslu.  Það þyrfti að stífa vængina hjá nokkrum páfuglum í sveitarstjórn.  Menn fljúga eins og þeir eru fiðaðir til, skrautfjaðrirnar duga skammt. Það kemur nefnilega alltaf að skuldadögum.

Andinn kom yfir mína í dag. Fór eins og stormsveipur um húsið og þreif, setti upp einhver ljós og kveikti á kertum um allt. Spilaði disk með Il DIVO á meðan og það á hæsta.  Rosalega flottur diskur. Fyrsti dagurinn í margar vikur sem ég er ekki að drepast í verkjum og ég hreinlega sló öllu upp í kæruleysi. Búin að leita af ABBA disknum og öðrum með Jóhanni sem ég fékk í jólagjöf í fyrra en finn hann hvergi í öllu draslinu. Rosalega á maður mikið af hlutum annars sem aldrei er notaðir!

Ákvað að eyða þessum degi innan dyra í stað þess að fara í jólastressið út um allt. Nóg komið af kæruleysi, mál til komið að snúa sér að alvöru lífsins; verkefnavinnu og yfirferð. Ætli gosleysið reki mig ekki út fyrir dyr á morgun

Ekki laust við að minningar streymi þessa dagana. Sagt er að jólamánuðurinn sé alltaf verstur fyrir eftirlifendur. Því er það kostur að vera að drukkna í vinnu, minna tóm til hugsana.

Get ekki stillt mig um að ,,bísa" nokkrum línum af bloggi systur minnar (ekki í fyrsta sinn) en um er að ræða texta eftir frænda okkar; Hörð Torfa.  Hann hefur reynt margt á sinni ævi og tekst á snilldarlegan hátt að tjá sig um sína reynslu. Við erum systkinabörn og hef ég ætið verið stolt af frænda mínum sem ruddi brautina fyrir marga og hefur alltaf farið ótroðnar slóðir. Textinn segir allt sem segja þarf. Mikið fjandi getur brekkan verið brött þó hugurinn sé á sínum stað!

oft er brekkan brött
og býsna þung mín byrði
mér finnst oft ég standi í stað
og stefnan einskis virði
en að hika er út í hött          
ég held ég viti það

ég vil sjá og sigra.
ég sættist ekki á minna          
hugurinn ber mig hálfa leið
hitt er bara vinna

                                                                    úr ljóðinu brekkan e. hörð torfa

Vona að systir kær fyrirgefi mér ,,stuldinn"