Blessaður þroskinn

Fjórða  geðorðinu boðar að einn mikilvægasti lærdómurinn í lífi okkar sé að læra af mistökunum. Við erum ekki fullkominn og enginn getur ætlast til þess.  Enginn getur lofað okkur því að lífið sé alltaf sanngjarnt og dans á rósum. Geðorðið boðar því að skynsamlegt sé að reikna alltaf með erfiðleikum og vinna sér þannig inn forskot. Með þeim hætti er hægt að koma í veg fyrir katastróf þegar á móti blæs og erfiðleikar steðja að.  Þegar kemur að mistökun, er rétt að vera með jákvætt hugarfar og finna út þann lærdóm sem við getum dregið af mistökum okkar. 
Þeir sem eru hvað hamingjusamastir eru ekki endilega þeir sem lenda í hvað minnstu erfiðleikum og mótlæti heldur þeir sem takast á við erfiðleikana og vandamálin með jákvæðu hugarfari 

Mikill sannleikur fólginn í þessu geðboðorði  sem og öðrum.  Allt okkar líf erum við að læra og þroskast, mismikið, sumir meira en aðrir. Mistígum okkur, hrösum, rísum upp aftur og lærum að mistökunum, a.m.k. flest okkar. Af hverju meira er lagt á suma veit engin, svör við þeirri spurningu fær maður sennilega aldrei.

Ástæður andstreymis og erfiðleika eru jafn misjafnar og þær eru margar. Sumar má rekja til sjálfskaparvíta, aðrar ófyrirsjáanlegar og enn aðrar af annarra völdum. Þær síðast nefndu eru í mínum huga erfiðust að sætta sig við. Aðstæður sem einstaklingurinn hefur enga stjórn á og ræður ekki við. Sá sem lendir í slíkum aðstæðum hefur val, annað hvort að láta slíkar aðstæður buga sig og stjórna lífi sínu eða rísa upp og halda áfram. Það síðarnefnda skynsamlegra á meðan einstaklingurinn hefur þrek til þess. Þetta á reynda við um alla erfiðleika. Sálarþrek manna er hins vegar mismikið, sumir búa yfir meiru en aðrir. En valið er alltaf okkar of sjálsmynd okkar hefur mikið að segja þegar kemur að því að því að höndla erfiðar aðstæður.

Flest okkar eiga drauma, bæði í einkalífi og starfi, sumir raunhæfir aðrir ekki.  Mörg okkar leggjum mikið á okkur til að uppfylla draumana og markmiðin sem við setjum okkur. Því er nefnilega þannig farið með mannskepnuna að henni dugar yfirleitt ekki að uppfylla einungis grunnþarfir sínar eins og næringu, húsaskjól, öryggi o.s.frv.  Hún sækist eftir félagskap, virðingu annarra, vill tilheyra einhverjum og vera viðurkennd. Metin að verðleikum sem er kannski ekki sjálfgefið. Flestir vilja vera góðir í einhverju, ná langt á sínu sviði og finna að þeir eru að gera hlutina vel. Bæta sig stöðugt, finna nýjar leiðir að settum markmiðum og hafa jákvæð áhrif á aðra og umhverfi sitt. Í þessari viðleitni leggja menn mismikið á sig og vissulega á þessi lýsing ekki við alla. Sumum dugar að sinna grunnþörfum sínum, hafa ekki þörf fyrir að afreka neitt umfram það og það er bara allt í lagi.

Staðreyndin er hins vegar sú að í sumum tilvikum dugar ekki að gera sitt besta, læra af mistökunum,  þroskast, læra af reynslunni, verða sterkari einstaklingur o.s.frv. því við fáum ekki við allt ráðið. Við getum ekki stjórnað öðrum, ekki nema upp að vissu marki og við getum aldrei haft stjórn á öllum aðstæðum. Í sumum tilvikum eru aðrir við stjórnvölinn og ráða för. Við erum þá háð þeim, áherslum þeirra, valdi og vilja. Ekki raðast alltaf réttir einstaklingar við stjórnvölinn, það brennur við að einhverjir misbeiti valdi sínu, fari í manngreiningarálit, hyglir sínum o.s.frv. Við slíkar aðstæður er fátt eitt til ráða, maður verður að láta ýmislegt yfir sig ganga og gerir það. Það er hins vegar ekki þar með sagt að maður sé kátur með það eða sáttur. Kemur þá æðruleysisbænin sér vel, hef kyrjað hana oftar en einu sinni í huganum síðustu árin og kem til með að gera það áfram.

Okkur þarf sem sé ekki að líka sumt af því sem að okkur er ætlað né allar þær aðstæður sem við lendum í.  Það er hins vegar okkar val hvernig við bregðumst við og spilum úr þeim spilum sem að okkur er rétt. Það er líka allt í lagi að viðurkenna það þegar maður er ekki sáttur,Pollýönu leikurinn á ekki alltaf við þó vissulega sé hann af hinu góða. Ef sanngirni er víðs fjarri, einstaklingurinn ekki metinn af eigin verðleikum eða virðingu ábótavant er eðlilegt og heilbrigt að hann íhugi sín viðbrögð og láti í ljós vonbrigði og óánægju - eða hvað?  

Athugasemdir

[Hólmdís Hjartardóttir, 14.4.2008 kl. 02:17]

Niðurstaðan af öllu þessu er sú að við erum bara mannleg. Góður pistill. Við erum bara breysk. Öllum verður á. Stundum segir maður eða gerir eitthvað sem maður sér eftir á að var ekki nógu gott. Þroskann fær maður með því að viðurkenna eigin breyskleika og sætta sig við sjálfan sig.   En hvenær er maður fullþroskaður??

[Linda Linnet Hilmarsdóttir, 14.4.2008 kl. 15:21]

Ég er á bloggvina rúnti og vil kasta til þín góða kveðju

[Þorsteinn Valur Baldvinsson, 14.4.2008 kl. 22:56]

Ég skil

Það er að vora, bjart framundan og hlítt

[Maddý (IP-tala skráð) 14.4.2008 kl. 23:03]

Góður pistill hjá þér!  Æðruleysisbænin kemur oft að góðum notum, svo þarf maður að æfa sig í því að njóta bara dagsins í dag og ýta fortíð og framtíð í burtu.  Ég er að læra svo margt þessa dagana, er á námskeiði þar sem talað er um árvekni og í dag ákvað ég að æfa mig þegar ég fór inní matvöruverslun, auðvitað fór allt í eintóma flækju og ég var orðin svo stressuð að ég gleymdi depitkortinu á kassanum.  En með æfingunni mun mér takast þetta, einn dagur í einu, fara bara hægt í þetta.

Hafðu það gott Guðrún mín ....