Bank, bank;ég á ......

Mannskepnan er ótrúleg ekki síst þegar hún telur einhverja gróðrarvon í vændum. Menn farnir að banka upp á hressilega og ásælast eigur látins manns. Fylgja því svo eftir skriflega, láta skína í hótanir og hafa svo fögur orð um minningu um góðan dreng í sömu andránni.  Sumum finnst greinilega ekkert tiltökumál að leggjast eins lágt og hægt er.

Mér finnst slíkar uppákomur óþægilegar, þær rífa upp sárin og sársaukan og allt ferlið byrjar upp á nýtt. Ekki það að ég ætti að vera farin að venjast slíku, ekki hefur mér verið hlíft, hvorki af hinu opinbera, viðskiptabankanum, tengdafólki og fyrrum starfsfélaga svo fátt eitt sé nefnt. Það mun samt seint brjóta mig þó erfitt sé að berjast á stundum.  Á langt í land ennþá með að vinna mig út úr sorginni, þannig er það einfaldlega og út frá því geng ég.

Verð þó að viðurkenna að ég átti von á meiri skilning á aðstæðum; sorginni og veikindunum. Ég þekki engan sem hefur staðið uppréttur með fulla starfsorku á meðan á slíkum aðstæðum stendur en heimurinn og þar með mannskepnan eru grimm. Sem betur fer eru til þeir sem hvetja mann og styðja andlega í ferlinu og baráttunni.  Auk þess á ég heimsins bestu börn, án þeirra væri ég ekki þar sem ég er í dag.

Eins og ég hef áður skrifað; traust er einn af grundvallarþáttum í lífinu, meðferð persónuuplýsinga er vandmeðfarin. Það á ekki að líðast að þeir sem eru bundnir trúnaði, hver sem þeir eru, opinberir aðilar eða úr einkageiranum, leki upplýsingum og geri þær að fóðri fyrir Gróu á Leiti. Trúnaðarbrestir koma alltaf í bakið á þeim sem rýfur trúnaðinn.

Uppákomur sem þessar og mótlæti herða mig ef eitthvað er; ég skal, get og vil!

Vanhæfisástæður

Mér er títt hugsað til sveitarstjórnar minnar og ósjaldan kemur hugtakið "vanhæfi" upp í huga mér. Vert að líta á stjórnsýslulögin í þeim efnum en þau segja m.a í II. kafla sem fjallar um sérstakt hæfi:

Starfsmaður eða nefndarmaður er vanhæfur til meðferðar máls: 
*    Ef hann er aðili máls, fyrirsvarsmaður eða umboðsmaður aðila.
*    Ef hann er eða hefur verið maki aðila, skyldur eða mægður aðila í beinan legg eða að öðrum lið     til hliðar eða tengdur aðila með sama hætti vegna ættleiðingar.
*    Ef hann tengist fyrirsvarsmanni eða umboðsmanni aðila með þeim hætti sem segir í 2. tölul.                                                                                                                                                   *    Ef hann á sjálfur sérstakra og verulegra hagsmuna að gæta, venslamenn hans skv. 2. tölul. eða sjálfseignarstofnun eða fyrirtæki í einkaeigu sem hann er í fyrirsvari fyrir. .

Um áhrif vanhæfis segir m.a eftirfarandi í 4 gr. II. kafla:

Sá sem er vanhæfur til meðferðar máls má ekki taka þátt í undirbúningi, meðferð eða úrlausn þess. Nefndarmaður, sem vanhæfur er til meðferðar máls, skal yfirgefa fundarsal við afgreiðslu þess.

Starfsmaður, sem veit um ástæður er kunna að valda vanhæfi hans, skal án tafar vekja athygli yfirmanns stofnunar á þeim.
Yfirmaður stofnunar ákveður hvort starfsmanni hennar beri að víkja sæti. Í þeim tilvikum, er vafi kemur upp um hæfi yfirmanns stofnunar, tekur hann sjálfur ákvörðun um hvort hann víkur sæti.

Í 23. gr. í "Samþykkt um stjórn og fundarsköp Dalabyggðar í Dalabyggðar" kemur m.a. eftirfarandi fram:

*  "Sveitarstjórnarmanni ber að víkja sæti við meðferð og afgreiðslu máls þegar það varðar hann eða nána venslamenn hans svo sérstaklega að almennt má ætla að afstaða hans mótist að einhverju leyti þar af.

*   Sveitarstjórnarmenn, sem jafnframt eru starfsmenn sveitarfélagsins og hafa sem slíkir átt þátt í að undirbúa tiltekið mál sem lagt er fyrir sveitarstjórnina, eru alltaf vanhæfir þegar sveitarstjórn fjallar um málið.  .

*   Sveitarstjórnarmanni, sem veit hæfi sitt orka tvímælis, ber að vekja athygli sveitarstjórnar á því"

Stjórnsýslulögin einföld og skýr sem og samþykktirnar. Eftir þennan lestur kemur upp í minn    huga; formaður byggðaráðs og Hestamannafélagið Glaður en fyrrnefndur á mikilla hagsmuna að gæta í sínu hestamannafélagi, formaður byggðaráðs og Dvalarheimilið Silfurtún þar sem formaðurinn er starfsmaður og tekur þátt í að semja við sálfan sig sem verktaka hjá heimilinu.

Byggðaráðsmaður/varaoddviti og staðarhaldarinn á Eiríksstöðum en fyrrgreindur tekur ákvarðanir um eigin launagreiðslur og til maka síns sem eru staðarhaldarar, byggðaráðsmaður/varaoddviti og ferða-, menninga- og markaðsfulltrúi en sami aðili gegnir báðum störfum/embættum og ákvarðar eigin störf og launagreiðslur.

Aðeins örfá dæmi en er einhver vafi á vanhæfisástæðum................................? 

Dalamenn komnir með ferða,- menningar- og markaðsfulltrúa

Þá er búið að ráða ferða-, menningar- og markaðsfulltrúa í Dalabyggð. Helga Ágústsdóttir hlaut hnossið og ugglaust vel af því komin enda með reynslu í slíkum málum sem staðarhaldari á Eiríksstöðum síðustu ár.

Ráðningin hlýtur hins vegar að hafa breytingar í för með sér fyrir sveitarstjórn og byggðaráð en hún situr í hvorutveggja. Í öllu falli hlýtur hún að þurfa að víkja ansi oft af fundum sökum vanhæfis eða hvað..........................

Hetjur

Enn ein hetjan fallin fyrir krabbameininu. Ung og falleg kona sem hefur sýnt fádæma styrk og barátturkraft í sínum veikindum. Hún, líkt og aðrar hetjur, neitaði að gefast upp fyrir þessum vágest sem sjúkdómurinn er.
Fréttir sem þessar minna mann á hversu lífið er dýrmætt en stutt. Góð heilsa er ekki sjálfsögð forréttindi og ber að virða sem slíka. Lífinu á maður að lifa lifandi, njóta hverrar stundar en dvelja ekki við vonbrigði, áföll og veraldlega hluti sem skipta ekki máli. Fortíðinni getum við aldrei breytt, einungis dregið lærdóm af henni. Að eyða dýrmætum tíma í að sýta orðinn hlut er engum til gagns. Það er dagurinn í dag sem skiptir máli, okkur á að hlakka til morgundagsins og forðast þá sem vilja skaða mann og meiða.

Ein önnur hetja, Þórdís Tinna, berst við lungnakrabbamein á lokastigi. Skrif hennar hafa oftar en ekki verið mér innblástur og hvatning. Ótrúlega jákvæð og sterk kona og fyrirmynd margra í hennar sporum.  Ég er stolt af þjóðinni fyrir að styrkja hana í baráttunni og yndislegt hvað hún er ákveðin í að njóta hverrar mínútu með dóttur sinni. Samhugur í verki hefur stuðlað að því að einhverju marki að hún geti það. Við Íslendingar kunnum að standa saman og Þórdís á marga góða að.

Búin að fara í mitt tékk til Sigurðar Böðvars, léttir að hitta hann. Blóðprufur á morgun og skann og sneiðmyndir í næstu viku og svör í þar næstu ef tækin hjá Domus verða komin í lag. Allt lítur vel út, fram til þessa, Sigurður sáttur við framfarir mínar. Nú er bara að krossleggja fingur, sjálf er ég bjartsýn en storka ekki örlögunum.

Úthaldið smátt og smátt að koma, veit að vinnan gerir mér gott þegar upp er staðið. Þvílík forréttindi að geta unnið og ekki spillir fyrir ef maður gerir öðrum gagn.

Svefnpurka

Þá fór þessi dagur í það sama og í gær, svefn 

Ótrúlega erfitt að færa sig úr rúmi yfir í sófann til að halda áfram að sofa þar. Reif mig upp seinni partinn til að þrífa aðeins í kringum mig. Geri aðrir betur!  Ég er auðvitað alveg "mögnuð" kona og held að það sé leitun að annarri eins.  Það fara ekki margir í skóna mína

Var satt best að segja mjög glöð að sólin skyldi ekki heiðra okkur með nærveru sinni í dag, lmórallinn væri enn verri en hún er, hefði hún skinið.

Vona að batteríin séu full hlaðin eftir þessa helgina, orkueyðslan hjá mér var nánast engin enda aukakílóin farin að setjast á sína fyrri staði.

Spennandi vika framundan og Eiríksstaðahátíðin um helgina. Þýðir ekkert annað en að mæta.  Hitti Sigga Bö á miðvikudag þannig að boltinn fer að fara á fleygiferð. Veit ekki ennþá hvernig rannsóknaplanið verður en til stendur að skoða allt gaumgæfilega.  Er nokkuð viss um að allt komi vel út, verð trúlega skömmuð fyrir að hafa farið að vinna en þá er bara að taka því. Storka samt ekki örlögunum með því að vera of sigurviss og tek því sem höndum ber, hver sem niðurstaðan verður.

 

Litlu samfélögin

Eins og við var að búast fór þessi dagurinn í svefn, endalausan svefn. Ég næ að urra mig áfram á meðan vinnutörn stendur og er síðan eins og sprungin blaðra þegar skylduverkum lýkur. Heimilisstörfin hlaðast upp og um leið rykið og óhreinindin.  Er samt alveg klár á því að úthaldið er meira núna en í síðustu viku og enn meira en fyrir 3 vikum þannig að ég er á réttri leið. Finn það ekki síst á heldur minni verkjum svona í heildina séð þó þeir geti verið slæmir á köflum.

Veikindin hafa sett strik í mitt líf sem og fjölskyldu minnar í nokkur ár, haft mestu áhrifin síðasta árið og í raun kollvarpað öllum áætlunum, fjárhag og markmiðum.  Fátt er um fína drætti þegar kemur að mótvægisaðgerðum í þeim efnum, maður verður bara að bíta á jaxlinn og reyna að vinna sig út úr málunum. Tryggingakerfið meingallað og í raun varasamt með skemmd epli í körfunni. Ég hefði seint trúað því að óreyndu og hef í gegnum tíðina talið okkur Íslendinga búa við gott velferðar- og heilbrigðiskerfi. Hef ósjaldan talað um kosti þeirra og það öryggi sem við búum við.  Þar hef ég verið á villugötum líkt og fjölmargir. Kosturinn við erfiða reynslu er auðvitað sá að maður lærir, reynar "on the hard way"

Mér er ansi oft hugsað um vald, valdbeitingu og misbeitingu valds á síðustu vikum og mánuðum, ekki síst í fámennum byggðalögum. Vald er  vand með farið og skelfilegt þegar það lendir í höndum einstaklinga sem hafa ekki hæfni né getu til að fara rétt með það. Sumir eru jafnvel "valdasjúkir". Oftar en ekki er slíkir einstaklingar  ákaflega sjálflægir og eigingjarnir og leggja höfuðáherslu á eigin hagsmuni, metnað og markmið.  Við slíkar aðstæður er öðrum einstaklingum beinlínis ógnað, lífsskilyrði og öryggi þeirra er beinlínis háð vilja og duttlungum þeirra sem fer með valdið.

"Valdamiklir" einstaklingar hafa yfirleitt lögboðið vald, t.d kosnir til að stjórna eins og í sveitarstjórnum. Í litlum byggðalögum gegna þeir, að öllu jöfnu, öðrum störfum og hafa nokkur yfirráð í krafti þeirra.  Þannig geta þeir haft áhrif á það hverjir fá atvinnu og geti búið í byggðalaginu.  Slíkar aðstæður eru hættulegar þegar einn til tveir einstaklingar ráða bókstaflega yfir örlögum annarra. Í öðrum tilfellum er um að ræða embættismenn, s.s. presta, sýslumenn, lögreglumenn, kennarar,lækna o.fl. aðila úr opinbera geiranum. Í enn öðrum tilfellum má sjá bankastjóra og áðra úr fjármálageiranum.  Þegar slíkir einstaklingar komast til valda er hætt við að óbein völd þeirra verða mikil.  Það gefur auga leið að prestur, sýslumaður og læknar svo fáein dæmi séu tekin, gegna mikilvægum störfum sem fela m.a. í sér trúnað við aðra. Erfitt getur reynst þeim að aðskilja pólitísk störf og embættisstörf. Sumir beinlínis nýta sér aðstöðu sína sem þeir hafa í störfum sínum til að hafa bein áhrif á skjólstæðinga sína, þekkt eru dæmi þar sem þeim er beinlínis ógnað, fylgi þeir ekki viðkomandi að málum. Hver vill hafa sýslumanninn, prestinn eða lækninn á móti sér?

Þegar einstaklingar úr fjármálageiranum komast til valda í pólitísku umhverfi síns byggðalags, gefur auga leið að þeir geta haft gríðaleg áhrif á afkomu og líffskilyrði viðskiptavina sinna. Ekki það að það sé algilt að menn skilji ekki þar á milli og misbeiti valdi sínu, beint eða óbeint,en þau tilfelli eru sannarlega til.  Í þeim byggðalögum þar sem íbúar kjósa einstaklinga í valdamiklum stöðum til áhrifa, er þessi hætta alltaf til staðar.

Í öllu falli tel ég alla sem búa í litlu samfélagi kannast við þessar vangaveltur og vita við hvað er átt. Margir hafa lent í þeirri bitru reynslu að vera sviptir atvinnu sinni, búsetuskilyrðum og jafnvel ærunni. Neyðst til að taka poka sinn og hypja sig á brott með skottið á milli fótanna.  Hefja nýtt líf annars staðar. Oft tekur það mörg ár að öðlast sjálfstaust og fóta sig að nýju.   Eftir standa sigrihrósandi valdfíklar með valdið í sínum hendum, hafa fengið umboð frá kjósendum og plantað sínu fólki í aðrar áhrifastöður í samfélaginu.  Það er eins gott að setja sig ekki upp á móti valdaklíkunni, annars kann illa að fara.

Við þessi skilyrði eru einstaklingar valdir inn í samfélagið í stað þess að þeir velji það til búsetu.  Hvernig er slíkt samfélag í raun?  Það er stöðug ólga meðal íbúanna sem þora ekki að tjá sig um óánægju og skiptar skoðanir, þeir gætu misst allt sitt.  Þeir tjá sig í hálfum hljóðum við eldhúsborðið, úti í mjólkurhúsi eða í krónni.  Menn eru óánægðir og ásáttir, tala illa um hvorn annan og lífið fer að snúast um það að finna veikleika og galla annarra, ekki síst þeirra sem fylgja ekki straumnum enda hagur þeirra að fylgja þeim sem ráða.  Það kraumar og kraumar og á endanum sýður upp úr.  Smáspýjur hér og þar til að tappa af ólgunni.  Það breytist hins vegar fátt nema þá helst að hlutirnir fara niður á við, traust og trúnaður farið til fjandans og allir uppi á móti öllum.  Svona getur þetta reyndar gengið lengi, jafnvel í áratugi.  Þeir sem ekki sætta sig við þessi lífsskilyrði verða að hypja sig á brott ellega að hafa verra af. Svo ótrúlegt sem það virðist hljóma, sætta íbúar sig við slíkar aðstæður þegar upp er staðið, óttast breytingar og berjast í raun gegn þeim.

Samfélög sem eru undir ógnarstjórn sýna litlar framþróun, stöðnun ríkir enda illa tekið á móti nýrri hugsun og nýjum straumum. Þau eru lítt búsældarleg og afkoman fremur döpur.  Fjárfest er í gæluverkefnum þeirra sem fara með völdin og eiga þau verkefni sjaldan samleið með vilja íbúa eða hagsmuni heildarinnar að leiðarljósi. Hægfara en stöðug hnignun er afleiðingin.  Samfélögin verða "út undan" og lítt samkeppnishæf við önnur byggðalög um nýja íbúa enda hætt við að það jafnvægi sem valdhafar hafa komið á, raskist.

Hvað er til ráða við aðstæður sem þessar? Framsýnir leiðtogar sem fá fólk í lið með sér að móta sameiginlega sýn, stefnu og markmið er sú lausn sem er varanleg. Að virkja alla þá krafta sem samfélagið býr yfir til að vinna að sameiginlegum hagsmunamálum byggðalagsins og íbúanna. Þeir þurfa að tileinka sér breytta hugsun gagnvart valdhöfum. Í stað þess að lúta ógnarstjórn þurfa þeir að líta á þá sem fulltrúa sína sem fara með umboð sitt, samfélaginu til bóta. Íbúar þufa að geta treyst valdhöfunum og trúnaður þarf að ríkja. Þeir þurfa einnig að vera opnir fyrir nýjum hugmyndum, líta á skoðanaskipti sem eðlilegan hlut og viðurkenna að einstaklingar eru misjafnir eins og þeir eru margir.  Samfélög eiga ekki að vera einsleit og mótast af valdaklíku hverju sinni, þau eiga að búa yfir fjölbreytleikar þar sem virðing er borin fyrir skoðunum, trúarbrögðum, þjóðerni o.s.frv. Ég tel fullsannað í mörgum samfélögum að gamla lagið, þar sem nokkrir ráða öllu, stenst ekki tímans tönn og er þeim síst til framdráttar.  Við búum á 21. öldinni; lýðræði á að vera sjálfsagt mál. Þeir sem eru á öndverðu meiði, eru einmitt þeir sem sækjast eftir áhrifum með eigin hagsmuni í huga og misbeita hiklaust valdi sínu.

Brekkusöngur í Bolungarvík

Ég sé ekki betur en að búið sé að kippa öllum stoðum undan þeim byggðum sem einungis byggja afkomu sína á sjávarútvegi með nýjasta útspili sjávarútvegsráðherra og ríkisstjórn. Þorskkvótinn skorinn niður svo um munar en engar breytingar á öðrum kvóta til að milda skaðan. Ekki einu sinni á löngu, steinbít og öðrum tegundum sem nóg er af.

Fátt kemur fram um þær mótvægisaðgerðir sem ríkisstjórn hefur á takteininum til að bjarga því sem bjarga verður.  Sú eina sem er sýnileg er brekkusöngur Árna Johnsen í Bolungarvík.  Það á greinilega að hressa mannskapinn við og fá hann til að gleyma raunum sínu um stund, eða hvað?  Árni er aðvitað bráðskemmtilegur maður sem nær upp stemningu alls staðar þar sem hann mætir með gítarinn. En skyldi hann fá lögreglufylgd?

Vestfirðingar sem og aðrir er lifa á sjávarútveginum sjá sæng sína út breidda; atvinuleysi, skuldasöfnun, verðlausar eignir og gjaldþrot.

Ég er ansi hædd um að við bændur verðum að hefja okkar varnarbaráttu; Einar K er jafnframt landbúnaðarráðherra og þessi ríkisstjórn er staðráðin í því að breyta byggðum landsins í sumarbústaðaparadísir.

Ekki á bætandi við annað útspil ríkisstjórnar sem fólst í lækkun á lánshlutfalli hjá Íbúðalánasjóði sem var í argandi mótsögn við fyrri yfirlýsingar núverandi félagsmálaráðherra eins og Kristinn H vakti athygli á.  Nú gátu fjölmiðlar veitt því athygli sem hann hafði fram að færa.

En Nota bene! Þetta kusu kjósendur yfir sig í síðustu kosningum, meira að segja á Vestfjörðum

Hvernig verða næstu 4 árin?

Stórgóður pistill á heimsíðu Kristins H um aðgerðir ríkisstjórnar gagnvart landsbyggðinni.

http://kristinn.is

 

Brjálað að gera

Hef ekki haft undan að lesa fundagerðir sveitastjórnar og byggðaráðs Dalabyggðar þannig að ég hef ekki faðmað kodda né sófa í dag  

Stórmerkileg lesning, verð ég að segja, hvet menn til að renna yfir þær.  Þar kennir margra grasa. Mig skal ekki undra þó menn hafi dregið að birta þær. Skyldi það hins vegar samræmast sveitarstjórnarlögum?  Stjórnsýslulögum.........?  Varla

http://dalir.is/

Hver skyldi nú fá markaðsstjórastöðuna? Nú er búið að setja inn það skilyrði, eftir að umsóknarfresturinn rann út, að viðkomandi hafi lögeimili og búsetu í sveitarfélaginu. Hm............. liggur þetta ekki í augum uppi

Vona að menn séu farnir að opna augun vel og trúa því sem þeir sjá með þeim Hitt er svo annað mál að ekki er allt sem sýnist. Menn þurfa að fá sér "galdragleraugu" til að greina það á stundum.

Síðasti biti í háls á morgun og svo helgarfrí.......................... Get ekki beðið. Númer eitt tvö og þrjú þá verður sofið útttttttttttttttttttt. Eini ókosturinn við sumarvinnuna er sá að þurfa að vakna kl.06. Erfitt fyrir B-manneskju eins og mig

Í öllu falli, nú er það sófinn, koddinn og poppið. Vonandi er eitthvað sem hægt er að glápa á í sjónvarpinu, alla vega svona með öðru auganu.

Höggin

Þau eru ófá höggin sem dynja á þessari litlu fjölskyldu og stundum finnst mér ég ekki sjá neinn enda á eilífum áföllum og vonbrigðum. Einhvern veginn rís ég alltaf upp aftur, jafnvel upp úr öskunni á stundum og næ að halda nokkurn veginn sjó. Ég verð hins vegar meyrari en um leið reiðari þegar vonbrigðin dynja á krökkunum, finnst þau hafa þolað meira en nóg. Stundum dugar ekki að segja við þau; "erfiðleikarnir herða mann", "tækifærin felast í vonbrigðum og áföllum", "það sem ekki drepu mann, herðir mann"! Hvernig á að sannfæra ungt fólk um slíkt, þrátt fyrir töff reynslu á síðustu árum?  Í flestum tilfellum er það sakleysið uppmálað og skilur ekki mannvonskuna. Sumum er ætlaður erfiðari skóli en öðrum, hvernig sem á því stendur og margar kenningar uppi um ástæður.

Í raun get ég sagt að einmitt þegar börnin mín finna til og eiga erfitt, ekki síst ef það er af annarra völdum, bókstaflega rísa hárin á höfði mér. Þegar aðrir markvisst gera manni illt sem síðan bitnar á þeim kallar fram hefndarhug hjá mér, ég líð ekki að þau finni til vegna mannvonsku og valdagræðgi annarra.  Ætli þessi lýsing eigi ekki við flesta foreldra og ég líkt og þeir, svæfi hefndarhuginn og forðast að fara niður á sama plan og umræddir. Það er hins vegar ekki alltaf auðvelt en ég hugga mig við það að menn uppskera eins og þeir sá. Ég er ekki svo kærleiksrík og trúuð að ég geti alltaf fyrirgefið, a.m.k. ekki strax og viðurkenni það.  Verst hvað klókir menn komast upp með það lengi að skaða aðra og fara illa með þá, áður en þeir heimta uppskeruna sína. Gníst, gr.........  Þeim hefnist þó yfirleitt fyrir af lífinu sjálfu. 

Best að ræða sem minnst um vinnudag 2 og 3 þessa vikuna. Þetta hefur hafst með herkjum með tilheyrandi faðmlögum við koddan og sófan þegar heim er komið.  Afrekaði að reita arfa eftir faðmlögin í gærkvöldin, skreið eins og moldvarpa um allt og réðst á illgresið.  Í verki sem og í hugsun. Góð leið til að hlaða batteríin sem ég get hiklaust mælt með. Bætti við mig aukavakt vegna manneklunnar, mun forðast það í framtíðinni.  Líkar stórvel í sumarvinnunni og ekki lítið montin yfir því að hafa engu gleymt.

Verð að bíta í það súra að þurfa að fara of snemma af stað, það ætti að herða mig þegar upp er staðið.  Vinnan er ákveðin endurhæfing í sjálfu sér en býsna sársaukafull og tekur sinn toll. Ce la vie! Ekkert flóknara en það.

Bíð spennt að sjá fundargerð byggðaráðs Dalabyggðar. Hver skyldi nú fá stöðu markaðstjórans? Mér sýndist reyndar aðeins einn umsækjandi vera hæfur ef litið er á menntun.  Skyldi sá þáttur verða tekinn til greina?? Hvaða byggðaráðsmenn skyldu hafa setið fundinn og tekið ákvörðunina?  Það verður spennandi að sjá. Eitthvað stendur í mönnum að birta fundargerðina  Allt er leyfilegt í ástum og stríði stendur einhvers staðar

Kominn í ákveðinn gír í ýmsum málum, ekki seinna vænna. MBA gráðan dugir ekki að öllu leyti þegar kemur að kerfinu, svo mikið er víst. Er alltaf sannfærðari um nauðsyn þess að skikka eftirlifendur á námskeið við slíkar aðstæður. Í mörgum tilfellum virðast óhæfir starfsmenn raðast í hin ýmsu opinberu störf með tilheyrandi dramatíu og óþarfa áhyggjum. Þá er bara að taka á því.

Í öllu falli bætast litlu skrefin smátt og smátt við, allt skal þetta hafast. Er ekki markmiðið alltaf að verja sitt og sína? Markmiðum næ ég með litlu skrefunum. Eitt af höfuðmarkmiðum mínum eftir "endurfæðinguna" sem ég gef ekki eftir.

Vinnudagur 1

Var komin upp um kl.06 og þá býsna hress. Heldur framlægri eftir því sem leið á daginn en fékk krakkana til að grilla undir kvöldið. Það var eins og við manninn mælt, gjörsamlega sprungin á því yfir fréttunum og slokknaði á mér líkt og kertaljósi. Ný skriðin úr sófanum, ekki í formi. Grrrrrrrrrrrrrr

Er nú satt best að segja ansi nærri því að gefast upp á sumarvinnunni, finn að ég þarf lengri tíma til endurhæfingar. Hef litið á vinnuna sem eins konar endurhæfingu en dagarnir of langir býst ég við. Líst ekki á þetta og tek því fremur illa. Ætti kannski að athuga með styttri vinnudaga??? Úff, ég veit ekki. Hlutirnir virðast seint ætla að ganga snuðrulaust hjá mér eins og hjá venjulegu fólki.  Verð stundum þreytt á því.

Vissi svo sem að ég var að fara of snemma af stað en hvað gerir maður ekki þegar öll sund virðast lokuð? Ég reyni í það minnst að klóra í bakkann, mér er það eðlislægt og fellur það ekki vel að þurfa að gefast upp.  Best að sjá aðeins til, verð að sætta mig við að geta ekki nýtt mér góða veðrið á virkum dögum. Verst hvað erfitt er að einbeita sér að sjónvarpinu, það er ekkert spennandi í því Poppið klikkar þó ekki. Sjáum til hvað morgudagurinn ber í skauti sér, einn dagur í einu og áfram pínulitlu skrefin. "Ég skal, get og vil" stendur einhvers staðar.......................