Guðrún Jóna Gunnarsdóttir

13.11.2007 | 23:23

Stress?

Nú er álagið heldur betur farið að segja til sín, búin að vera með stanslausan verk og brjóstsviða síðan fyrir helgi. Ég sem japla mitt Nexium alla daga og missi töflu aldrei úr. Þessi verkur er fj... verri, með leiðni aftur í bak og herðablað. Kannast svo sem við þessi einkenni og þykist vita hver orsökin er þó enginn ætti að reyna að vera sinn eiginn læknir.. Ætla rétt að vona að honum linni, sef þó sæmilega fyrir honum en á erfitt með að sitja og hreyfa mig í vökuástandi. Urrr!

Var að lesa frábæra frétt á bloggi Þórdísar Tinnu; háttvirtur heilbrigðisráðherra hefur veitt henni viðtal á morgun. Ég veit að hún kemur til með að segja skoðanir sínar umbúðarlaust um málefni krabbameinssjúkra. Kannski ráðherra skipi nefnd og aðhafist eitthvað í þeim málum, af nógu er að taka og ansi margt að þar. Það verður spennandi að fylgjast með niðurstöðum þess fundar á morgun. Ég óska henni góðs gengis Wink

Ástand mitt er annars gott fyrir utan þessi einkenni frá maga/vélinda/galli? Er farin að lýjast, ég viðurkenni það. Hef heldur minna úthald og finn að það er erfiðara að fara á fæturnar á morgnana. Auk þess bætir myrkrið örugglega ekki úr skák þó ég hafi svo sem aldrei fundið neitt sérstaklega fyrir skammdeginu. Trúlega hefur 200 km akstur á dag sitt að segja eins og Sigurður Bö varaði mig við í haust en ég sé fram á betri tíma í þeim efnum. Á erfiðara en áður með að láta 6 tíma duga í nætursvefn þannig að það gerist æ oftar að ég leggi mig á hinum ýmsum tímum og það er bara allt í lagi. Framtaksemin er aðeins minni, það verður að segjast eins og er og því gott að mestu törninni fer að ljúka í bili.

Allt í þokkalegum gír hjá ungunum í Debrecen. Hafsteinn að ná mjög góðum árangri í sínum prófum og Kötunni gengur vel. Býr vel að námi sínu í MR. Mér heyrist leiðinn heldur minni, það er alla vega léttara yfir henni. Þau eru ótrúlega dugleg bæði tvö og mín að rifna úr stolti. Eitt próf hjá Haffa í fyrrmálið og Kata kláraði eitt í morgun. Mig minnir að nú sé að koma örstutt pása hjá þeim W00t

Ekki laust við tómleikatilfinningu síðustu daga eftir að Gillí lést. Þar var mikil baráttukona og karakter á ferð. Ég verð oft svo urrandi reið út í þessa sjúkdóma sem krabbameinið er. Þó um sé að ræða marga sjúkdóma þá eru þeir allir erfiðir og horfurnar misgóðar. Mér finnst með ólíkindum hvernig tengsl á milli manna geta orðið náin í bloggheimum, jafnvel án þess að hafa hist. Gillí var ein af þeim fáum sem snart mig strax og einhvern veginn tengdumst við um leið. Ég sakna hennar sárt og hugsa mikið til aðstandenda hennar sem eiga virkilega sárt um að binda. Útför hennar er á morgun ef ég hef tekið rétt eftir og erfiður tími áfram.